Metòde de Montcarles
Se sòna metòde de Montcarles tot algorisme probabilista qu'a per tòca de calcular de valors numericas. S'emplega per aproximar d'expressions matematicas que son avaloracion exacta es costosa o impossibla. Lo metòde lo sonèron ansin en referéncia au Casinò de Montcarles (a Mónegue) qu'es «la capitala dau jòc d'azard», en essent la rotleta un generador simple de nombres aleatòris. Lo nom e lo desvolopament sistematic dei metòdes de Montcarles datan aperaquí de 1944 e se melhorèron enormament amb lo desvolopament de l'ordinator.
L'usança dei metòdes de Montcarles, coma aisina de recèrca, proven dau trabalh realizat dins lo desvolopament de la bomba atomica durant la Segonda Guèrra Mondiala a Los Alamos. Aqueu trabalh tocava la simulacion de problèmas probabilistas d'idrodinamica concernissent la difusion de neutrons dins lo materiau de fusion, una difusion que possedís un comportament eminentament aleatòri. Uei lo jorn es una part fondamentala deis algorismes de traçament de rais per la generacion d'imatges sintetics.
Dins la primiera estapa d'aquelei recèrcas, John von Neumann e Stanisław Ulam refinèron aquela rotleta russa e lei metòdes «de division» dei prètzfachs. Pasmens, lo desvolopament sistematic d'aqueleis idèas deguèt esperar lo trabalh d'Harris e Herman Kahn en 1948. Vèrs lo meteis an, Enrico Fermi, Metropolis e Ulam obtenguèron d'estimacions sus lei valors caracteristicas de l'eqüacion de Schrödinger per la captura de neutrons au nivèu nuclear en utilizant aqueu metòde.
Lo metòde de Montcarles porgís de solucions aproximadas per una granda varietat de problèmas matematics, en fasent possibla la realizacion d'experiments amb la cèrca d'escapolons de nombres pseudoaleatòris dins un ordinator. Lo metòde es aplicable a tota mena de problèma, siá estocastic, siá determinista. A la diferéncia dei metòdes numerics que se basan sus d'avaloracions en N ponchs dins un espaci M-dimensionau per produire una solucion aproximada, lo metòde de Montcarles a una error absoluda de l'estimacion que descreis coma en vertut dau teorèma dau limit centrau.
