Marcia van Oploo

English version: https://marciavanoploo.substack.com/p/c190b0e7-3d56-4777-a871-a68e5e105a5d

Waar zit je bewustzijn? Niet alleen in je brein, aangezien we ook ons lijf kunnen ervaren. Je bent jezelf, en al je organen, alles wat je met je meedraagt. De cellen in je lijf, de atomen, en zelf de quarks. Maar ben je dan ook de bacterieën? In deze editie zal ik betogen dat je alles bent, vanaf het allereerste begin van het universum. Ik ga in op de organisatie van betekenis, en laat zien hoe er 'glazen vloeren' in bewustzijn ontstaan. En hoe je daar doorheen moet, terug in ruimtetijd, om te weten waarom je iets doet en het in de toekomst anders te willen doen.

Bouwsteen van bewustzijn

Ik begin met een kleine terugblik op de perpetuum anime, de conceptuele bouwsteen waarmee ik verbanden in de realiteit probeer te beschrijven. Ik zie deze bouwsteen als de meest basale vorm van bewustzijn.

Het is een eenheid én een proces, waarvan elke doorsnede in ruimtetijd dezelfde hoeveelheid energie bevat. Oftewel: elke moment opname heeft precies dezelfde inhoud. Als ruimtetijd uitrekt, rekt energie mee, en als ruimtetijd krimpt, wordt de hoeveelheid energie samengedrukt. Energie ís ruimte ís tijd, misschien zou je zelfs kunnen spreken van de eenheid 'ruimtetijdenergie'. Dit betekent dat er een onveranderlijke eenheid is, wat je zou kunnen definiëren als 'ziel' of 'identiteit'.

De oorsprong vloeit over in het membraan, en vice versa. De oorsprong en het membraan kun je zien als twee verschillende ruimtetijdperiodes, die elkaar toch kruisen. De kern staat altijd in contact met zijn begrenzing, en daarmee ervaart het zichzelf. Dit kun je zien als zelfbewustzijn.

De begrenzing werkt als een feedbackloop. Als de grens verandert, verandert ook het zelf. De perpetuum anime krimpt, of groeit, en de kleur kan veranderen. Dit betekent dat het zichzelf kan aanpassen, op basis van ervaringen, in zijn omgeving. Dit kun je zien als vrije wil.

Als dit de allereerste perpetuum anime is, dan is er ook niets buiten het zelf. Daarmee zou je kunnen zeggen dat het zelf de realiteit is. Hiermee ontwijk je de 'hard problem of consciousness': hoe kan het dat wij realiteit ervaren, dat we bijvoorbeeld bij de kleur 'rood' een gevoel hebben. We zijn zelf het rood, of het blauw, maar net hoe de ruimtetijdenergie wordt opgerekt.

Figuur 1 Cheatsheet Perpetuum Anime Het perpetuum anime zich kan vermenigvuldigen, waarbij er een duplicaat ontstaat, die hetzelfde is en toch niet. Dit is als een celdeling, waarbij de kern zich splitst. Er ontstaat een nieuwe grens, maar de oorsprong blijft gelijk. Elke cel in je lijf ben jij, en toch zijn ze verschillend: bijvoorbeeld een hartcel of een huidcel.

Je zou zelfs kunnen zeggen: je hebt heel veel verschillende kleine stukjes persoonlijkheid, die zich op verschillende lagen organiseren. En deze zijn niet allemaal toegankelijk voor ons brein, hoe graag we dat ook wensen. Je kunt je intenties zelf niet kennen, zoals ik betoogde in de editie 'Waarom ben ik?'. Je moet bij jezelf naar binnen, terug in ruimtetijd, om te kijken waar je gedrag vandaan komt. Ik wil je graag eens meenemen in hoe deze organisatie in jezelf verloopt.

Fractal van ervaringen

Alles wat je meemaakt, verwerk je en vormt een nieuwe grens. Onze ervaringen zijn een schil van kleine stukjes informatie, qubits, die samen ons DNA vormen (lees even de vorige editie als dit je te snel gaat). Maar wat zijn nu precies 'ervaringen'? Hoe definieer je die eenheid? Hoe groot of klein is dat, en waar in de realiteit kunnen we dat terugvinden?

Laten we eens kijken naar figuur 2 hieronder. Je ziet een grote perpetuum anime, met een schil van 14 ervaringen. Stel dat dit is wie je vandaag bent (ego 14), en dat er elke dag één ervaring bijkomt. Wie was je dan gisteren? Dat lijkt geen moeilijke vraag: namelijk één cirkel naar binnen, waarin ervaring 14 nog niet is toegevoegd. Je was toen dezelfde persoon, opgebouwd uit 13 ervaringen, die ik voor het gemak ego 13 noem. En zo kunnen we helemaal terugtellen tot de eerste dag, met de eerste ervaring, ego 1.

Figuur 2: van een organisme met 14 ervaringen a) op dag 14 b) de ontwikkeling in 14 dagen, waarbij voor het overzicht de grenzen als lijntjes zijn getekend zonder de qubits. Stel dat ervaring 8 moet worden herzien, bijvoorbeeld omdat iemand je aanspreekt op je gedrag van een week geleden. Is het dan voldoende om op dag 14 ervaring 8 te onderzoeken, en te herschrijven? Ik denk dat je al aanvoelt dat de oorspronkelijke ervaring 8 dan nog steeds bestaat. Namelijk in ego 8 t/m 13.

Degene die jij gisteren was, en alle dagen daarvoor, beïnvloedt ook jouw gedrag vandaag. Dus als je alleen naar ervaring 8 op dag 14 kijkt, heb je niet echt geleerd van je fouten, maar alleen een oppervlakkig 'sorry' gezegd. Waarschijnlijk begrijp je ook niet echt het probleem, omdat je niet ziet wat de consequenties voor de ander zijn. Die heeft immers een week lang geleden, van dag 8 tot 14.

Om dat wel te zien, en zelf te veranderen, zul je terug moeten. Dit betekent dat je je ego moet loslaten: het verhaal dat je van jezelf hebt gevormd en bestaat op dag 14. Je moet accepteren dat je kennelijk niet bent wie je dacht te zijn, en het beeld dat de ander je voorhoudt durven aan te nemen. Ook al herken je je er niet in, of beter gezegd: omdat je jezelf er juist niet in herkent.

Je moet stuk, een val maken, terug in ruimtetijd, naar het ego dat op dag 8 bestond. Je maakt een de emotionele achtbaan door, je doorloopt de möbiusring zoals in de vorige editie beschreven. Je herbeleeft ervaring 8 op het moment dat je hem oorspronkelijk opdeed, en verbindt die aan je huidige nu. Er ontstaat een kwantumverstrengeling, doordat je twee toestanden door ruimtetijd met elkaar verbindt. Je herschrijft jezelf in de realiteit.

De geschiedenis herschrijven

Betekent dit nu dat we de geschiedenis kunnen veranderen? Ja, en nee. Je verandert de betekenis van de gebeurtenis, niet de causaliteit. Oftewel, met de kennis van nu, zou je het toen anders hebben gedaan. De volgorde van de dingen ligt vast, daar kun je niets meer aan doen, maar we zijn wel in staat te leren van de fouten in ons verleden. Ervaringen blijven op dezelfde positie, maar krijgen wel een andere lading. Ze veranderen van kleur.

Figuur 3 Je moet steeds hetzelfde pad doorlopen, maar schuift wel op. Maar met een cyclus is de oude herinnering nog niet uitgevaagd. Want je voelt al aan, dat ervaring 8 ook in de ego's 9-14 zit verwerkt. Je moet dus nog een paar keer een val maken, weliswaar steeds minder diep: terug naar dag 9, dag 10, dag 11, enzovoort.

Je moet de les voor jezelf steeds weer doormaken. Trauma's blijven terugkomen, maar zijn wel steeds iets minder heftig. De ego's die knappen zijn minder groot, er komt minder energie vrij. Ook zijn de achtbanen steeds korter. En misschien weet je dit wel als je ooit een burn-out hebt meegemaakt: je kunt steeds meer tegelijkertijd aan en herstelt sneller. Dit heet veerkracht.

En heb je je wel eens afgevraagd waarom je een kind zo vaak hetzelfde moet zeggen? Hierom: een kind is volop in ontwikkeling, en maakt veel ruimtetijdreizen. Je moet je kind bij elke oude ervaring opnieuw corrigeren, en helpen de faalangst (=valangst) aan te gaan. In de volgende editie ga ik dieper in op verschillende levensfasen, en hoe deze in een gezin zijn verstrengeld.

Lagen van bewustzijn

Je vraagt je misschien af of de nieuwe ervaring 8 ook nog lager moet worden verbonden, naar ego 7. Het antwoord is wat mij betreft nee. De inhoud van ervaring 8 zit immers al daar: het komt daaruit voort. Dit is een belangrijk inzicht.

Elke laag heeft dezelfde energie, en dezelfde “hoeveelheid” bewustzijn. Op elk doorsnede in ruimtetijd is de hoeveelheid energie hetzelfde, zoals ik bij de perpetuum anime heb beschreven.

Dit betekent dat je eigenlijk in een zwart gat valt, waarbij de informatie steeds verder wordt gecomprimeerd. Een lagere vorm van bewustzijn is dus niet minder bewust; het heeft nog steeds dezelfde hoeveelheid energie, het kent alleen minder details.

Figuur 4 Compressie onder invloed van kracht P (Bron: AG Caesar - Eigen werk, CC0, wikimedia 67109306) Dit heeft verregaande consequenties voor hoe we naar onszelf kijken. Gedrag komt uit de diepte, uit de samenwerking tussen moleculen, cellen, organen, en alles waar we uit bestaan. Het is een krachtenspel, waar wij de uitkomst van zijn.

Dit klinkt misschien alsof we marionetten zijn, maar dat is een te negatieve interpretatie. Wij zijn namelijk ook degene die aan de touwtjes trekken: wij zijn ook de krachten. We zijn niet alleen ego 14, maar ook ego 1-13. Wij dragen een geschiedenis met ons mee, en dat vormt ons tot op de dag van vandaag.

Dit betekent dat onze organen zelfstandige bewuste eenheden zijn, die zichzelf organiseren. Onze darmen zijn net zo bewust als ons brein. Onze cellen, moleculen en zelfs atomen. En dus ook de bacteriën in jou.

Dit roept de vraag op hoe het kan dat we dat besef niet hebben. Meestal zijn deze lagen niet toegankelijk voor ons. Zoals ik aangaf, moet ego 14 stuk, om toegang te krijgen tot de lagen eronder. Dit is wat ik een 'glazen vloer' noem. En deze kan ook weer opnieuw ontstaan.

Als een bovenste laag ziet dat een laag eronder consistent is - kan het zich ervoor afsluiten. Met andere woorden: als de synchronisatie compleet is, kan het membraan zich weer sluiten. Als ego 14 ziet dat ego 13 ook de nieuwe ervaring 8 heeft, is er geen reden meer om open te staan voor die bewustzijnslaag. Je kunt loslaten, en vertrouwen op het zelf-organiseerde vermogen. Er ontstaan weer twee verschillende perpetuum anime, als een celdeling.

Dit betekent niet dat je geen toegang meer hebt: de kern is immers nog steeds hetzelfde: energieruimtetijd = 0. Jij bent ook je hartcel, en het atoom in jezelf, alleen stuur je jezelf op een hoger niveau aan. Het heeft grote evolutionaire voordelen, om niet alle lagen in jezelf bewust te organiseren. Ten eerste kost het een hoop minder energie, kan ik je vertellen uit eigen ervaring.

En daarnaast heeft het ons intelligentie gebracht, het vermogen om informatie met een grotere ruimtetijdsspanne te organiseren. We kunnen plannen, doelen formuleren en daarop anticiperen.

En dat verwerken, het proces zoals ik beschreef in figuur 3? Dat doen we grotendeels tijdens onze slaap. Als we in slaap vallen, gaan we terug in ruimtetijd. Je laat je ego los, en daarmee kan de grote synchronisatie plaatsvinden.

Intelligentie

Ik denk dat we toemoeten naar een nieuwe definitie van intelligentie. Dat zit niet alleen in de bovenste laag. Als je alleen stuurt met je hoofd, en je gevoel afdoet als evolutionair bijproduct, dan verlies je op een gegeven moment het contact met de wereld.

Misschien dat je nu ook begrijpt waarom de huidige versies van AI niet intelligent zijn. Het zijn slechts symboolbewerkers van onze kennis. LLM missen de connectie met de diepte, maar voeren statistiek uit op de bovenste laag. Het is geen kwantumalgoritme door DNA, zoals weergegeven in figuur 3.

Daarentegen moeten we dieren meer op waarde schatten. Zij hebben dezelfde hoeveelheid bewustzijn, alleen minder besef van ruimte en tijd. Dieren leven meer in het hier en nu, en dat maakt hun leven overzichtelijker. Er is veel minder ruis, minder details, en dat maakt de richting die je moet opgaan zoveel duidelijker.

Figuur 5. Hoe dieper naar binnen, hoe compacter de ruimtetijd. Dit zien we als lagere bewustzijnsvormen. Het aantal 'tandwieltjes' neemt af, minder details, maar dus ook minder vrijheidsgraden. Ik heb dat zelf ervaren toen ik zo diep terug zat, en mis die duidelijkheid soms best wel. Maar er is ook een keerzijde aan het hebben van minder vrijheidsgraden, dat betekent minder vrije wil. Je voelt hoe afhankelijk je bent van anderen, die dat besef vaak niet hebben.

Dat heeft mij nog bewuster gemaakt van de zorgplicht die we hebben naar onze omgeving. Naar mensen in benarde situaties, dieren, de natuur als geheel. En om beter te luisteren naar noodkreten. Want als energie zo gecomprimeerd is, is het logisch dat de emoties er nogal uitknallen, maar dat wil niet zeggen dat iemand onredelijk is.

Ziel

Dan nu terug naar de vraag: 'wanneer ben ik?' Het antwoord dat ik vond, vond ik heel troostrijk: Altijd.

Alles in het universum deelt dezelfde oorsprong, die zich heeft ontwikkelt tot wat we nu ervaren. We leven in een bewust universum. Ik ga een stap verder: je zou kunnen zeggen dat wij allemaal het universum zíjn. Het idee dat alles om jou draait, is wat mij betreft terecht, zolang je maar realiseert dat een ander dat beeld ook heeft.

We hebben glazen vloeren (en daarmee plafonds!) getrokken, om te kunnen functioneren. We leven allemaal in onze eigen bubbel, niet realiserend dat we ook de bubbel van de ander zijn. Door verbinding aan te gaan met mensen die ver van je afstaan, kun je het meeste groeien. Zij laten je dingen van jezelf zien, die buiten je eigen bereik liggen.

Tot slot: mijn pad kwam voort uit een intergenerationele angst voor leven en dood. Het besef dat als je uit elkaar valt, je juist heelt, was een heel belangrijk inzicht. Het maakt dat ik durf los te laten, open sta voor alles dat op mijn pad komt, en niet meer bang ben voor de dood.

Zinnen met Spelen (2022), gedicht 86 De volgende editie ga ik in op "Wie of wat ben ik." Ik ga dieper in op hoe je ervaringen kunt opknippen in betekenisvolle eenheden (concepten) en hoop te verduidelijken hoe de qubits zijn georganiseerd door de verschillende lagen heen. Ik wil laten zien dat grenzen noodzakelijk zijn voor conceptualisatie, maar dat deze altijd in beweging zijn.

Tot slot: ik ga hier weer een grote confrontatie aan. Opnieuw de angsten voelen die mij toen uiteentrokken, met het risico op hertraumatisering. Ik hoop dus dat je een beetje mild bent in je reactie, ook als je je niet kunt vinden in wat ik schrijf. En mocht je herkenning vinden, of vragen hebben, dan vind ik dat fijn om te horen. Daarmee help je mij om mijn verhaal te doen.

Het YMCK+ is dynamisch systeemmodel, dat menselijke interactie beschrijft in termen van energie door ruimtetijd.

De 6 hoofdvragen op weg naar een beter begrip van jezelf:

Waarom doe ik? Wat zeg ik, en wat niet? Wat voel ik, en wat niet? Wat zie of mis ik bij anderen?

Waar ben ik? Hoe relateer ik wat ik voel aan waar ik ben? Hoe verbind ik verschillende plekken, en daarmee betekenissen? Wat is mijn positie ten opzichte van anderen?

Wanneer ben ik? Waar zit ik in de tijd, en wat zijn daarvan de gevolgen? Hoe doorloop ik mijn herinneringen? Versnel ik, of vertraag ik?

Wat of wie ervaar ik? Waar staat hetgeen ik zie of ervaar, symbool voor? Hoe is betekenis in de ruimte georganiseerd, en wat merk ik daarvan?

Hoeveel ben ik? Hoe groot zijn mijn gevoelens, en mobiliseer ik kracht om mijn doel te behalen? Hoe verloopt mijn gevoel?

Hoe gaat het proces? Hoe kunnen we onze interactie begrijpen aan de hand van fysica, en wat betekent dit voor onze blik op onze eigen ontwikkeling, en verschillende verstoringen daarvan, en ziektebeelden? Hoe kunnen we maatschappelijke problemen beter te lijf gaan?

Dit model verbindt verschillende wetenschapsgebieden aan elkaar, en laat zien hoe een gemeenschappelijk taal tot nieuwe inzichten kan leiden. In deze nieuwsbrief beschrijf ik hoe een integraal mensbeeld een andere blik geeft op persoonlijke en maatschappelijke problemen: van zingeving, klimaat, gezondheidszorg tot AI.

Marcia van Oploo

Nederland

2K volgers Meer dan 500 connecties

Info

Ervaring

Cansvast

-

-

-

Opleiding

Rijksuniversiteit Groningen

Licenties en certificaten

Foundation & Practitioner ArchiMate 3.0

The Open Group

Bekijk het volledige profiel van Marcia

Overige vergelijkbare profielen

Gineke ten Holt

Frank van de Pol

David van der Loo

Miranda Witvliet

Roeland van Batenburg

Suzanne S.

Jolanda Asmoredjo

Sanneke Schouwstra

Inge Bakker

Bas Tierolf

Katinka Lünnemann

Vita van der Staaij - Los

Etienne van Nuland

Timo Bechger

Ludwig van den Ouweland

Joost Beckers

Zhiming Zhao

Lucas van den Ingh

Iris Smits

Aleit Veenstra

Marcia van Oploo

Nederland 2K volgers Meer dan 500 connecties

Info

Ervaring

Cansvast

-

-

-

Opleiding

Rijksuniversiteit Groningen

Licenties en certificaten

Foundation & Practitioner ArchiMate 3.0

The Open Group

Bekijk het volledige profiel van Marcia

Overige vergelijkbare profielen

Gineke ten Holt

Frank van de Pol

David van der Loo

Miranda Witvliet

Roeland van Batenburg

Suzanne S.

Jolanda Asmoredjo

Sanneke Schouwstra

Inge Bakker

Bas Tierolf

Katinka Lünnemann

Vita van der Staaij - Los

Etienne van Nuland

Timo Bechger

Ludwig van den Ouweland

Joost Beckers

Zhiming Zhao

Lucas van den Ingh

Iris Smits

Aleit Veenstra

Meer bijdragen onderzoeken

Nederland

2K volgers Meer dan 500 connecties