JDEVS این پست را پست مجدد کرد
ستوده جان، به بهانه یادکرد یك دوست این روزها مصادف است با نخستین سالگشت درگذشت دوست گرانقدرم زندهیاد دكتر سید محمّد شهرتاش استاد دانشکده مهندسی برق دانشگاه علم و صنعت ایران، به این بهانه یادش میكنم شما هم با خواندن فاتحهای روح آن عزیز را شاد نمایید. واقعا نمیدانم چه كاستی یا سری است كه دستم به نگارش متنی در اوصاف نیك دوستان گرانقدر در قید حیاتم نمیرود، شاید بیم آن دارم كه اگر بخواهم حق مطلب را بیان كنم از دیدگاه دیگران رنگ مداهنه به خود گیرد. اما برخی اوقات در مورد دوستان عزیزی كه به دیار باقی سفر كرده اند كنترل قلم را از دست میدهم و ننوشتن دشوار میشود. زندهیاد دكتر سید محمّد شهرتاش از آن دوستان خوبی است (دوستانم در قلب من همیشه زندهاند) كه ویژگیهای خاصی داشت كه او را در میان استادان گرانقدری كه میشناسم بدون اغراق از ابعادی منحصر بهفرد میسازد. سابقه آشناییام با ایشان به قریب سه دهه قبل باز میگردد، هر چند كه باید اذعان كنم برترین ویژگیهای شخصیتی ایشان را شاید ظرف همین ده ساله اخیر شناختهام. ایشان را استادی عالم و متقی، با اخلاق و در یك كلام انسان واقعی یافتم. در كار استادی هم متخصص بود هم بسیار منضبط و سختگیر با این حال از دانشجویانش غیر از نیكی از او نشنیدهام. دكتر شهرتاش انسانی عادل و صادق بود، نه تنها اخلاقمدار و پاكدست بود كه بسیار گشادهدست بود. بارها به خاطر دارم كه بانی خیر میشد و از آبروی خود مایه میگذاشت تا برای خانوادههای نیازمند، دانشآموزان كم بضاعت و هموطنان آسیبدیده از بلایای طبیعی كمك جمعآوری كند و به دست نیازمندان واقعی برساند و شنیدهام همسر گرامی ایشان هم در این امور یار و همراه وی بود. یكی دو خاطره از این دست را قبلا نوشتهام كه انشاءالله توسط دوستانش انتشار خواهد یافت. از خاطرم نمیرود كه بیش از بیست و اندی سال پیش بود وقتی نشریه مهندسی برق و مهندسی كامپیوتر ایران را به همراه اساتید بزرگوار دانشگاهها در جهاد دانشگاهی بنیان گذاشتیم و هنوز برای افراد كمی شناخته شده بود مقاله مشترك خود را با آقای دكتر بابك بدرزاده (دانشجوی وقت ایشان) برای ما فرستاد كه در نخستین شماره نشریه به سال 1382 انتشار یافت. بعد از آن هم مقالات متعددی را برایمان داوری كرد. البته ارتباطات و همكاری اصلی ایشان با ما در خصوص مباحث تخصصی با مركز مهندسی فشارقوی جهاد دانشگاهی علم و صنعت بود كه در قالب تعاملات علمی از جمله اجرای طرحهای پژوهشی فناورانه و خدمات مشاوره تخصصی مشترك تبلور یافت و تا واپسین روزهای پیش از ابتلا به آن بیماری سخت كه خیلی زود دكتر شهرتاش عزیز را از خانواده محترم و دوستانش گرفت، ادامه داشت. هنوز هم گاهی یادش میكنم و دلم كه میگیرد، با چشم بارانی پیامهایی را كه به مناسبتهای مختلف مذهبی و ملی یا كمك به نیارمندان برای هم میفرستادیم مرور میكنم. هر دو ما به شعر و ادبیات علاقه داشتیم گاهی در مناسبتها پیامهایمان مزین به سرودهها بود. خدایش رحمت کند و در بهشت برین در آستان امیرالمومنین علی (ع) كه بسیار به ایشان ارادت داشت متنعم فرماید. به یاد او دیروز سحر بعد از فریضه صبح نوشتم به یادگار بماند: ستوده جان پیراسته دل از آشیان رفت آن سرو سهی ز گلستان رفت با یاد خدا "ستوده" جان رفت "همشهری"مان به آستان رفت 12 تیر ماه 1403 ستوده و همشهری معادل پارسی "محمّد" و "شهرتاش" هستند. .