Aldo van Eyck

Sitúa tódalas coordenadas usando OSM
Descargar coordenadas como: KML · GPX

Aldo van Eyck
	;
Biografía
Nacemento	16 de marzo de 1918 ; Driebergen, Países Baixos (en)
Morte	14 de xaneiro de 1999 (80 anos); Ámsterdam, Países Baixos
Educación	ETH Zürich ; Sidcot School (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Ocupación	arquitecto, profesor universitario, escenógrafo
Período de actividade	1945 - 1976
Empregador	Universidade Técnica de Delft, Dutch ordinary professor (en) (1966–1984)
Compañeiro profesional	Hannie van Eyck
Participou en
21 de xuño de 1997	documenta x (en)
Obra
	Obras destacables Q3518563 ; (1959) Burgerweeshuis (en) ;
Arquivos en	arquivo privado ; Nieuwe Instituut (en) EYCK ;
Familia
Cónxuxe	Hannie van Eyck
Pai	Pieter Nicolaas van Eyck
Premios
	(1996) Wolf Prize in Architecture (en) ; (1990) Medalla de Ouro do RIBA; (1990) Condecoración Austríaca das Ciencias e as Artes; (1982) Rotterdam-Maaskant Prize (en) ; (1961) Sikkens Prize (en) , premiado polo traballo Burgerweeshuis (en) ; (1960) Sikkens Prize (en) ;
Descrito pola fonte	TheaterEncyclopedie (en)

Aldo van Eyck nado en Driebergen o 16 de marzo de 1918 e finado en Loenen aan de Vecht o 14 de xaneiro de 1999, foi un arquitecto holandés considerado un pai do estruturalismo arquitectónico.

Biografía

Fillo do crítico e filósofo Pieter Nicolaas van Eyck. O seu irmán Robert Floris foi artista e restaurador de arte.

Van Eyck estudou primeiro na Real Academia de Belas Artes da Haia, e de 1938 a 1942 no Instituto Federal Suízo de Tecnoloxía de Zúric, onde entrou en contacto coa vangarda internacional. Traballou como empregado na oficina de desenvolvemento urbano da empresa de servizos públicos de Ámsterdam até que fundou o seu despacho de arquitectura en 1951. Foi un teórico e impulsor dos espazos intermedios e dos lugares públicos adicados a nenos, aos que consideraba a alegría das vilas e cidades. Entre 1947 e 1978 construíronse arredor de 730 parques infantís segundo os seus deseños en Ámsterdam, incluíndo os da urbanización de Jeruzalem.

En 1960 rematou o seu primeiro edificio importante, o Orfanato Municipal de Ámsterdam. Considérase unha obra clave do estruturalismo, reformada en 2014 e catalogada como monumento histórico.^[1] Seguiron outros edificios significativos da cidade.

Van Eyck foi editor da revista de arquitectura Forum de 1959 a 1963 e tivo unha grande influencia na arquitectura holandesa. Como cofundador do Team Ten, desempeñou un papel importante no Congreso Internacional de Arquitectura Moderna (CIAM). De 1966 a 1984 foi profesor na TU Delft.

Tamén estivo activo en Alemaña: en 1971 creou a galería Schmela, o primeiro edificio da RFA construído en estilo do estruturalismo. En 2013, dedicáronlle unha exposición a Aldo van Eyck en Renania.^[2] En 1990 recibiu a Medalla de Ouro do RIBA e tamén a Condecoración de Honra de Austria para a Ciencia e a Arte.

A partir de 1982 van Eyck traballou xunto coa súa muller Hannie e proxectaron, entre outras cousas, os edificios de oficinas da Axencia Espacial Europea en Noordwijk e o edificio de Trípoli en Ámsterdam.

Edificios

1957 - 1960: Orfanato Municipal en Ámsterdam
1965 – 1966: Sculpture Pavilion, exposición Sonsbeek en Arnhem (demolida despois da exposición)
1968 - 1970: Igrexa Católica na Haia
1968, 1974, remodelación casa Martin Visser en Bergeijk
1971: Edificio residencial e galería de Galerie Schmela en Düsseldorf
1975 - 1979: Hubertusheim en Ámsterdam
1984 – 1989: edificio de oficinas para ESTEC en Noordwijk
1990 – 1994: complexo de Trípoli en Ámsterdam,^[3]
1997: Novo edificio para o Tribunal de Contas da Haia

Galería

Burgerweeshuis, Amsterdam (foto aérea)
Burgerwees House, Amsterdam (1960)
House Visser, Bergeijk (1968)
Pastoor van Arskerk, A Haia (1970)
Schmela House, Düsseldorf (1971)
Trípoli, Ámsterdam (1994)
Tribunal de Contas da Haia (1997)
Vista aérea da ESTEC
Aldo van Eyck deseñou centos de parques infantís para Amsterdam, incluído este en Osdorp
Mobiliario urbano integrando vexetación, en Amsterdam
Un dos equipos de escalada que Van Eyck deseñou para os parques infantís.
Engels Igloo. En 2013, o Rijksmuseum recolocou seis tipos de deseño de Van Eyck nos xardíns como material artístico e de xogo.