Język lombardzki
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3,9 milionów | ||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy | Szwajcaria | ||||||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||||||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-2 | roa | ||||||
| ISO 639-3 | lmo | ||||||
| IETF | lmo | ||||||
| Glottolog | lomb1257 | ||||||
| Ethnologue | lmo | ||||||
| SIL | LMO | ||||||
| Występowanie | |||||||
 Zasięg geograficzny języka lombardzkiego | |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język lombardzki – zespół dialektów używanych w północnych Włoszech (region Lombardia) i południowo-wschodniej Szwajcarii (kantony Gryzonia i Ticino), tradycyjnie uznawanych za dialekty języka włoskiego. Z językoznawczego punktu widzenia język lombardzki nie jest dialektem języka włoskiego, gdyż jest klasyfikowany w podgrupie gallo-italskiej języków zachodnioromańskich[1][2], zaś włoski należy do grupy italsko-dalmatyńskiej[3]. Poza włoskim, lombardzki przejawia wspólne cechy również z takimi językami jak romansz, friulski, prowansalski, kataloński, a nawet hiszpański i portugalski. Obecnie posługuje się tym językiem ok. 3,9 miliona ludzi[2].
Tradycyjnie użytkownicy lombardzkiego w piśmie zastępowali go łaciną lub włoskim z powodu braku jednolitej ustalonej ortografii. Istnieje jedynie kilka popularnych konwencji zapisu oraz kilka konkurencyjnych tradycji zależnych od dialektu. Różnice dotyczą głównie formy zapisu końcówek wyrazów typowych dla tego języka. Największe znaczenie ma obecnie dialekt mediolański, który został zestandaryzowany (tj. opracowano słownik i gramatykę tego dialektu). Istnieje literatura w dialekcie Mediolanu, jej czołowym przedstawicielem jest poeta Carlo Porta. Nad standardem dla dialektów terenu Szwajcarii pracuje instytucja rządowa pod nazwą Centro di dialettologia e di etnografia (CDE) w Bellinzonie.
Ważniejsze dialekty:
- milanese (mediolański)
- bergamasco i pokrewne (bresciano i cremasco)
- ticinese
- dialekty alpejskie
- dialekty Gryzonii
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gallo-Italian - MultiTree. [dostęp 2011-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)].
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lombard, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2013-12-08] (ang.).
- ↑ Ethnologue report for language code: ita