Pređi na sadržaj

Sirijski jezik

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Sirijski jezik
ܠܫܢܐ ܣܘܪܝܝܐ leānā Suryāyā


Sirijski rukopis iz 11. veka
Govori se uSirija (provincija)
Sirijski alfabet
Zvanični status
Službeni jezik u
 Irak
 Sirija
Jezički kodovi
ISO 639-1сир 602
ISO 639-2syc
ISO 639-3syc
Rasprostranjenost sirijskog jezika
  Službeni manjinski jezik
  Govornici sirijskog jezika

Sirijski jezik ili sirski jezik (ܠܫܢܐ ܣܘܪܝܝܐ) je drevni jezik koji pripada aramejskoj grupi jezika.

Počevši od 1. veka nove ere, upotrebljavan je kao književni i liturgijski jezik hrišćanskih zajednica u raznim oblastima Bliskog istoka, prvenstveno u rimskoj pokrajini Siriji i severnoj Mesopotamija. U razdoblju od 3. do 7. veka, bio je jedan od zvaničnih jezika novog Persijskog carstva. Na ovom jeziku je tokom ranog razdoblja hrišćanske istorije nastao veliki broj izuzetno značajnih teoloških dela. Hrišćanska književnost na ovom jeziku imala je izuzetnu ulogu u crkvenom životu na širokom prostoru od Bliskog istoka pa sve do Kine i Indije, prateći širenje drevne Crkve Istoka na tim prostorima. Počevši od 8. veka postepeno je potiskivan kao govorni jezik pod uticajem širenja arapskog jezika.[1][2][3][4] Nakon toga, njegova upotreba je svedena na liturgijsku, odnosno obrednu praksu pojedinih hrišćanskih crkava.

I danas se koristi kao liturgijski jezik u Sirijskoj orijentalno-pravoslavnoj crkvi, Malankarskoj orijentalno-pravoslavnoj crkvi, Asirskoj crkvi Istoka, Sirijskoj katoličkoj crkvi, Haldejskoj katoličkoj crkvi, Maronitskoj katoličkoj crkvi i nekim drugim crkvama.

U starim slovenskim izvorima, jezik je dosledno označavan kao sirski jezik.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Izvori

[uredi | uredi izvor]

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]