ფერდინანდ მარკოსი
ფერდინანდ მარკოსი | |
ფილიპინების პრეზიდენტი | |
---|---|
თანამდებობაზე ყოფნის დრო | |
30 დეკემბერი, 1965 – 25 თებერვალი, 1986 | |
წინამორბედი | დიოსდადო მაკაპაგალი |
მემკვიდრე | კორასონ აკინო |
ფილიპინების პრემიერ-მინისტრი | |
თანამდებობაზე ყოფნის დრო | |
12 ივნისი, 1978 – 8 აპრილი, 1981 | |
წინამორბედი | თანამდებობა აღდგა |
მემკვიდრე | სესარ ვირატა |
დაბადებული | 11 სექტემბერი, 1917 სარატი, ფილიპინები |
გარდაცვლილი | 28 სექტემბერი, 1989 ჰონოლულუ, ჰავაი, აშშ |
მამა | მარიანო მარკოსი |
დედა | ხოსეფა ედრალინი |
მეუღლე | იმელდა მარკოსი |
შვილები | იმელდა, ფერდინანდი, ირენი |
განათლება | ფილიპინების უნივერსიტეტი |
პროფესია | იურისტი |
რელიგია | კათოლიციზმი |
ხელმოწერა |
ფერდინანდ მარკოსი (დ. 11 სექტემბერი 1917, სარატი, ფილიპინები — გ. 28 სექტემბერი, 1989, ჰონოლულუ, ჰავაი, აშშ) — ფილიპინების პოლიტიკური მოღვაწე. ქვეყნის პრეზიდენტი 1965-1986 წწ.
დაიბადა 1965 წელს ჩრდილოეთ ილოკოსის პროვინციაში. 1939 წელს დაამთავრა ფილიპინების სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული კოლეჯი და მიიღო სამართლის ბაკალავრის ხარისხი. მონაწილეობდა მეორე მსოფლიო ომის აღმოსავლეთ აზიის ფრონტზე და ომი დაასრულა მაიორის ტიტულით.
ფილიპინების დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ 1946-1948 წლებში მსახურობდა პრეზიდენტ მანუელ როხასის ტექნიკურ მრჩევლად. 1959 წელს აირჩიეს სენატში. 1963-1965 წლებში იყო სენატის თავმჯდომარე. 1965 წელს პრეზიდენტის თანამდებობაზე წამოაყენა კანდიდატურა. ამავე წლის 30 სექტემბერს დაიკავა პრეზიდენტის თანამდებობა. 1969 წელს აირჩიეს მეორე ვადით. 1972 წელს გაუარესდა ურთიერთობა მარკოსს და ქვეყნის სენატსა და პოლიტიკურ პარტიებს შორის. ასეთ ვითარებაში 1972 წელს გამოაცხადა საგანგებო მდგომარეობა და შეცვალა კონსტიტუცია. 1973 წელს მიიღო ახალი კონსტიტუცია. ციხეში გააგზავნა ძალიან ბევრი პოლიტიკური მოწინააღმდეგე, მათ შორის ლიბერალური პარტიის თავმჯდომარე ბენინიო აკინო, რომელიც მოკლეს 1983 წელს, უამრავი მოღვაწე საზღვარგარეთ გაიქცა.
1974 ქვეყანაში მოახდინა კომუნისტური პარტიის ლეგალიზაცია, კომუნისტები გამოუშვა ციხიდან, ხოლო პარტიამ შეწყვიტა შეიარაღებული ბრძოლა ხელისუფლების წინააღმდეგ.
1986 წელს გაიმართა ვადამდელი საპრეზიდენტო არჩევნები, რომელზეც გამარჯვებულად კვლავ მარკოსი გამოცხადეს. მისი მოწინააღმდეგე იყო ბენინიო აკინოს ქვრივი კორასონ აკინო, რომელიც სათავეში ჩაუდგა სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის მოძრაობას, რასაც 1986 წლის თებერვალში მოჰყვა მარკოსის მმართველობის დამხობა. მარკოსი გაიქცა ჰონოლულუში, სადაც გარდაიცვალა 1989 წელს.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Bantayog ng mga Bayani დაარქივებული 2018-07-16 საიტზე Wayback Machine. - Monument to the Heroes & victims of martial law during the Marcos regime
- Philippine government website on the country's presidents საიტზე Wayback Machine (არქივირებულია აგვისტო 4, 2008)
- Marcos Presidential Center საიტზე Wayback Machine (არქივირებულია სექტემბერი 23, 2004)
- Heroes and Killers of the 20th century: killer file: Ferdinand Marcos დაარქივებული 2006-08-23 საიტზე Wayback Machine.
- ფერდინანდ მარკოსი კინოფილმების ინტერნეტ-მონაცემთა ბაზაში
|