Optymalizowanie sieci Wi-Fi dla urządzeń Apple
Nadawanie nazw sieciom Wi-Fi
W niektórych organizacjach konieczne może okazać się utworzenie wielu identyfikatorów usługi (SSID) do różnych celów, na przykład sieci przeznaczonej dla pracowników kontraktowych lub sieci dla gości. Obecność identyfikatorów SSID zwiększa ruch w sieci, nie należy więc tworzyć ich więcej, niż to konieczne, aby zapewnić wystarczającą przepustowość dla danych. Zalecane jest użycie trzech SSID lub mniejszej ich liczby.
Zalecamy stosowanie następujących dobrych praktyk dotyczących identyfikacji jednej lub wielu sieci:
Unikaj tworzenia wielu identyfikatorów zestawów usług (SSID): Podczas planowania nazw sieci rozważ użycie takiego samego identyfikatora SSID dla wszystkich urządzeń pełniących podobne funkcje. Każdy identyfikator SSID w sieci zwiększa koszt zarządzania ruchem sieciowym i zmniejsza dostępną przepustowość danych. W celu osiągnięcia najlepszej wydajności zalecamy używanie nie więcej niż trzech identyfikatorów SSID. System kontroli dostępu oparty na rolach, dostępny w wielu implementacjach bezprzewodowych sieci LAN, może pomóc utrzymać małą liczbę identyfikatorów SSID, zapewniając jednocześnie użytkownikom dostęp do wymaganych sieci.
Unikaj stosowania „ukrytych” identyfikatorów SSID: Sieci ukryte to takie sieci Wi-Fi, które nie rozgłaszają swoich identyfikatorów SSID. Sieci takie są czasami niesłusznie nazywane zamkniętymi, ponieważ ich SSID nie jest wysyłany w ramce nawigacyjnej. Sieci niebędące sieciami ukrytymi są czasami nazywane sieciami rozgłaszanymi, ponieważ ich identyfikator SSID jest rozgłaszany w ramce nawigacyjnej. Z uwagi na to, że użytkownicy często poruszają się ze swoimi urządzeniami Apple, ukryte identyfikatory SSID powodują zwiększenie czasu potrzebnego na połączenie z siecią oraz negatywnie wpływają na wydajność roamingu. Co więcej, ukrycie identyfikatora SSID nie zapewnia większego bezpieczeństwa, ponieważ atakujący mogą uzyskać ten identyfikator na przykład przez przechwytywanie ruchu sieciowego obejmującego żądania i odpowiedzi. Ukryte identyfikatory SSID mogą natomiast powodować zwiększony pobór mocy przez urządzenia, skracając czas pracy na baterii.
Uzyskiwanie właściwego zasięgu sieci Wi-Fi
Uwaga: Ten materiał skupia się na projektowaniu sieci Wi-Fi w Ameryce Północnej. W innych krajach i regionach obowiązywać mogą odmienne ograniczenia i wymagania dotyczące sieci.
Najistotniejszym czynnikiem podczas projektowania sieci jest fizyczny układ szkoły lub biur oraz sposób wzajemnej interakcji osób przebywających w tych miejscach. Na przykład, w mniejszej firmie użytkownicy mogą w ciągu dnia poruszać się po budynku i spotykać w salach konferencyjnych lub biurach. Oto sposoby korzystania z dostępu do sieci w takiej sytuacji:
Czynności wymagające niewielkiej przepustowości, takie jak sprawdzanie poczty, sprawdzanie kalendarza oraz przeglądanie Internetu
Czynności wymagające wysokiej przepustowości, takie jak korzystanie z narzędzi do współpracy przy użyciu głosu lub głosu i wideo, na przykład FaceTime, WebEx lub Cisco Jabber
Gdy użytkownicy wykonują czynności wymagające wysokiej przepustowości, priorytetem jest zasięg sieci Wi‑Fi. Sieć Wi‑Fi zaprojektowana dla środowiska tego typu może składać się z małej liczby punktów dostępowych na każdym piętrze, zapewniających pokrycie biur, ale można również rozważyć umieszczenie dodatkowych punktów dostępowych w miejscach gromadzenia się dużej liczby pracowników, takich jak sale konferencyjne. Należy zadbać o właściwe rozmieszczenie punktów dostępowych oraz odpowiednią moc wyjściową, aby zapewniały one wystarczającą pojemność dla czynności wymagających wysokiej przepustowości. Ważna jest także liczba dostępnych kanałów, należy więc wziąć pod uwagę zakresy częstotliwości sieci Wi-Fi. Do wyboru są dwie opcje:
5 GHz: Dostępnych jest zawsze co najmniej osiem nienakładających się na siebie kanałów. Ich liczba może się różnić w zależności od dostawcy i kraju. Pasmo 5 GHz jest dużo lepszym wyborem dla sieci Wi-Fi, ponieważ częstotliwość 2,4 GHz używana jest również przez wiele innych urządzeń, takich jak kuchenki mikrofalowe i telefony bezprzewodowe. Sygnał o częstotliwości 5 GHz nie przenika ścian i innych przeszkód tak dobrze, jak sygnał o częstotliwości 2,4 GHz, więc obszar pokrycia jest mniejszy. Sieci 5 GHz są optymalnym wyborem przy dużym zagęszczeniu urządzeń na małej, zamkniętej powierzchni, na przykład w klasie lub w sali konferencyjnej.
2,4 GHz: W Ameryce Północnej dostępnych jest 11 kanałów. Wiele z tych kanałów nakłada się na siebie, co może powodować zakłócenia. Aby uniknąć zakłóceń współkanałowych oraz zakłóceń sąsiednich kanałów w sieci, należy użyć kanałów 1, 6 i 11, ponieważ nie nakładają się one na siebie.
Ważne: Zasięg sieci bezprzewodowej powinien być dostępny w każdym miejscu przestrzeni pracy. Jeśli używane są starsze urządzenia, projekt powinien obejmować oba pasma Wi-Fi: 2,4 GHz (802.11b/g/n/ax) oraz 5 GHz (802.11a/n/ac/ax).
Podczas projektowania sieci warto brać pod uwagę sposób, w jaki urządzenia Apple poszukują optymalnego lepszego połączenia:
Próg wyzwalania skanowania na urządzeniach Apple: Próg wyzwalania to poziom sygnału (w dBm), przy którym klient rozpoczyna skanowanie w celu wykrycia lepszego połączenia. Komputery Mac używają jako progu wartości –75 dBm, natomiast iPhone'y i iPady używają –70 dBm. Jeśli więc na przykład utworzone zostaną komórki 5 GHz o nałożeniu -67 dBm, urządzenia będą pozostawały połączone z bieżącym identyfikatorem BSSID dłużej, niż powinny. Po przekroczeniu progu wyzwalania urządzenie rozpoczyna skanowanie w celu znalezienia identyfikatora BSSID odpowiedniego kandydata roamingowego dla bieżącego identyfikatora sieci bezprzewodowej (ESSID).
Wykrywanie granic komórek przez iPhone'y i iPady: Komputery typu laptop mają większe i silniejsze anteny, niż smartfony lub tablety, więc iPhone’y i iPady wykrywają inne granice komórek, niż oczekiwane. Najlepiej jest zawsze dokonywać pomiaru przy użyciu urządzenia docelowego.
Uzyskiwanie właściwej pojemności sieci Wi-Fi
Podczas projektowania sieci Wi-Fi należy wziąć pod uwagę spodziewany sposób, w jaki będą w niej używane urządzenia Apple.
Większość nowych punktów dostępowych klasy korporacyjnej może obsługiwać do 50 klientów Wi‑Fi (lub więcej, lecz w przypadku używania pojedynczego punktu dostępowego 802.11n przez tyle urządzeń doświadczenia użytkowników mogą nie być zadowalające). Doświadczenie każdego użytkownika zależy od dostępnej przepustowości sieci bezprzewodowej na kanale wykorzystywanym przez urządzenie, a także od liczby urządzeń jednocześnie wykorzystujących tę przepustowość. Gdy więcej urządzeń używa tego samego kanału, spada względna szybkość sieci na tych urządzeniach.
Rozważmy na przykład szkołę z 1100 uczniami oraz 30 nauczycielami, znajdującą się w dwupiętrowym budynku. Każdy uczeń ma iPada, a każdy nauczyciel — iPada oraz MacBooka Pro. W każdej klasie mieści się około 36 uczniów. Klasy znajdują się obok siebie. W ciągu dnia uczniowie szukają informacji w Internecie, oglądają wideo edukacyjne oraz kopiują pliki z i na serwer plików w sieci LAN.
Ten scenariusz wymaga dosyć skomplikowanego projektu sieci Wi-Fi. Obsługa dużej liczby urządzeń w każdej klasie może wymagać jednego punktu dostępowego na każdą klasę. Liczba punktów dostępowych w przestrzeniach wspólnych powinna wynikać z zagęszczenia urządzeń Wi‑Fi w tych miejscach.
Porada: Przed instalacją należy przeprowadzić analizę obszaru (site survey), aby ustalić dokładną liczbę wymaganych punktów dostępowych oraz miejsca ich montażu. Analiza obszaru powinna także pomóc w ustaleniu odpowiednich ustawień zasilania nadajników w poszczególnych punktach dostępowych. Po wykonaniu instalacji sieci Wi-Fi należy przeprowadzić kolejną analizę, aby potwierdzić, czy środowisko Wi-Fi zostało zaprojektowane optymalnie. Na przykład, jeśli sieć została zaprojektowana do obsługi dużej liczby osób przebywających w danym budynku, jej projekt powinien zostać przetestowany podczas obecności ludzi w tym budynku, ponieważ ludzkie ciało tłumi sygnały radiowe. Jeśli podczas używania sieci drzwi klas mają być zamknięte, w trakcie potwierdzania projektu sieci drzwi również powinny pozostawać zamknięte.
Sprzęt i adresowanie grupowe
Punkty dostępowe i inne urządzenia tworzące infrastrukturę Wi‑Fi powinny oferować tę samą pojemność i takie same funkcje, aby uniknąć niespójnego dla użytkowników działania sieci. Na przykład, sieć 802.11ac powinna być skonfigurowana spójnie na wszystkich punktach dostępowych, zamiast skonfigurowania niektórych punktów dostępu do używania 802.11n w ramach tej samej sieci. Architektura sieci Bonjour zero-configuration obsługuje publikowanie i wykrywanie usług w sieci lokalnej lub w sieci rozległej. Obsługa protokołu Bonjour w sieci musi być włączona zawsze, gdy wymagany jest dostęp do aplikacji i usług Apple, takich jak Klasa, AirPlay i AirPrint.