Meer aandacht voor bemoeizorg om escalaties te voorkomen
Gisteren sprak ik bij Nieuwsuur en in het Parool naar aanleiding van het rapport over een ernstig incident in Amsterdam waarbij de dader met psychische problemen zelf geen hulp had gezocht.
Dit fenomeen, dat mensen met ernstige psychiatrische problemen lang niet altijd uit zichzelf psychiatrische hulp zoeken, is bekend.
Juist in de aanloop naar een crisis, wanneer mensen met ernstige psychische problemen hulp nodig hebben maar die niet zelf vragen, ontstaan de grootste risico's. Bemoeizorg – waarbij professionals actief contact zoeken met deze kwetsbare groep – is dan essentieel. Deze zorg moet beter verankerd worden in onze zorgsystemen en structureel gefinancierd worden, zodat GGZ-professionals en gemeenten gezamenlijk kunnen optreden om escalaties te voorkomen, in de wetenschap dat dat vaak, maar niet altijd zal lukken.
Op dit moment ligt de verantwoordelijkheid voor bemoeizorg bij de gemeenten, maar de kwaliteit en inzet verschillen per regio. Dit leidt tot grote risico's, vooral omdat zorgverzekeraars de kosten van bemoeizorg niet dekken zolang iemand zelf geen hulp zoekt. Dat is een rare knip die we moeten aanpakken. GGZ-professionals en gemeentelijke teams zouden samen langs de deuren moeten gaan om hulp te bieden waar dat hard nodig is, zoals bij mensen met schulden en woonproblemen naast hun psychische klachten.
https://lnkd.in/epCbmFN4
https://lnkd.in/emYTU3A5