Uzay ve zamanın felsefesi

Santorin (GR), Fira -- 2017 -- 2624

Uzay ve zaman felsefesi, uzay ve zamanın ontolojisi, epistemolojisi ve karakterini çevreleyen konularla ilgilenen felsefe dalıdır.

Bu tür fikirler tarihinden itibaren felsefenin merkezinde yer alırken, uzay ve zaman felsefesi erken dönem analitik felsefenin hem esin kaynağıydı hem de merkezi bir yönüydü. Konu, zaman ve uzayın zihinden bağımsız olarak var olup olmadığı, birbirinden bağımsız olarak var olup olmadığı, zamanın görünüşte tek yönlü akışını neyin açıkladığı, şimdiki andan başka zamanların var olup olmadığı gibi bir dizi temel konuya odaklanmaktadır (özellikle zaman içinde kimliğin doğası).

Antik ve ortaçağ görünümleri

Kaydedilmiş en eski zaman felsefesi, eski Mısırlı düşünür Ptahhotep (y. MÖ 2650–2600) tarafından şöyle ifade edildi:

Yaşadığın müddetçe şehvetinin peşinden git ve emredilenden fazlasını yapma, şehvetini takip eden arzunun süresini kısaltma, çünkü boşa vakit geçirmek ruha tiksintidir...

— 11. Ptahhotep özdeyişi

Uzay-zaman bükülmesinin iki boyutlu çizimi. Maddenin varlığı, uzayzamanın geometrisini değiştirir. Bu bükülmüş geometri yerçekimi olarak tanımlanır. Şunu göz ardı etmemek gerekir ki, şekildeki beyaz çizgiler uzayın bükülmesini değil, bükülmüş uzayzamana uyarlanmış koordinat sistemini temsil eder. Zîrâ düz bir uzayzamanda beyaz çizgiler de doğrusal olurlardı.

Hint felsefesi ve Hindu felsefesi üzerine MÖ 2. binyılın sonlarına kadar uzanan en eski metin olan Vedalar, evrenin tekrarlanan yaratılış, yıkım ve yeniden doğuş döngülerinden geçtiği ve her döngünün 4.320.000 yıl sürdüğü eski Hindu kozmolojisini tanımlar. Parmenides ve Herakleitos da dahil olmak üzere eski Yunan filozofları zamanın doğası üzerine çok sayıda deneme yazdılar.

İnkalar, uzay ve zamanı pacha olarak adlandırılan tek bir konsept olarak görüyorlardı.

Plato, Timeos'ta zamanı gök cisimlerinin hareket periyoduyla ve uzayı da şeylerin meydana geldiği dönem olarak tanımladı. Aristoteles, Fizik IV. Kitabında zamanı, önce ve sonraya göre değişimlerin sayısı ve bir cismin yerini, onu çevreleyen şeyin en içteki hareketsiz sınırı olarak tanımlamıştır.

Evrenin başlangıcı olmayan sonsuz bir geçmişe sahip olduğuna inanan antik Yunan filozoflarının aksine, Orta Çağ filozofları ve teologları, şimdilerde Temporal finitism olarak bilinen, başlangıcı olan sonlu bir geçmişe sahip evren kavramını geliştirdiler. Hristiyan filozof John Philoponus, daha sonraki Hristiyan filozoflar ve teologlar tarafından "gerçek bir sonsuzun varlığının imkansızlığından argüman" biçimindeki ilk argümanları sundu:

"Gerçek sonsuz var olamaz."

"Olayların sonsuz bir zamansal gerilemesi gerçek bir sonsuzdur."

"Olayların sonsuz bir zamansal gerilemesi var olamaz."

Immanuel Kant 3

Realizm ve Antirealizm

Ontolojide geleneksel realist bir konum, zaman ve uzayın insan zihninden ayrı bir varlığa sahip olduğudur. İdealistler, aksine, zihinden bağımsız nesnelerin varlığını reddeder veya şüphe duyarlar. Ontolojik konumu, zihnin dışındaki nesnelerin var olduğu yönündeki bazı gerçekçilik karşıtları, yine de zaman ve uzayın bağımsız varlığından şüphe duyarlar.

1781'de Immanuel Kant, uzay ve zaman felsefesi tarihinin en etkili eserlerinden biri olan (Critique of Pure Reason) Saf Aklın Eleştirisi'ni yayınladı. Zamanı, uzay gibi diğer apriori kavramlarla birlikte duyu deneyimini anlamamızı sağlayan bir apriori kavramı olarak tanımlar. Kant, ne uzayın ne de zamanın töz, kendi içinde varlıklar ya da deneyim yoluyla öğrenilmiş olmadığını savunur; daha çok, her ikisinin de deneyimimizi yapılandırmak için kullandığımız sistematik bir çerçevenin öğeleri olduğunu savunur. Uzamsal ölçümler, nesnelerin ne kadar uzakta olduğunu ölçmek için kullanılır ve zamansal ölçümler, olaylar arasındaki (veya sürelerin) aralığını nicel olarak karşılaştırmak için kullanılır. Bu anlamda uzay ve zaman aşkın olarak ideal olarak kabul edilse de, bunlar aynı zamanda ampirik olarak gerçektir.

-

Isaac Newton (Anonim gravür)

Mutlakçılık ve ilişkiselcilik

Leibniz ve Newton

Uzay ve zaman kavramlarını kendilerinin gerçek nesneler (mutlak) veya yalnızca gerçek nesneler üzerindeki sıralamalar (ilişkisel) olarak tanımlama arasındaki büyük tartışma, fizikçi Isaac Newton (sözcüsü Samuel Clarke aracılığıyla) ve Gottfried Leibniz arasında başladı.

Mach

Bu tartışmadaki bir diğer önemli figür de 19. yüzyıl fizikçisi Ernst Mach. Kova argümanında görülen fenomenlerin varlığını inkâr etmese de, kepçenin neye göre döndüğü konusunda farklı bir cevap önererek mutlakçı sonucu reddetti.

Albert Einstein çizimi 1931

Einstein

Albert Einstein, fizik yasalarının görelilik ilkesine dayanması gerektiğini öne sürdü. Bu ilke, kullanılan referans çerçevesinden bağımsız olarak fizik kurallarının tüm gözlemciler için aynı olması gerektiğini ve ışığın tüm referans çerçevelerinde aynı hızda yayıldığını kabul eder. Bu teori, elektromanyetik dalgaların bir boşlukta ışık hızında yayıldığını gösteren Maxwell denklemleri tarafından motive edildi. Ancak, Maxwell denklemleri bu hızın neye göre olduğuna dair hiçbir belirti vermez.

Einstein'dan önce, bu hızın, ışık saçan eter adı verilen sabit bir ortama göreli olduğu düşünülüyordu. Buna karşılık, özel görelilik teorisi, ışığın tüm eylemsiz çerçevelerde ışık hızında yayıldığını varsayar ve bu varsayımın sonuçlarını inceler.

Gelenekçilik

Uzlaşımcılığın konumu, uzay ve zamanın geometrisine ilişkin hiçbir gerçek olmadığını, ancak buna uzlaşım tarafından karar verildiğini belirtir. Böyle bir görüşün ilk savunucusu Henri Poincaré, yeni Öklidyen olmayan geometrinin yaratılmasına tepki göstererek, bir uzaya hangi geometrinin uygulanacağına geleneksel olarak karar verildiğini savundu, çünkü farklı geometriler bir dizi nesneyi eşit derecede iyi tanımlayacaktır.

Bu görüş, Hans Reichenbach tarafından göreli fizikten gelen düşünceleri içerecek şekilde geliştirildi ve güncellendi. Reichenbach'ın uzay ve zamana uygulanan uzlaşımcılığı, koordinatif tanım fikrine odaklanır.

Uzay ve zamanın yapısı

NGC 6302 Hubble 2009.full

Mutlakiyetçilik ve uzlaşımcılık gibi tarihsel tartışmalardan elde edilen kavrayışların bir karışımından ve ayrıca Genel görelilik kuramı'nın teknik aygıtının ithal edilmesinden yola çıkarak, uzay-zamanın yapısına ilişkin ayrıntılar, içinde tartışmaların büyük bir bölümünü oluşturmuştur. uzay ve zaman felsefesinin yanı sıra fizik felsefesi.

Eşzamanlılığın göreliliği

Özel göreliliğe göre, evrendeki her nokta, şimdiki anını oluşturan farklı olaylar dizisine sahip olabilir. Rietdijk – Putnam argümanında, göreliliğin, olayların dört boyutta sabitlendiği blok bir evreni öngördüğünü göstermek için kullanılmıştır.

Değişmezlik, istatistikte

19. ve 20. yüzyıllarda icat edilen güçlü matematiksel araçlarla mutlakiyetçilik / ilişkiselcilik tartışmasının derslerini veren Michael Friedman, matematiksel dönüşüm üzerine değişmezlik ile dönüşüm üzerine kovaryans arasında bir ayrım yapar.

Tarihsel çerçeveler

Modern matematiksel yöntemlerin değişmezlik ve kovaryans grupları fikriyle birlikte bir başka uygulaması, uzay ve zamanın tarihsel görüşlerini modern, matematiksel dilde yorumlamaya çalışmaktır.

Zamanın yönü

Time on the clock

Zamanın yönü sorunu, doğrudan doğruya iki çelişkili olgudan kaynaklanmaktadır. İlk olarak, temel fiziksel yasalar zamanla tersinir değişmezdir; sinematografik bir film, yukarıda bahsedilen yasalarla açıklanabilen herhangi bir süreci alınıp daha sonra geriye doğru oynatılırsa, yine de fiziksel olarak mümkün bir süreci tasvir eder. İkincisi, makroskopik düzeydeki zaman deneyimimiz, zamanın tersine çevrilmesiyle değişmez değildir. Bardaklar düşebilir ve kırılabilir, ancak cam kırıkları yeniden birleşemez ve masaların üzerine uçamaz. Geçmişe dair anılarımız var ve geleceğe dair hiçbir şey yok. Geçmişi değiştiremeyeceğimizi ancak geleceği etkileyebileceğimizi düşünüyoruz.

Zamanın akışı

Analitik felsefede ele alındığı şekliyle zamanın akışı sorunu, başlangıcı J. M. E. McTaggart tarafından yazılan ve içinde iki "zamansal dizi" önerdiği bir makaleye borçludur. Zamansal oluş ya da şimdi (hareket etme) hakkındaki sezgilerimizi açıklamak anlamına gelen ilk diziye A-serisi denir. A-serisi olayları geçmişteki, şimdiki ya da gelecekteki varlıklarına göre, daha basit ve birbirleriyle karşılaştırmalı olarak sıralar. B-serisi, şimdiye yönelik tüm referansları ve geçmiş ve geleceğin ilişkili zamansal kipliklerini ortadan kaldırır ve tüm olayları zamansal ilişkilere göre daha erken ve daha sonra sıralar. Birçok yönden, bu iki görüşün savunucuları arasındaki tartışma, (Isaac Newton tarafından savunulan) mutlak zaman olduğu görüşü ile yalnızca göreli zamanın olduğu arasındaki erken modern tartışmanın bir devamı olarak görülebilir.

Ayrıca bakınız

• Varlık ve Zaman
• Zamanın ölçülmesi
• Bengi dönüş
• Metafizik
• Uzayzaman
• Zamanda yolculuk
• Zenon'un paradoksları

Dış bağlantılar

• Wikimedia Commons'ta Uzay ve zamanın felsefesi ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
• Stanford Felsefe Ansiklopedisi:
  • "Time 14 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." by Ned Markosian;
  • "Being and Becoming in Modern Physics 1 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." by Steven Savitt;
  • "Absolute and Relational Theories of Space and Motion 24 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." by Nick Huggett and Carl Hoefer.
• İnternet Felsefe Ansiklopedisi:
  • "Time 14 Ekim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." by Bradley Dowden.
  • "Persistence in Time 17 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." by Damiano Costa.
• Brown, C.L., 2006, "What is Space?" A largely Wittgensteinian approach towards a dissolution of the question: "What is space?"
• Rea, M. C., "Four Dimensionalism" in The Oxford Handbook for Metaphysics. Oxford Univ. Press. Describes presentism and four-dimensionalism.
• CEITT - Time and Temporality Research Center. "Time and Temporality".
• https://web.archive.org/web/20110710211328/http://www.exactspent.com/philosophy_of_space_and_time.htm and related subjects
• "Gods and the Universe in Buddhist Perspective 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Essays on Buddhist Cosmology" by Francis Story.
•  Mark P. de Munnynck (1913). "Space". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.