1.   Niniejsze rozporządzenie określa zharmonizowane przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu i udostępniania na rynku wyrobów budowlanych – niezależnie od tego, czy odbywa się to w ramach usługi, czy nie – poprzez ustanowienie:

2.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się również:

3.   Niniejsze rozporządzenie ma na celu przyczynienie się do skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego dzięki zapewnieniu swobodnego przepływu bezpiecznych i zrównoważonych wyrobów budowlanych w Unii. Ma ono również na celu przyczynienie się do realizacji celów zielonej i cyfrowej transformacji dzięki przeciwdziałaniu wpływowi wyrobów budowlanych na środowisko oraz na zdrowie i bezpieczeństwo osób, a także dzięki ograniczeniu tego wpływu.

1.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wyrobów budowlanych, w tym do wyrobów używanych, oraz do następujących elementów:

2.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

3.   Państwa członkowskie mogą wyłączyć ze stosowania niniejszego rozporządzenia wyroby objęte jego zakresem stosowania, które są wprowadzane do obrotu w regionach najbardziej oddalonych Unii w rozumieniu art. 349 TFUE. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o krajowych przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, w których przewidziano takie wyłączenia. Państwa członkowskie zapewniają, aby wyroby podlegające wyłączeniu nie były opatrzone oznakowaniem CE, o którym mowa w art. 17. Wyrobów wprowadzonych do obrotu na podstawie takiego wyłączenia nie uznaje się za wprowadzone do obrotu w Unii w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.

1.   Komisję wspiera grupa ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych. Grupa ta składa się z ekspertów wyznaczonych przez państwa członkowskie oraz przedstawicieli europejskich organizacji normalizacyjnych i odpowiednich europejskich organizacji zainteresowanych stron otrzymujących finansowanie unijne na mocy rozporządzenia (UE) nr 1025/2012. Grupa ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych wspiera Komisję w rozpatrywaniu wniosków państw członkowskich o harmonizację na poziomie Unii za pomocą zharmonizowanych specyfikacji technicznych. W szczególności ta grupa ekspertów pomaga Komisji w opracowaniu i aktualizacji planu prac nad zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, w przygotowywaniu technicznych aspektów zharmonizowanych specyfikacji technicznych, w podejmowaniu decyzji o potrzebie uruchomienia procedur w odniesieniu do zharmonizowanych specyfikacji technicznych, które wykazują niedociągnięcia, są niedostępne lub nie są w stanie zaspokoić natychmiastowych potrzeb regulacyjnych, a także w decydowaniu o uwzględnieniu wyrobów używanych w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych.

2.   Po konsultacji z grupą ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych Komisja opracowuje plan prac nad zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi dla rodzin wyrobów wymienionych w załączniku VII, w tym nad ogólnymi informacjami o wyrobie, wymaganiami dotyczącymi wyrobów, instrukcjami użytkowania i informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa, obejmujący co najmniej okres kolejnych trzech lat. Komisja określa priorytety planu prac za pomocą przejrzystej i rozsądnej metody publikowanej wraz z planem prac. Metoda ta odzwierciedla co najmniej potrzeby regulacyjne państw członkowskich, kwestie bezpieczeństwa związane z obiektami i wyrobami budowlanymi oraz cele Unii w zakresie klimatu i gospodarki o obiegu zamkniętym.

Komisja publikuje pierwszy plan prac nie później niż w dniu 8 stycznia 2026 r.

Komisja odnawia i aktualizuje plan prac co najmniej raz na trzy lata. Rok przed wygaśnięciem bieżącego planu prac Komisja publikuje plan prac na kolejny trzyletni okres.

Komisja corocznie informuje Parlament Europejski i państwa członkowskie o postępach w realizacji planu prac.

Jeżeli Komisja stwierdzi, że nie uda jej się osiągnąć celów określonych w planie prac, zmienia go odpowiednio bez zbędnej zwłoki i informuje Parlament Europejski i państwa członkowskie o powodach tej zmiany.

3.   Zgodnie z planem prac przygotowanym na podstawie ust. 2 państwa członkowskie przekazują Komisji i grupie ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych informacje o zasadniczych charakterystykach, których wymagają dla danej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów, a także metody oceny, wartości progowe lub klasy właściwości użytkowych, a także informacje o wymaganiach dotyczących wyrobów, które uznają za niezbędne.

Gdy państwa członkowskie przekażą Komisji informacje o swoich potrzebach regulacyjnych na podstawie akapitu pierwszego, Komisja uwzględnia te potrzeby lub przedstawia uzasadnienie, dlaczego nie jest to możliwe.

4.   Na bazie podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych określonych w załączniku I oraz z uwzględnieniem potrzeb regulacyjnych zgłoszonych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, a także z uwzględnieniem unijnych celów w zakresie bezpieczeństwa, środowiska, obiegu zamkniętego i klimatu, Komisja, przy wsparciu grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych, określa aspekty techniczne potrzebne do przygotowania wniosków o normalizację, w tym odpowiednie zasadnicze charakterystyki. Te zasadnicze charakterystyki oraz wykaz z góry ustalonych zasadniczych charakterystyk środowiskowych zawarty w załączniku II stanowią podstawę do przygotowania wniosków o normalizację, o których mowa w art. 5 ust. 2, oraz aktów wykonawczych, o których mowa w art. 6 ust. 1.

5.   Komisja zapewnia, aby zasadnicze charakterystyki były objęte zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, o ile opracowanie takich specyfikacji jest proporcjonalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia.

6.   Komisja, przy wsparciu grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych, określa wymagania dotyczące wyrobów, o których mowa w art. 7, a także inne zharmonizowane specyfikacje techniczne oraz ustala, czy wyroby używane mają być objęte wnioskiem o normalizację lub zharmonizowaną specyfikacją techniczną, czy też z nich wyłączone. W trybie pilnym przeprowadza się konsultacje z grupą ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych na temat zgłoszeń dokonanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 5.

7.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu zmiany:

1.   Metody i kryteria oceny właściwości użytkowych wyrobu w odniesieniu do jego zasadniczych charakterystyk określa się w normach zharmonizowanych, które stały się obowiązkowe na mocy aktów wykonawczych, o których mowa w ust. 8 (zwanych dalej „normami zharmonizowanymi dotyczącymi właściwości użytkowych”). Normy zharmonizowane dotyczące właściwości użytkowych – w stosownych przypadkach i bez uszczerbku dla dokładności, wiarygodności i stabilności wyników – określają mniej uciążliwe od badań metody oceny właściwości użytkowych wyrobów w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk.

2.   Zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012 Komisja zwraca się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie norm zharmonizowanych określających zasadnicze charakterystyki i metody ich oceny dla co najmniej jednej rodziny wyrobów lub dla co najmniej jednej kategorii wyrobów należących do danej rodziny. We wniosku o normalizację określa się podstawowe zasady i punkty odniesienia potrzebne do ustalenia tych zasadniczych charakterystyk i metod ich oceny. We wniosku o normalizację wyraźnie określa się, czy obejmuje on wyroby używane, czy też są one wyłączone z zakresu wniosku.

3.   W ramach wniosków o normalizację, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, Komisja może również zwrócić się do europejskich organizacji normalizacyjnych o dostarczenie szczegółów technicznych niezbędnych do wdrożenia systemu oceny i weryfikacji, który ma być stosowany zgodnie z aktami delegowanymi, o których mowa w art. 10 ust. 2.

4.   Wnioski o normalizację, o których mowa w ust. 2, mogą obejmować wniosek o zaproponowanie co najmniej jednego z następujących elementów:

Takie wnioski o normalizację określają podstawowe zasady i punkty odniesienia do ustalenia wnioskowanych elementów.

5.   Jeżeli we wniosku o normalizację Komisja zawrze wniosek, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie, w odniesieniu do rodzin lub kategorii wyrobów oraz elementów objętych tym wnioskiem, elementów, o których mowa w ust. 4 akapit pierwszy niniejszego artykułu.

Po konsultacji z grupą ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych Komisja może odstąpić od propozycji europejskiej organizacji normalizacyjnej.

Za radą grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych, Komisja – niezależnie od uprzedniego wniosku o normalizację – jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie elementów, o których mowa w ust. 4 akapit pierwszy niniejszego artykułu, w odniesieniu do wszelkich grup zasadniczych charakterystyk o charakterze horyzontalnym wymienionych w załączniku X.

6.   W przypadkach gdy ze względu na charakter lub właściwości techniczne wyrobu oczywiste jest, że badania byłyby niepotrzebne lub zbędne, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie warunków, na jakich wyrób ma być uznawany za spełniający określony poziom lub wartość progową albo za kwalifikujący się do klasy właściwości użytkowych bez badań lub bez dalszych badań.

7.   Komisja ocenia zgodność norm zharmonizowanych z odpowiednimi wnioskami o normalizację, z niniejszym rozporządzeniem i z innymi przepisami prawa Unii, w tym z ogólnymi zasadami prawa. Komisja może ocenić, czy normy zharmonizowane są zgodne z innymi normami zharmonizowanymi na mocy niniejszego rozporządzenia lub z innymi normami zharmonizowanymi, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Komisja przeprowadza ocenę, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, i przedstawia swoje uzasadnienie na piśmie odpowiedniej europejskiej organizacji normalizacyjnej i grupie ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych w terminie sześciu miesięcy od przekazania jej odpowiedniej normy zharmonizowanej. W przypadku gdy Komisja uzna, że norma lub jej część jest niezadowalająca, określa stwierdzone braki. Aby Komisja mogła wypełnić ten obowiązek w przewidzianym terminie, europejskie organizacje normalizacyjne regularnie informują ją o postępach związanych z europejskim dokumentem normalizacyjnym oraz o jego treści zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

8.   Jeżeli norma zharmonizowana jest zgodna z mającymi zastosowanie wymaganiami prawnymi i spełnia wymagania, które należy spełnić w odniesieniu do podstawowych zasad i punktów odniesienia określonych we wniosku o normalizację, a także w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, które mają zostać uwzględnione w świetle podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych, Komisja niezwłocznie przyjmuje akt wykonawczy wprowadzający obowiązek stosowania tej normy zharmonizowanej. Rok po przyjęciu takiego aktu wykonawczego norma zharmonizowana dotycząca właściwości użytkowych staje się obowiązkowa do celów niniejszego rozporządzenia, chyba że w akcie wykonawczym określono późniejszą datę rozpoczęcia stosowania. Późniejszą datę rozpoczęcia stosowania określa się jedynie w wyjątkowych przypadkach, które muszą być należycie uzasadnione. Norma zharmonizowana dotycząca właściwości użytkowych może być stosowana na zasadzie dobrowolności od dnia przyjęcia aktu wykonawczego.

Jeżeli Komisja uzna normę zharmonizowaną lub jej część za niezadowalającą, może przyjąć akt wykonawczy wprowadzający obowiązek stosowania tej normy zharmonizowanej z ograniczeniami.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 90 ust. 2.

Jeżeli nie jest możliwe wprowadzenie obowiązku stosowania normy zharmonizowanej, Komisja może przyjąć akt wykonawczy zgodnie z art. 6.

9.   Jeżeli państwo członkowskie, Parlament Europejski lub Komisja – ta ostatnia przy wsparciu grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych – uzna, że dana norma zharmonizowana dotycząca właściwości użytkowych nie spełnia w całości mających zastosowanie wymagań prawnych lub nie spełnia wymagań, które należy spełnić w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, które mają zostać uwzględnione w świetle podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych, zastosowanie ma procedura zgłaszania formalnych zastrzeżeń wobec norm zharmonizowanych określona w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

10.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu zmiany załącznika X przez dodanie dodatkowych grup zasadniczych charakterystyk o charakterze horyzontalnym.

1.   Opracowanie norm traktuje się priorytetowo, jednak na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 1–4 niniejszego rozporządzenia, w celu zaspokojenia potrzeb regulacyjnych państw członkowskich i realizacji celów art. 114 TFUE, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające zasadnicze charakterystyki, metody ich oceny i szczegóły techniczne zgodnie z art. 5 niniejszego rozporządzenia dla co najmniej jednej rodziny wyrobów lub dla co najmniej jednej kategorii wyrobów w ramach rodziny.

Te akty wykonawcze przyjmuje się wyłącznie w przypadkach, gdy spełnione są następujące warunki:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3.

2.   Przed przygotowaniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Przygotowując projekt aktu wykonawczego, Komisja uwzględnia opinie odpowiednich organów i grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych oraz należycie konsultuje się ze wszystkimi odpowiednimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012.

4.   Jeżeli akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmuje te same zasadnicze charakterystyki lub metody oceny w odniesieniu do konkretnej rodziny lub kategorii wyrobów co norma zharmonizowana, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w odniesieniu do której przyjęto akt wykonawczy, o którym mowa w art. 5 ust. 8, Komisja wycofuje z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej odniesienie do tej normy zharmonizowanej lub uchyla ten akt wykonawczy. Jeżeli akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jedynie częściowo obejmuje normę zharmonizowaną, Komisja utrzymuje w mocy akt wykonawczy ustanawiający normę zharmonizowaną podlegającą ograniczeniom.

5.   Jeżeli państwo członkowskie lub Parlament Europejski uzna, że akt wykonawczy przyjęty zgodnie z ust. 1 nie spełnia w całości wymagań, które należy spełnić w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, które mają zostać uwzględnione w świetle podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych, informuje o tym Komisję, przedkładając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownych przypadkach może zmienić dany akt wykonawczy.

6.   Jeżeli Komisja chce wystąpić o zmianę lub aktualizację zasadniczych charakterystyk lub metod oceny w odniesieniu do tych samych rodzin lub kategorii wyrobów, które są objęte aktem wykonawczym, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, postępuje zgodnie z procedurą określoną w art. 5. Jeżeli norma zharmonizowana dostarczona przez europejską organizację normalizacyjną jest odpowiednia do przyjęcia zgodnie z art. 5 ust. 8, Komisja uchyla akt wykonawczy przyjęty zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu lub te jego części, które obejmują te same zasadnicze charakterystyki lub metody oceny w odniesieniu do tych samych rodzin wyrobów lub kategorii wyrobów, które są objęte normą zharmonizowaną.

1.   Jeżeli rodzina wyrobów lub co najmniej jedna kategoria wyrobów w ramach rodziny wyrobów jest objęta normą zharmonizowaną dotyczącą właściwości użytkowych lub aktem wykonawczym, o którym mowa w art. 6 ust. 1, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez ustanowienie wymagań dotyczących wyrobów zgodnie z załącznikiem III dla tej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów lub ich części.

2.   Wyroby objęte niniejszym rozporządzeniem muszą spełniać mające zastosowanie wymagania dotyczące wyrobów przed ich wprowadzeniem do obrotu.

3.   Komisja, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, może zwrócić się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie zharmonizowanych norm stanowiących podstawę domniemania zgodności (zwanych dalej „dobrowolnymi normami zharmonizowanymi”) w odniesieniu do wymagań dotyczących wyrobów określonych w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

4.   Jeżeli europejska organizacja normalizacyjna przyjmie dobrowolną normę zharmonizowaną, o którą wnioskowano zgodnie z ust. 3, i zaproponuje ją Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia tę dobrowolną normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012.

5.   Jeżeli dobrowolna norma zharmonizowana jest zgodna z mającymi zastosowanie wymaganiami prawnymi i spełnia wymagania w odniesieniu do wymagań dotyczących wyrobów określonych we wniosku o normalizację, Komisja niezwłocznie publikuje odniesienie do tej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

6.   W przypadku gdy odniesienia do dobrowolnej normy zharmonizowanej nie można opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja może opublikować takie odniesienie z ograniczeniami. Jeżeli odniesienie do dobrowolnej normy zharmonizowanej nie może zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ani nie może zostać opublikowane jako odniesienie z ograniczeniami, Komisja informuje o tej kwestii komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, oraz grupę ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych.

7.   Domniemywa się, że wyrób podlegający wymaganiom dotyczącym wyrobów, który jest zgodny z dobrowolnymi normami zharmonizowanymi lub ich częściami, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jest zgodny z wymaganiami dotyczącymi wyrobów objętymi tymi normami lub ich częściami.

8.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89, zmieniających załącznik III w celu dostosowania go do postępu technicznego oraz w celu uwzględnienia nowych rodzajów ryzyka i aspektów środowiskowych, a także w celu zapewnienia zgodności z priorytetami określonymi w art. 4, w oparciu o potrzeby regulacyjne państw członkowskich.

1.   Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje, które przewidują alternatywne sposoby spełnienia wymagań dotyczących wyrobów ustanowionych zgodnie z art. 7 ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się wyłącznie w przypadkach, gdy spełnione są następujące warunki:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3.

2.   Przed przygotowaniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Przygotowując projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja uwzględnia opinie odpowiednich organów i grupy ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych oraz należycie konsultuje się ze wszystkimi odpowiednimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

4.   Domniemywa się, że wyrób, który jest zgodny ze wspólnymi specyfikacjami ustanowionymi w aktach wykonawczych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich częściami, spełnia wymagania dotyczące wyrobów ustanowione w aktach delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 1, objęte tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

5.   Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same wymagania dotyczące wyrobów, co wymagania objęte dobrowolną normą zharmonizowaną, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 7 ust. 5 lub 6.

6.   Jeżeli państwo członkowskie lub Parlament Europejski uzna, że wspólna specyfikacja nie odpowiada w pełni wymaganiom dotyczącym wyrobów ustanowionym w aktach delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 1, informuje o tym Komisję, przedstawiając szczegółowe wyjaśnienie. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownych przypadkach może zmienić akt wykonawczy ustanawiający daną wspólną specyfikację.

1.   Ogólne informacje o wyrobie, instrukcje użytkowania i informacje dotyczące bezpieczeństwa przekazuje się w odniesieniu do wyrobów budowlanych objętych zharmonizowaną specyfikacją techniczną lub europejską oceną techniczną. Treść ogólnych informacji o wyrobie, instrukcji użytkowania i informacji dotyczących bezpieczeństwa określono w załączniku IV.

2.   W ramach wniosku o normalizację, o którym mowa w art. 5 ust. 2, Komisja może również zwrócić się do europejskiej organizacji normalizacyjnej o wydanie wytycznych, w tym szczegółów technicznych, niezbędnych do opracowania ogólnych informacji o wyrobie, instrukcji użytkowania i informacji dotyczących bezpieczeństwa zgodnie z załącznikiem IV.

3.   Jeżeli Komisja uzna, że wytyczne wydane przez europejską organizację normalizacyjną na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu dla konkretnej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów nie zapewniają odpowiedniego i jednolitego wdrożenia ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez ustanowienie przepisów dotyczących przekazywania ogólnych informacji o wyrobie, instrukcji użytkowania i informacji dotyczących bezpieczeństwa w odniesieniu do danej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów.

4.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu zmiany załącznika IV, aby dostosować go do postępu technicznego i nowych potrzeb informacyjnych.

1.   Ocenę i weryfikację właściwości użytkowych wyrobu w odniesieniu do jego zasadniczych charakterystyk, określonych w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych przyjętych zgodnie z art. 5 i 6 lub w europejskich dokumentach oceny, o których mowa w art. 31, lub ocenę i weryfikację zgodności wyrobu z wymaganiami dotyczącymi wyrobu przyjętymi zgodnie z art. 7 przeprowadza się zgodnie z co najmniej jednym z systemów określonych w załączniku IX.

2.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie, dla każdej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów, mającego zastosowanie systemu oceny i weryfikacji spośród systemów określonych w załączniku IX. Te akty delegowane mogą określić różne systemy oceny i weryfikacji w ramach tej samej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów, w zależności od zasadniczej charakterystyki lub wymagania dotyczącego wyrobów. Systemy oceny i weryfikacji określa się przed rozpoczęciem stosowania zharmonizowanych specyfikacji technicznych lub europejskich dokumentów oceny.

3.   Akty delegowane przyjęte zgodnie z ust. 2 uwzględniają zamierzone zastosowania, potencjalne szkody wynikające z usterek wyrobu, wrażliwość wyrobu na wahania właściwości użytkowych w warunkach produkcji, prawdopodobieństwo wystąpienia błędów podczas jego wytwarzania oraz możliwość łatwego wykrycia błędów w produkcji. Te akty delegowane muszą być dostosowane do odpowiednich rodzin wyrobów lub kategorii wyrobów i minimalizować obciążenie dla producentów, zapewniając jednocześnie wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób oraz środowiska.

4.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu zmiany załącznika IX, aby:

Przyjmując akty delegowane na podstawie lit. a), Komisja nie może wprowadzać dodatkowych systemów, które nakładają na podmioty gospodarcze bardziej rygorystyczne obowiązki niż te przewidziane w systemie 1+. Ponadto Komisja może wprowadzić takie dodatkowe systemy tylko w przypadkach, gdy jest oczywiste, że wytyczne dotyczące stosowania istniejących systemów okazały się niewystarczające.

1.   Niniejsze rozporządzenie oraz przyjęte zgodnie z nim zharmonizowane specyfikacje techniczne tworzą „strefę zharmonizowaną”.

Strefa zharmonizowana obejmuje wszystkie wyroby podlegające zharmonizowanym specyfikacjom technicznym.

Zharmonizowane specyfikacje techniczne uznaje się za kompleksowe w następujących aspektach:

Zharmonizowane specyfikacje techniczne dla nowych wyrobów mają zastosowanie do wyrobów używanych z państw trzecich, chyba że zharmonizowana specyfikacja techniczna wyraźnie określa zasady dla wyrobów używanych.

2.   Państwa członkowskie respektują strefę zharmonizowaną w swoich krajowych przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych oraz nie zakazują ani nie utrudniają udostępniania na rynku wyrobów objętych tą strefą, jeżeli wyroby te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie nie określają zasadniczych charakterystyk, metod ich oceny ani wymagań innych niż wymagania określone w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych.

Strefa zharmonizowana nie wpływa na prawo państw członkowskich do określenia krajowych wymagań dotyczących stosowania wyrobów podlegających zharmonizowanym specyfikacjom technicznym. Wszelkie metody i systemy oceny służące ocenie i weryfikacji określone w takich wymaganiach krajowych muszą być zgodne z mającymi zastosowanie zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.

Państwa członkowskie zapewniają, aby udostępnianie na rynku wyrobów objętych strefą zharmonizowaną, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie było utrudnione przez przepisy lub warunki wprowadzane przez organy publiczne lub przez organizacje prywatne działające jako przedsiębiorstwo publiczne lub przez organizacje prywatne działające jako organ publiczny ze względu na swoją pozycję monopolistyczną lub na mocy mandatu publicznego.

3.   Wypełniając obowiązki przewidziane w ust. 2, państwa członkowskie stosują w szczególności następujące zasady:

4.   Państwa członkowskie rejestrują w jednolitym portalu cyfrowym ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1724 (25) wszystkie krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne dotyczące wyrobów budowlanych objętych strefą zharmonizowaną na ich terytorium.

5.   Jeżeli z nadrzędnych względów związanych z ochroną zdrowia i bezpieczeństwem osób lub ochroną środowiska oraz w celu zaspokojenia pilnych potrzeb regulacyjnych państwo członkowskie uzna, że konieczne jest przyjęcie środków mających zastosowanie do wyrobów objętych strefą zharmonizowaną w odniesieniu do charakterystyk nieokreślonych w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych, zgłasza to Komisji, uzasadniając potrzebę przyjęcia tych środków i wyjaśniając potrzebę regulacyjną, którą mają one zaspokoić.

W tym celu państwa członkowskie stosują procedurę ustanowioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1535 (26). Czyniąc to, państwa członkowskie odwołują się do niniejszego ustępu i określają, które elementy są objęte zakresem przyjmowanego środka.

Komisja odpowiada na to zgłoszenie w terminie określonym w procedurze ustanowionej dyrektywą (UE) 2015/1535. W terminie sześciu miesięcy od zgłoszenia Komisja przedstawia propozycję zatwierdzenia zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu albo podaje powody odrzucenia środka krajowego.

Po otrzymaniu zgłoszenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja, bez względu na to, czy zamierza zatwierdzić dany środek, czy nie, niezwłocznie przedkłada sprawę grupie ekspertów ds. dorobku prawnego związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych do konsultacji na temat tego, czy należy w pierwszej kolejności wystąpić o aktualizację istniejących norm zharmonizowanych dotyczących właściwości użytkowych.

6.   Komisja przyjmuje akt wykonawczy zatwierdzający środek krajowy zgłoszony na podstawie ust. 5, jeżeli:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3. Uchyla się je w momencie, gdy potrzeby regulacyjne zostają objęte zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi lub innymi przepisami prawa Unii.

W należycie uzasadnionych szczególnie pilnych przypadkach związanych ze zdrowiem i bezpieczeństwem osób lub ochroną środowiska Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 90 ust. 4, akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

7.   Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie obowiązkowych systemów kaucyjnych lub zobowiązania producentów do akceptowania przejęcia, bezpośrednio lub za pośrednictwem importerów i dystrybutorów, prawa własności do ich nowych, nadwyżkowych lub niesprzedanych wyrobów niewykonanych na zamówienie, które znajdują się w stanie odpowiadającym stanowi, w jakim zostały wprowadzone do obrotu, pod warunkiem że środek ten nie dyskryminuje bezpośrednio ani pośrednio podmiotów gospodarczych w innych państwach członkowskich.

8.   Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie zakazu niszczenia nadwyżkowych lub niesprzedanych wyrobów ani na możliwość uzależnienia niszczenia tych wyrobów od ich wcześniejszego udostępnienia na krajowej platformie pośrednictwa w zakresie niekomercyjnego użycia wyrobów.

1.   Aby uniknąć podwójnej oceny tych samych aspektów dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa osób lub ochrony środowiska w odniesieniu do wyrobów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie warunków, na jakich obowiązki związane z oceną właściwości użytkowych wyrobu lub spełnieniem określonych wymagań dotyczących wyrobu, w tym równoważności systemów oceny i weryfikacji wymaganej na mocy niniejszego rozporządzenia oraz obowiązków w zakresie ogólnych informacji o wyrobie, instrukcji użytkowania i wymagań informacyjnych dotyczących bezpieczeństwa, można spełnić poprzez wypełnienie obowiązków przewidzianych w innych przepisach prawa Unii.

Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, nie dopuszczają mniej rygorystycznych poziomów bezpieczeństwa wyrobów niż poziomy ustanowione zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.   W razie kolizji między niniejszym rozporządzeniem a rozporządzeniem (UE) 2024/1781 i rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012 pierwszeństwo mają odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia.

1.   Jeżeli wyrób jest objęty zharmonizowaną specyfikacją techniczną przyjętą na podstawie art. 5 lub 6, producent zostaje poddany mającemu zastosowanie systemowi oceny i weryfikacji określonemu w załączniku IX oraz sporządza deklarację właściwości użytkowych i zgodności przed wprowadzeniem takiego wyrobu do obrotu. Jeżeli wyrób objęty jest zharmonizowaną specyfikacją techniczną przyjętą na podstawie art. 7, producent sprawdza również zgodność wyrobu z mającymi zastosowanie wymaganiami dotyczącymi wyrobów określonymi w aktach delegowanych. Producent wyrobu, który nie jest objęty żadną zharmonizowaną specyfikacją techniczną, może wydać deklarację właściwości użytkowych i zgodności zgodnie z odpowiednim europejskim dokumentem oceny i europejską oceną techniczną.

2.   Sporządzając deklarację właściwości użytkowych i zgodności, producent przyjmuje na siebie odpowiedzialność za zgodność wyrobu z jego zadeklarowanymi właściwościami użytkowymi i mającymi zastosowanie wymaganiami dotyczącymi wyrobów oraz ponosi odpowiedzialność zgodnie z unijnymi i krajowymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności umownej i pozaumownej. Jeżeli nie ma obiektywnych wskazań, że jest inaczej, państwa członkowskie przyjmują, że deklaracja właściwości użytkowych i zgodności sporządzona przez producentów jest dokładna i wiarygodna.

W przypadku niezgodności lub w przypadku braku deklaracji właściwości użytkowych i zgodności, jeżeli taka deklaracja jest wymagana, wyrobu nie można udostępniać na rynku.

1.   Deklarację właściwości użytkowych i zgodności sporządza się, stosując wzór przedstawiony w załączniku V. Deklaracja właściwości użytkowych i zgodności wyraża właściwości użytkowe wyrobów w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk tych wyrobów zgodnie z odpowiednimi zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi lub europejskim dokumentem oceny.

W przypadku gdy zastosowanie mają wymagania dotyczące wyrobów określone zgodnie z art. 7 w deklaracji właściwości użytkowych i zgodności stwierdza się, że wykazano spełnienie tych wymagań.

2.   Deklaracja właściwości użytkowych i zgodności obejmuje właściwości użytkowe w zakresie zrównoważenia środowiskowego wyrobu w całym jego cyklu życia w odniesieniu do z góry ustalonych zasadniczych charakterystyk środowiskowych wymienionych w załączniku II dla tych deklarowanych charakterystyk. Takie właściwości użytkowe obejmują stosowane opakowania lub opakowania, które najprawdopodobniej będą stosowane, i oblicza się je przy użyciu najnowszej wersji oprogramowania udostępnionego bezpłatnie na stronie internetowej Komisji.

Aktualizacje oprogramowania, o którym mowa w akapicie pierwszym, stają się obowiązkowe do celów niniejszego rozporządzenia rok po ich publikacji. Takie aktualizacje oprogramowania mogą być instalowane na zasadzie dobrowolności od dnia ich publikacji.

3.   Deklaracja właściwości użytkowych i zgodności obejmuje co najmniej właściwości użytkowe wyrobu w całym jego cyklu życia w odniesieniu do następujących zasadniczych charakterystyk:

Deklaracja właściwości użytkowych i zgodności obejmuje również te zasadnicze charakterystyki, które zawsze muszą być deklarowane, jak określono w aktach delegowanych przyjętych na podstawie art. 5 ust. 5.

4.   Na deklaracji właściwości użytkowych i zgodności nie można umieszczać oznakowań innych niż oznakowanie CE.

5.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu zmiany wzoru określonego w załączniku V, aby dostosować go do postępu technicznego w odniesieniu do nowych potrzeb informacyjnych, ułatwić spełnienie wymagań dotyczących cyfrowego paszportu produktu określonych w art. 76 i 77 oraz zapewnić interoperacyjność i prawidłową integrację z systemem cyfrowego paszportu produktu dla wyrobów budowlanych zgodnie z art. 75.

6.   Informacje, o których mowa w art. 31 lub, w odpowiednim przypadku, w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (27), przekazuje się wraz z deklaracją właściwości użytkowych i zgodności.

1.   Producent przekazuje drogą elektroniczną kopię deklaracji właściwości użytkowych i zgodności każdego wyrobu udostępnianego na rynku, chyba że deklaracja ta jest zawarta w cyfrowym paszporcie wyrobu spełniającym warunki określone w art. 76 i jest dostępna za pośrednictwem systemu cyfrowego paszportu produktu dla wyrobu budowlanego, ustanowionego zgodnie z art. 75.

Jednak w przypadku gdy partia tego samego wyrobu jest dostarczana jednemu użytkownikowi, może jej towarzyszyć jedna kopia deklaracji właściwości użytkowych i zgodności.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu producent może udostępnić deklarację właściwości użytkowych i zgodności, o której mowa w art. 13 ust. 1, na stronie internetowej, o ile spełni wszystkie następujące warunki:

3.   W ramach wniosku o normalizację, o którym mowa w art. 5 ust. 2, Komisja może również zwrócić się do europejskiej organizacji normalizacyjnej o wydanie wytycznych w celu zapewnienia interoperacyjności formatów nadających się do odczytu przez człowieka i do odczytu maszynowego, o których mowa w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu.

4.   Producent dostarcza lub udostępnia w cyfrowym paszporcie produktu zgodnie z ust. 1 lub na stronie internetowej zgodnie z ust. 2 deklarację właściwości użytkowych i zgodności w języku lub językach wymaganych przez państwa członkowskie, w których producent zamierza udostępnić wyrób. Inny podmiot gospodarczy udostępniający wyrób producenta w dodatkowym państwie członkowskim udostępnia tłumaczenie lub tłumaczenia deklaracji właściwości użytkowych i zgodności na języki wymagane przez to dodatkowe państwo członkowskie wraz z oryginałem.

1.   Oznakowanie CE podlega ogólnym zasadom określonym w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

2.   Oznakowanie CE umieszcza się jedynie na wyrobach, dla których producent sporządził deklarację właściwości użytkowych i zgodności zgodnie z art. 13 i 15. Oznakowanie CE umieszcza się na częściach kluczowych.

3.   Umieszczając lub zlecając umieszczenie oznakowania CE na wyrobie podmiot gospodarczy wskazuje, że wziął na siebie odpowiedzialność za zgodność wyrobu z deklarowanymi właściwościami użytkowymi oraz z mającymi zastosowanie wymaganiami dotyczącymi wyrobów ustanowionymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. Umieszczając oznakowanie CE, podmiot gospodarczy staje się odpowiedzialny za deklarowane właściwości użytkowe i spełnienie tych wymagań zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności umownej i pozaumownej.

4.   Oznakowanie CE jest jedynym oznakowaniem potwierdzającym właściwości użytkowe wyrobu w odniesieniu do ocenianych zasadniczych charakterystyk zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, a także zgodność wyrobu z niniejszym rozporządzeniem.

1.   Oznakowanie CE umieszcza się na wyrobie w sposób widoczny, czytelny i trwały. W przypadku gdy nie jest to możliwe lub nie można tego zapewnić z uwagi na charakter wyrobu, oznakowanie CE umieszcza się na etykiecie dołączonej do wyrobu lub na opakowaniu, a jeżeli i to jest niemożliwe – w dokumentach towarzyszących.

2.   Za oznakowaniem CE umieszcza się:

Informacje wymienione w akapicie pierwszym lit. d) i e) niniejszego ustępu można zastąpić nośnikiem danych, w tym odnośnikiem bezpośrednim połączonym z deklaracją właściwości użytkowych i zgodności zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. e), jeżeli deklaracja właściwości użytkowych i zgodności jest dostępna na stronie internetowej. Informacje wymienione w akapicie pierwszym lit. d) i e) niniejszego ustępu można pominąć, jeżeli udostępniono nośnik danych, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. g) niniejszego ustępu.

3.   Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu. Za oznakowaniem CE można umieścić piktogram lub innego rodzaju znak wskazujący na szczególne zagrożenie lub zastosowanie.

1.   Oznakowania inne niż oznakowanie CE, w tym oznakowania prywatne, można umieszczać na wyrobie wyłącznie wówczas, gdy nie wskazują one, że właściwości użytkowe wyrobu w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk objętych mającymi zastosowanie zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi musiały zostać ocenione w sposób inny niż określony w niniejszym rozporządzeniu.

Oficjalnie uznane oznakowania ekologiczne EN ISO 14024 typu I mogą być umieszczane na wyrobie, jeżeli spełniają wymagania akapitu pierwszego.

2.   Na wyrobie można umieszczać oznakowanie dozwolone zgodnie z ust. 1 oraz inne oznakowania określone w przepisach unijnych pod warunkiem że nie wpływają one negatywnie na widoczność, czytelność ani znaczenie oznakowania CE.

3.   Jeżeli wyrób jest objęty zharmonizowaną specyfikacją techniczną, podawana przez podmiot gospodarczy informacja o właściwościach użytkowych wyrobu, która dotyczy zasadniczej charakterystyki objętej zharmonizowaną specyfikacją techniczną, musi być zgodna z metodą oceny tej konkretnej zasadniczej charakterystyki określoną w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych.

4.   Jeżeli wyrób jest objęty zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, informacje o jego właściwościach użytkowych w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk określonych w tych zharmonizowanych specyfikacjach technicznych można dodatkowo podać w innym miejscu niż w deklaracji właściwości użytkowych i zgodności wyłącznie wówczas, gdy przedstawiono je również w deklaracji właściwości użytkowych i zgodności.

Akapit pierwszy nie dotyczy sytuacji, w których nie sporządzono deklaracji właściwości użytkowych i zgodności zgodnie z art. 14.

1.   Obowiązki podmiotów gospodarczych na podstawie niniejszego rozdziału mają zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do wyrobów objętych zharmonizowaną specyfikacją techniczną lub do wyrobów, które posiadają oznakowanie CE na podstawie europejskiej oceny technicznej.

2.   Podmiot gospodarczy wprowadza wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia stałej zgodności z niniejszym rozporządzeniem. Jeżeli organ nadzoru rynku stwierdzi występowanie niezgodności danego podmiotu gospodarczego lub wyrobu oraz zażąda podjęcia działań naprawczych zgodnie z art. 65 ust. 1, podmiot gospodarczy przedstawia temu organowi sprawozdania z postępu prac, dopóki organ ten nie zdecyduje, że działania naprawcze można zakończyć.

3.   Na wniosek właściwego organu krajowego podmiot gospodarczy jest zobowiązany wskazać temu organowi każdy podmiot gospodarczy lub inny podmiot:

Wskazując podmioty gospodarcze lub inne podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym, podmiot gospodarczy przekazuje właściwemu organowi krajowemu przynajmniej następujące informacje:

4.   Podmiot gospodarczy przechowuje wszystkie dokumenty i informacje, o których mowa w niniejszym rozdziale, do dyspozycji właściwych organów krajowych przez okres dziesięciu lat od dostarczenia przez ten podmiot gospodarczy lub temu podmiotowi gospodarczemu danego wyrobu lub danej usługi, chyba że te dokumenty lub informacje zostały udostępnione za pośrednictwem cyfrowego paszportu produktu, o którym mowa w art. 76. Podmiot gospodarczy przedstawia te dokumenty i informacje w terminie 10 dni od daty otrzymania wniosku od właściwego organu krajowego.

5.   Podmiot gospodarczy może zarejestrować się w swoim odpowiednim systemie krajowym ustanowionym zgodnie z art. 71 ust. 5.

Podmiot gospodarczy udostępnia konsumentom i użytkownikom kanały komunikacyjne, w tym numery telefonów, adresy poczty elektronicznej lub specjalne sekcje na swojej stronie internetowej, które umożliwiają informowanie o wszelkich wypadkach, zdarzeniach lub kwestiach bezpieczeństwa związanych z wyrobem.

6.   Jeżeli podmiot gospodarczy uzna, że wyrób niezgodny stwarza zagrożenie dla zdrowa i bezpieczeństwa osób lub dla środowiska, niezwłocznie informuje o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnił wyrób, podając szczegółowe informacje, w szczególności o niezgodności oraz o podjętych środkach naprawczych. Podmiot gospodarczy może poinformować właściwe organy krajowe o wszelkich innych prawdopodobnych naruszeniach niniejszego rozporządzenia, o których się dowiedział, o niezgodności oraz o wszelkich podjętych środkach naprawczych.

7.   Podmiot gospodarczy ponosi odpowiedzialność za naruszenia niniejszego artykułu lub zawartych w niniejszym rozdziale artykułów odnoszących się do jego działań, zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności umownej i pozaumownej.

1.   Producent ma prawo zażądać od swoich dostawców i usługodawców związanych z ich wyrobami informacji niezbędnych do wypełnienia swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Jeżeli producent podlega zadaniom strony trzeciej wykonywanym przez jednostkę notyfikowaną, ma prawo zażądać od swoich dostawców lub usługodawców, aby zezwolili jednostce notyfikowanej na dostęp do ich dokumentacji i do ich pomieszczeń w zakresie, w jakim jednostka notyfikowana wymaga takiego dostępu w celu wykonywania swoich zadań.

3.   Uprawnienia przewidziane w ust. 1 przysługują również producentowi wprowadzającemu do obrotu wyrób używany lub poddany regeneracji w odniesieniu do dostawcy wyrobu używanego, w tym, w stosownych przypadkach, podmiotu zajmującego się demontażem. Wymagane informacje mogą obejmować między innymi informacje o wcześniejszym użytkowaniu wyrobu oraz o procesie jego demontażu.

4.   Producent ma prawo zażądać od swoich dostawców i usługodawców danych i obliczeń wymaganych na mocy art. 15 ust. 2 w odniesieniu do wykonywanych dostaw lub świadczonych usług, w tym niezbędnych sprawozdań z walidacji wydanych przez jednostkę notyfikowaną.

1.   Wprowadzając wyrób do obrotu, producent określa typ wyrobu, przy czym przestrzega ograniczeń określonych w definicji zawartej w art. 3 pkt 27. Producent zapewnia ocenę właściwości użytkowych wyrobu w odniesieniu do zarówno do obowiązkowych zasadniczych charakterystyk, jak i do tych zasadniczych charakterystyk, które mają być deklarowane. Jeżeli wyrób jest objęty wymaganiami dotyczącymi wyrobów ustanowionymi w aktach delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 1, producent zapewnia, aby wyrób ten został również zaprojektowany i skonstruowany zgodnie z tymi wymaganiami.

Osoba fizyczna lub prawna, która wytwarza wyrób z wykorzystaniem drukowania przestrzennego, przy wprowadzaniu go do obrotu wypełnia obowiązki spoczywające na producentach. Obowiązki te obejmują między innymi wykorzystanie odpowiednich zbiorów danych 3D, wykorzystanie materiałów zgodnych z mającymi zastosowanie procedurami na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz weryfikację kompatybilności zbiorów danych 3D, materiałów drukarskich i zastosowanej technologii drukowania.

2.   Jeżeli na podstawie mającego zastosowanie systemu lub systemów oceny i weryfikacji określonych w załączniku IX wykazano zgodność wyrobu z mającymi zastosowanie wymaganiami oraz jego właściwości użytkowe w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, producent sporządza deklarację właściwości użytkowych i zgodności zgodnie z art. 13–15, umieszcza oznakowanie CE zgodnie z art. 17 i 18 oraz, w stosownych przypadkach, zapewnia dostępność części zamiennych, które nie są powszechnie dostępne na rynku, o czym mowa w ust. 8 niniejszego artykułu, oraz umieszcza oznakowanie zgodnie z ust. 9 niniejszego artykułu.

3.   Producent sporządza, jako podstawę dla deklaracji właściwości użytkowych i zgodności, dokumentację techniczną zawierającą:

4.   Producent zapewnia istnienie procedur zapewniających, by wyroby wykazywały deklarowane właściwości użytkowe i były zgodne z niniejszym rozporządzeniem. Projekt wyrobu, w tym zbiory danych 3D, procesy produkcji i wykorzystywane materiały muszą być odpowiednie. Jeżeli wyrób produkowany jest seryjnie, producent zapewnia istnienie procedur zapewniających, by wyrób ten utrzymywał deklarowane właściwości użytkowe oraz zgodność z niniejszym rozporządzeniem. Zmiany w projekcie wyrobu, w tym w zbiorach danych 3D, procesach produkcji i wykorzystywanych materiałach muszą być odpowiednie. Odpowiednio uwzględnia się zmiany w mających zastosowanie zharmonizowanych specyfikacjach technicznych, a w przypadku gdy mają one wpływ na właściwości użytkowe lub zgodność wyrobu, skutkują przeprowadzeniem ponownej oceny zgodnie z odpowiednią procedurą oceny.

Producenci – w stosownych przypadkach w odniesieniu do zapewnienia dokładności, wiarygodności i stałości deklarowanych właściwości użytkowych i zgodności wyrobu – prowadzą badania próbek wyrobów wprowadzonych do obrotu lub udostępnionych na rynku, rozpatrują skargi, i w razie potrzeby, prowadzą ewidencję skarg, wyrobów niezgodnych i wyrobów wycofanych od użytkowników, a także informują o tym importerów i dystrybutorów.

5.   Producent zapewnia, aby jego wyroby były opatrzone specyficznym dla tego producenta niepowtarzalnym kodem identyfikacyjnym typu wyrobu oraz, jeżeli jest dostępny, numerem partii lub serii, który jest łatwo widoczny i czytelny dla użytkowników. Jeżeli nie jest to możliwe ze względu na charakter wyrobu, wymagane informacje podaje się na przymocowanej etykiecie, na opakowaniu lub, jeżeli nie jest to możliwe – w dokumencie dołączonym do wyrobu

Producent, w sposób określony w akapicie pierwszym, opatruje wyrób informacją o treści „wyłącznie do użytku profesjonalnego”, jeżeli do jego używania potrzebna jest wiedza fachowa, i przedstawia tę informację klientom przed zawarciem przez nich umowy sprzedaży, w tym w przypadku sprzedaży na odległość. Wyroby nieopatrzone informacją „wyłącznie do użytku profesjonalnego” uznaje się za przeznaczone również dla użytkowników nieprofesjonalnych i konsumentów w rozumieniu niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (UE) 2023/988.

Przed zawarciem umowy sprzedaży, w tym w przypadku sprzedaży na odległość, producent w widoczny sposób przedstawia klientom informacje, które muszą zostać przekazane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

6.   Udostępniając wyrób na rynku, producent zapewnia, aby wyrobowi towarzyszyły informacje ogólne o wyrobie, instrukcja użytkowania i informacje dotyczące bezpieczeństwa, określone w załączniku IV, w języku określonym przez dane państwo członkowskie lub – w przypadku braku takich ustaleń – w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników.

7.   W terminie 18 miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego, o którym mowa w art. 75 ust. 1, producent – za pośrednictwem systemu cyfrowego paszportu produktu dla wyrobów budowlanych, o którym mowa w art. 75 – udostępnia cyfrowy paszport produktu, o którym mowa w art. 76, podłączony do nośnika danych, o którym mowa w art. 18 ust. 2 lit. g).

8.   Aby zapewnić dostępność części zamiennych, które nie są powszechnie dostępne na rynku, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez nałożenie na producentów – w odniesieniu do określonych rodzin wyrobów i kategorii wyrobów – obowiązku udostępniania na rynku określonych części zamiennych, które nie są powszechnie dostępne dla wyrobów wprowadzanych przez nich do obrotu.

Obowiązek ustanowiony w aktach delegowanych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, ma zastosowanie przez okres 10 lat po wprowadzeniu do obrotu ostatniego wyrobu danego typu, chyba że w akcie delegowanym przewidziano inny okres.

Producenci podlegający obowiązkowi określonemu w ustępie pierwszym oferują części zamienne z rozsądnie krótkim okresem dostawy po rozsądnej i niedyskryminacyjnej cenie oraz podają tę informację do wiadomości publicznej.

9.   Aby zapewnić użytkownikom przejrzystość i promować zrównoważone wyroby, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie szczegółowych wymagań dotyczących etykietowania w zakresie zrównoważenia środowiskowego dla poszczególnych rodzin wyrobów i kategorii wyrobów, jeżeli spełnione są następujące warunki:

Etykieta opiera się na właściwościach użytkowych wyrobu, ocenionych zgodnie z art. 5 ust. 1 lub art. 6 ust. 1, i dostarcza informacje w sposób przyjazny dla konsumenta i zrozumiały dla osób niebędących ekspertami.

10.   Akty delegowane, o których mowa w ust. 9, precyzują sposób, w jaki producent ma umieścić etykietę, określając:

11.   Producent, który uznaje lub ma powody, by uważać, że wprowadzony przez niego do obrotu wyrób nie jest zgodny z deklarowanymi właściwościami użytkowymi lub z przepisami niniejszego rozporządzenia, niezwłocznie podejmuje konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności wyrobu lub, w stosownych przypadkach, jego wycofania z obrotu lub wycofania od użytkowników. Jeżeli problem jest związany z dostarczoną częścią składową lub usługą świadczoną z zewnątrz, producent informuje o tym dostawcę lub usługodawcę oraz właściwy organ krajowy producenta.

12.   Jeżeli wyrób stwarza zagrożenie, producent – bez zbędnej zwłoki i najpóźniej w terminie trzech dni roboczych – informuje o tym wszystkich upoważnionych przedstawicieli, importerów, dystrybutorów, dostawców usług realizacji zamówień oraz internetowe platformy handlowe zaangażowane w dystrybucję, a także właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których producent lub inne podmioty gospodarcze – zgodnie z jego wiedzą – udostępniły wyrób. W tym celu producent udostępnia wszelkie przydatne informacje, a w szczególności określa rodzaj niezgodności, częstotliwość występowania zdarzeń lub wypadków oraz wdrożone lub zalecane środki naprawcze. W przypadku zagrożeń stwarzanych przez wyroby, które dotarły już do użytkownika końcowego lub konsumenta, którego nie można zidentyfikować ani z którym nie można się bezpośrednio skontaktować, producent – za pośrednictwem mediów i innych właściwych kanałów, zapewniając jak najszerszy zasięg – rozpowszechnia informacje o odpowiednich środkach w celu wyeliminowania lub – jeżeli nie jest to możliwe – ograniczenia zagrożeń. W przypadku poważnego ryzyka producent na własny koszt wycofuje wyrób z obrotu oraz od użytkowników.

1.   Na podstawie pisemnego pełnomocnictwa producent z siedzibą w Unii może wyznaczyć osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii jako jednego upoważnionego przedstawiciela. Producent niemający siedziby w Unii wyznacza jednego upoważnionego przedstawiciela.

Sporządzanie dokumentacji technicznej nie jest objęte zakresem pełnomocnictwa udzielonego upoważnionemu przedstawicielowi.

2.   Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie otrzymanym od producenta. Pełnomocnictwo umożliwia upoważnionemu przedstawicielowi co najmniej:

3.   Upoważniony przedstawiciel sprawdza na poziomie dokumentacji, czy:

4.   W przypadku gdy upoważniony przedstawiciel stwierdzi niezgodność, o której mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, zwraca się do producenta o podjęcie działań zgodnie z art. 22 ust. 11 i 12.

1.   Importerzy wprowadzają do obrotu w Unii wyłącznie wyroby, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.

2.   Przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu importer zapewnia, by producent wykazał zgodność wyrobu z mającymi zastosowanie wymaganiami oraz jego właściwości użytkowe w odniesieniu do odpowiednich zasadniczych charakterystyk zgodnie z art. 22 ust. 1 i 2.

Importer zapewnia, by:

3.   Importer weryfikuje, czy producent zadeklarował zamierzone zastosowanie wyrobu, i zapewnia, by do wyrobu dołączono informacje ogólne o wyrobie, instrukcję użytkowania i informacje dotyczące bezpieczeństwa określone w załączniku IV w języku określonym przez dane państwo członkowskie lub – w przypadku braku takich ustaleń – w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników. Przed zawarciem umowy sprzedaży, w tym w przypadku sprzedaży na odległość, importer w widoczny sposób przedstawia klientom informacje, które muszą zostać przekazane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.

4.   Importer zapewnia, aby – w czasie, gdy ponosi on odpowiedzialność za wyrób – warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały niekorzystnie na jego zgodność z deklaracją właściwości użytkowych i zgodności lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

5.   W przypadku gdy importer uznaje lub ma powody, by uważać, że wyrób nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych i zgodności lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, importer nie wprowadza wyrobu do obrotu, dopóki wyrób ten nie będzie odpowiadał dołączonej do niego deklaracji właściwości użytkowych i zgodności oraz innym mającym zastosowanie wymaganiom określonym w niniejszym rozporządzeniu lub dopóki deklaracja właściwości użytkowych i zgodności nie zostanie poprawiona. Ponadto jeżeli wyrób stwarza zagrożenie, importer informuje o tym producenta i właściwy organ krajowy.

6.   Importer wskazuje swoją nazwę, zastrzeżoną nazwę handlową lub zastrzeżony znak towarowy, miejsce prowadzenia działalności, swój adres kontaktowy oraz, jeżeli są dostępne, elektroniczne środki komunikacji na wyrobie lub – jeśli nie jest to możliwe – na jego opakowaniu lub w dokumencie dołączonym do wyrobu.

7.   Importer rozpatruje skargi oraz w razie potrzeby prowadzi ewidencję skarg, wyrobów niezgodnych i wyrobów wycofanych z obrotu lub od użytkowników, a także informuje producentów i dystrybutorów o tego rodzaju działaniach w zakresie takiego monitorowania.

8.   Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wyrób, który wprowadzili do obrotu, nie jest zgodny z deklarowanymi właściwościami użytkowymi lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, niezwłocznie podejmują konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności wyrobu lub, w stosownych przypadkach, jego wycofania z obrotu lub od użytkowników. Ponadto jeżeli wyrób stwarza ryzyko, importerzy niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili wyrób na rynku, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

9.   Importerzy sprzedający wyroby użytkownikom końcowym spełniają również obowiązki spoczywające na dystrybutorach.

1.   Udostępniając wyrób na rynku, dystrybutorzy działają z należytą starannością w odniesieniu do obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Przed udostępnieniem wyrobu na rynku dystrybutor sprawdza, czy:

3.   Przed zawarciem umowy sprzedaży, w tym w przypadku sprzedaży na odległość, dystrybutor w widoczny sposób przedstawia klientom informacje, które muszą zostać przekazane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4.   Jeżeli dystrybutor uznaje lub ma powody, by uważać, że wyrób nie jest zgodny z deklarowanymi właściwościami użytkowymi lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, dystrybutor nie udostępnia wyrobu na rynku, dopóki wyrób ten nie będzie zgodny z dołączoną do niego deklaracją właściwości użytkowych i zgodności oraz z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto jeżeli wyrób stwarza ryzyko, dystrybutor informuje o tym producenta i właściwe organy krajowe.

5.   Dystrybutor zapewnia, aby – w czasie, gdy ponosi on odpowiedzialność za wyrób – warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały niekorzystnie na jego zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi i z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

6.   Dystrybutor, który uznaje lub ma powody, by uważać, że wyrób, który udostępnił na rynku, nie jest zgodny z deklarowanymi właściwościami użytkowymi lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, upewnia się, że podjęto konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności tego wyrobu lub, w stosownych przypadkach, jego wycofania z obrotu lub od użytkowników. Ponadto jeżeli wyrób stwarza ryzyko, dystrybutor niezwłocznie informuje o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnił wyrób na rynku, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

1.   Importer lub dystrybutor uważany jest na potrzeby niniejszego rozporządzenia za producenta i podlega obowiązkom producenta na podstawie art. 22, w przypadku gdy:

2.   Ust. 1 stosuje się również do podmiotu gospodarczego, który wprowadza do obrotu:

3.   Ust. 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy podmiot gospodarczy jedynie:

4.   Podmiot gospodarczy prowadzący działalność wymienioną w ust. 3 informuje o tym producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, niezależnie od tego, czy ten podmiot gospodarczy jest właścicielem wyrobów, czy świadczy usługi. Dokonuje on przepakowywania w taki sposób, aby nie miało ono wpływu na pierwotny stan wyrobu ani na jego zgodność z niniejszym rozporządzeniem i aby informacje wymagane przez niniejsze rozporządzenie były nadal prawidłowo podane. Podmiot gospodarczy działa z należytą starannością w odniesieniu do obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

1.   Przyczyniając się do udostępnienia wyrobu na rynku, dostawcy usług realizacji zamówień działają z należytą starannością w odniesieniu do obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Dostawca usług realizacji zamówień upewnia się, że oznakowania i dokumenty dostarczone przez producenta lub importera są dostępne lub są dołączone do wyrobu, w szczególności:

3.   Dostawca usług realizacji zamówień zapewnia, aby warunki podczas magazynowania, pakowania, adresowania lub wysyłki nie zagrażały zgodności wyrobu z jego deklarowanymi właściwościami użytkowymi lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Producenci lub importerzy wyrobów budowlanych przekazują swoim dostawcom usług realizacji zamówień szczegółowe informacje niezbędne do zapewnienia bezpiecznego przechowywania, pakowania, adresowania i wysyłki oraz dalszego funkcjonowania wyrobu.

4.   Dostawcy usług realizacji zamówień wspierają wycofanie wyrobu z obrotu lub od użytkowników niezależnie od tego, czy zostało ono zainicjowane przez organy nadzoru rynku, producentów, upoważnionych przedstawicieli czy importerów.

5.   Jeżeli dostawca usług realizacji zamówień uznaje lub ma powody, by uważać, że dany wyrób budowlany nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych i zgodności lub z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, nie wspiera udostępniania tego wyrobu na rynku, dopóki wyrób ten nie będzie zgodny z odpowiednią deklaracją właściwości użytkowych i zgodności oraz z innymi mającymi zastosowanie wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu lub dopóki deklaracja właściwości użytkowych i zgodności nie zostanie poprawiona. Ponadto jeżeli wyrób stwarza ryzyko, dostawca usług realizacji zamówień informuje o tym producenta i właściwy organ krajowy.

1.   Internetowa platforma handlowa:

2.   Jeżeli chodzi o uprawnienia przyznane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2019/1020, państwa członkowskie przyznają swoim organom nadzoru rynku, w odniesieniu do wszystkich wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem, uprawnienia do nakazania internetowej platformie handlowej, by usunęła ze swojego interfejsu online konkretne nielegalne treści odnoszące się do wyrobu niezgodnego z wymaganiami, uniemożliwiła dostęp do nich lub wyświetlała wyraźne ostrzeżenie dla użytkowników końcowych, gdy korzystają z dostępu do tych treści. Takie nakazy muszą być zgodne z art. 9 rozporządzenia (UE) 2022/2065.

3.   Internetowa platforma handlowa podejmuje środki niezbędne do przyjmowania i przetwarzania zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2022/2065 nakazów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

4.   Niniejszy artykuł ma również zastosowanie do producentów, importerów lub dystrybutorów oferujących wyroby w internecie bez udziału internetowej platformy handlowej.

1.   Wyroby oferowane do sprzedaży online lub za pośrednictwem innych środków sprzedaży na odległość uważa się za udostępnione na rynku, jeżeli oferta jest skierowana do klientów w Unii. Oferta sprzedaży jest uznawana za skierowaną do klientów w Unii, jeżeli odpowiedni podmiot gospodarczy w jakikolwiek sposób kieruje swoją działalność do państwa członkowskiego. Ofertę uznaje się między innymi za skierowaną do klientów w Unii, jeżeli:

Warunki wymienione w akapicie pierwszym nie mają zastosowania, jeżeli podmiot gospodarczy wyraźnie i skutecznie wyklucza rynek unijny.

2.   W przypadku gdy podmiot gospodarczy udostępnia wyrób na rynku online lub za pośrednictwem innych środków sprzedaży na odległość, w ofercie tego wyrobu zamieszcza się, jeśli jest to wymagane, w sposób jasny i widoczny oznakowanie CE, informacje wymienione w art. 18 ust. 2, etykietę, o której mowa w art. 22 ust. 9, oraz nośnik danych powiązany z cyfrowym paszportem produktu zgodnie z art. 22 ust. 7.

3.   Osoba fizyczna lub prawna świadcząca usługę pośrednictwa w zakresie wprowadzania wyrobów do obrotu spełnia obowiązki podmiotu gospodarczego zgodnie z ust. 2 w odniesieniu do świadczonych usług.

1.   Metody i kryteria oceny właściwości użytkowych wyrobów, w tym wyrobów używanych, w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk mogą zostać określone w europejskich dokumentach oceny, pod warunkiem że wyroby te nie są objęte:

2.   Nie uważa się, że wyrób jest objęty normami zharmonizowanymi lub aktami wykonawczymi, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

3.   Na wniosek o wydanie europejskiej oceny technicznej złożony przez producenta, grupę producentów lub stowarzyszenie producentów albo z inicjatywy Komisji organizacja JOT może, w porozumieniu z Komisją, sporządzić i przyjąć europejski dokument oceny.

Podstawę do przygotowania europejskich dokumentów oceny stanowią podstawowe wymagania dotyczące obiektów budowlanych określone w załączniku I oraz wykaz z góry ustalonych zasadniczych charakterystyk środowiskowych określony w załączniku II. Opracowanie i przyjęcie europejskiego dokumentu oceny odbywa się zgodnie z zasadami i procedurą określonymi w art. 32.

4.   Europejskich dokumentów oceny nie sporządza się w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk lub metody oceny wyrobu, jeżeli istnieje inny europejski dokument oceny, który obejmuje te same zasadnicze charakterystyki lub metodę oceny w odniesieniu do tego konkretnego wyrobu i do którego odniesienie zostało już opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub który został przedłożony Komisji do oceny zgodnie z art. 34 ust. 1.

5.   Organizacja JOT i Komisja mogą łączyć lub odrzucać wnioski o opracowanie europejskiego dokumentu oceny zgodnie z pkt 5 załącznika VI.

6.   Od daty rozpoczęcia obowiązkowego stosowania zharmonizowanej specyfikacji technicznej przyjętej zgodnie z art. 5 ust. 8 lub art. 6 ust. 1, obejmującej ten sam wyrób i to samo zamierzone zastosowanie co europejski dokument oceny, tego europejskiego dokumentu oceny nie stosuje się już na potrzeby niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku Komisja wycofuje odniesienie do europejskiego dokumentu oceny z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

7.   Europejskie dokumenty oceny stanowią podstawę europejskich ocen technicznych określonych w art. 37.

1.   Przy opracowywaniu i przyjmowaniu europejskich dokumentów oceny poszczególne JOT i organizacja JOT postępują zgodnie z procedurą określoną w załączniku VI.

2.   Przy opracowywaniu i przyjmowaniu europejskich dokumentów oceny poszczególne JOT i organizacja JOT:

W wyniku równoważenia wymagań określonych w lit. a) i b) akapitu pierwszego możliwe jest co najmniej ujawnienie nazwy wyrobu na etapie zatwierdzania i przekazywanie informacji o programie prac, jak określono w pkt 3 załącznika VI, oraz ujawnienie szczegółowej treści projektu europejskiego dokumentu oceny, jak określono w pkt 8 załącznika VI.

3.   JOT, wraz z organizacją JOT, ponoszą całkowite koszty opracowywania i przyjmowania europejskich dokumentów oceny, chyba że takie opracowanie inicjuje Komisja.

4.   JOT i organizacja JOT unikają mnożenia europejskich dokumentów oceny w sytuacji, gdy nie ma technicznego uzasadnienia dla rozróżniania wyrobów. W szczególności dają pierwszeństwo rozszerzeniu zakresu istniejącego europejskiego dokumentu oceny przed tworzeniem nowych europejskich dokumentów oceny.

5.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania, po konsultacji z organizacją JOT, aktów delegowanych zgodnie z art. 89 zmieniających załącznik VI w celu ustanowienia dodatkowych przepisów proceduralnych dotyczących opracowywania i przyjmowania europejskich dokumentów oceny, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu europejskich dokumentów oceny.

1.   W przypadku gdy JOT otrzymuje wniosek o wydanie europejskiej oceny technicznej od producenta, grupy producentów lub stowarzyszenia producentów, JOT spełnia następujące wymagania:

Jeśli wystąpił przypadek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego artykułu, ale oczekuje się, że norma zharmonizowana obejmująca ten sam wyrób zostanie opracowana w okresie dłuższym niż rok określonym we wniosku o normalizację, o którym mowa w art. 5 ust. 2, JOT informuje wnioskodawcę, że możliwe jest, iż europejski dokument oceny nie będzie już stosowany zgodnie z art. 31 ust. 6.

2.   W przypadkach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b) i c) niniejszego artykułu, JOT informuje organizację JOT oraz Komisję o treści wniosku oraz odniesieniu do stosownego aktu delegowanego określającego system oceny i weryfikacji, o którym mowa w art. 10 ust. 2 i który JOT zamierza zastosować do tego wyrobu, lub też o braku takiego aktu delegowanego.

3.   Jeżeli Komisja uzna, że w odniesieniu do danego wyrobu nie istnieje odpowiedni akt delegowany określający system oceny i weryfikacji, może przyjąć taki akt delegowany na podstawie art. 10 ust. 2.

1.   Komisja, zgodnie z pkt 9 załącznika VI, ocenia zgodność europejskich dokumentów oceny ze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, z niniejszym rozporządzeniem i innymi przepisami prawa Unii. W przypadku gdy europejski dokument oceny jest zgodny z mającymi zastosowanie wymaganiami prawnymi, Komisja niezwłocznie publikuje odniesienie do tego dokumentu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W przypadku gdy odniesienia do europejskich dokumentów oceny nie można opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja może opublikować takie odniesienie z ograniczeniami.

2.   Po opublikowaniu odniesienia zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu europejski dokument oceny może, zgodnie z art. 37, być wykorzystywany jako podstawa europejskiej oceny technicznej przez okres 10 lat, chyba że odniesienie do europejskiego dokumentu oceny zostanie wycofane z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej lub europejski dokument oceny nie będzie już stosowany zgodnie z art. 31 ust. 6. Organizacja JOT może w ostatnim roku tego okresu podjąć decyzję o przedłożeniu europejskiego dokumentu oceny do odnowienia. W takim przypadku Komisja ponownie ocenia europejski dokument oceny zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   Europejski dokument oceny musi zawierać następujące elementy:

2.   W europejskim dokumencie oceny określa się:

3.   W przypadku gdy właściwości użytkowe wyrobu mogą zostać właściwie ocenione przez odniesienie do ich zasadniczych charakterystyk, w tym metod i kryteriów oceny, już ustanowionych dla nich w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych lub innych europejskich dokumentach oceny, te istniejące zasadnicze charakterystyki i ich metody i kryteria włącza się do europejskiego dokumentu oceny jako jego części, chyba że odstąpienie od tej zasady jest konieczne ze względów technicznych.

W stosownych przypadkach zasady te mają również zastosowanie do wartości progowych i klas właściwości użytkowych przyjętych zgodnie z art. 5 ust. 5.

1.   Państwo członkowskie każdorazowo informuje Komisję, jeśli uzna, że:

Zainteresowane państwo członkowskie uzasadnia swój punkt widzenia. Komisja konsultuje się z innymi państwami członkowskimi w sprawach poruszonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

2.   W świetle opinii wszystkich państw członkowskich Komisja podejmuje decyzję o opublikowaniu odniesień do danych europejskich dokumentów oceny w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, ich niepublikowaniu, opublikowaniu ich z ograniczeniami, utrzymaniu, utrzymaniu z ograniczeniami lub wycofaniu.

3.   Komisja informuje państwa członkowskie i organizację JOT o decyzji, o której mowa w ust. 2, i w razie potrzeby zwraca się z wnioskiem o przegląd danego europejskiego dokumentu oceny.

1.   JOT wydaje europejską ocenę techniczną na wniosek producenta, na podstawie europejskiego dokumentu oceny, do którego odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 34.

O ile istnieje europejski dokument oceny, do którego odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 34, europejska ocena techniczna może zostać wydana nawet w przypadku wydania wniosku o normalizację. Wydanie takie jest możliwe do momentu zaprzestania stosowania europejskiego dokumentu oceny zgodnie z art. 31 ust. 6.

2.   W przypadku złożenia wniosku o wydanie europejskiej oceny technicznej stosuje się procedurę określoną w załączniku VI.

3.   Europejska ocena techniczna obejmuje właściwości użytkowe podlegające zadeklarowaniu, wyrażone w poziomach lub klasach lub w sposób opisowy, odnoszące się do zasadniczych charakterystyk uzgodnionych przez producenta i JOT, do której skierowano wniosek o europejską ocenę techniczną dla deklarowanego zastosowania wyrobu, oraz szczegóły techniczne niezbędne do wdrożenia systemu oceny i weryfikacji.

Europejska ocena techniczna zawiera również ocenę właściwości użytkowych w odniesieniu do z góry ustalonych zasadniczych charakterystyk środowiskowych wymienionych w art. 15 ust. 3.

4.   Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu określenia formatu europejskiej oceny technicznej.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3.

5.   Europejskie oceny techniczne wydane na podstawie europejskiego dokumentu oceny zachowują ważność przez pięć lat od upływu okresu określonego w art. 34 ust. 2, albo przez pięć lat po wycofaniu odniesienia do europejskiego dokumentu oceny z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Jeżeli odpowiedni europejski dokument oceny dla danego wyrobu nie jest już stosowany zgodnie z art. 31 ust. 6, wyrób ten nie może być już wprowadzany do obrotu na podstawie europejskiej oceny technicznej.

6.   Wyroby objęte europejskim dokumentem oceny, dla których wydano europejską ocenę techniczną, mogą posiadać oznakowanie CE i tym samym uzyskać taki sam status jak wyroby posiadające oznakowanie CE na podstawie zharmonizowanych specyfikacji technicznych, jeżeli producent spełnia zobowiązania określone w niniejszym rozporządzeniu. Jeżeli zobowiązania te odnoszą się do zharmonizowanych specyfikacji technicznych, producent musi odnieść się bezpośrednio do europejskiego dokumentu oceny zamiast do zharmonizowanych specyfikacji technicznych lub, jeżeli zharmonizowane specyfikacje techniczne są również istotne, w uzupełnieniu do tych specyfikacji.

1.   Państwa członkowskie, które pragną wyznaczyć JOT wyznaczają jeden organ wyznaczający, który jest odpowiedzialny za ustanowienie i przeprowadzanie procedur niezbędnych do oceny i wyznaczania JOT. Organy wyznaczające spełniają wymagania dotyczące organów notyfikujących określone w art. 43 ust. 1 i art. 44. Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organ notyfikujący, o którym mowa w art. 43, jako organ wyznaczający. Organ wyznaczający nie może zostać wyznaczony zgodnie z art. 39 ust. 1.

2.   O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, przepisy mające zastosowanie do organów notyfikujących i procedur notyfikacyjnych mają zastosowanie również do organów wyznaczających i procedur wyznaczania.

1.   Państwa członkowskie mogą za pośrednictwem organów wyznaczających wyznaczyć działające na ich terytorium JOT na potrzeby jednej lub kilku rodzin wyrobów wymienionych w załączniku VII. Państwa członkowskie mogą również wyznaczyć działające na ich terytorium JOT jako właściwe dla nowych lub innowacyjnych wyrobów, które nie należą do już istniejących rodzin wyrobów wymienionych w załączniku VII.

Państwa członkowskie podają Komisji nazwę JOT, jej adres oraz rodzinę lub rodziny wyrobów, dla których ta JOT jest właściwa.

2.   Komisja przydziela każdej JOT numer identyfikacyjny.

Komisja udostępnia publicznie drogą elektroniczną wykaz JOT wyznaczonych na mocy niniejszego rozporządzenia i wskazuje ich numery identyfikacyjne, rodziny wyrobów, dla których zostały wyznaczone, oraz wszelkie ograniczenia w sposób możliwie najbardziej precyzyjny.

Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

3.   Organ wyznaczający monitoruje działalność i kompetencje JOT wyznaczonych w jego państwie członkowskim, a w razie potrzeby także ich spółek zależnych i podwykonawców, oraz ocenia je w odniesieniu do odpowiednich wymagań określonych w niniejszym rozdziale. Organ wyznaczający nakłada na JOT środki naprawcze, gdy dochodzi do naruszenia niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie informują Komisję o krajowych procedurach wyznaczania JOT, o monitorowaniu ich działalności i kompetencji oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie.

4.   JOT bezzwłocznie, a najpóźniej w terminie 15 dni, informują organ wyznaczający o wszelkich zmianach, które mogą mieć wpływ na spełnienie przez nie wymagań określonych w niniejszym rozdziale lub na ich zdolność do wypełnienia obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

5.   JOT przekazują, na żądanie właściwego organu wyznaczającego, wszystkie odpowiednie informacje i dokumenty niezbędne do umożliwienia temu organowi, Komisji i państwom członkowskim sprawdzenia, czy spełniają one wymagania wynikające z niniejszego rozporządzenia.

6.   W przypadku gdy JOT przestaje spełniać wymagania niniejszego rozporządzenia, organ wyznaczający, zależnie od wagi niespełniania tych wymagań, w stosownym przypadku ogranicza, zawiesza lub odwołuje wyznaczenie tej JOT dla odpowiedniej rodziny wyrobów. W razie powtarzających się przypadków niezastosowania się przez JOT do środków naprawczych nałożonych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, organ wyznaczający może ograniczyć, zawiesić lub odwołać wyznaczenie tej JOT. Organ wyznaczający informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdym ograniczeniu, zawieszeniu lub odwołaniu wyznaczenia. Stosuje się art. 53 ust. 2 i art. 54.

1.   JOT posiada kompetencje i zasoby umożliwiające jej przeprowadzanie oceny dotyczącej rodzin wyrobów, dla której ją wyznaczono. JOT zatrudnia personel decyzyjny i co najmniej połowę personelu technicznego na podstawie prawa krajowego wyznaczającego państwa członkowskiego.

2.   JOT spełnia wymagania określone w załączniku VIII, w zakresie, dla którego została wyznaczona. Stosuje się art. 46 ust. 2–5, art. 46 ust. 6 lit. a) i b), art. 46 ust. 7, 8, 9 i 11 oraz art. 47.

3.   JOT podaje do wiadomości publicznej swój schemat organizacyjny oraz nazwiska członków swoich wewnętrznych organów decyzyjnych.

4.   JOT uczestniczy w działaniach organizacji JOT lub zapewnia, aby jego personel przeprowadzający oceny był informowany o tych działaniach.

1.   JOT ustanawiają organizację do spraw oceny technicznej (zwaną dalej „organizacją JOT”) zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.   Organizacja JOT wykonuje co najmniej następujące zadania:

W celu wykonywania tych zadań organizacja JOT ustanawia sekretariat.

3.   Państwa członkowskie zapewniają, aby JOT wnosiły do organizacji JOT odpowiednie zasoby finansowe i ludzkie. Organizacja JOT określa wkład każdej JOT, który jest współmierny do rocznego budżetu lub obrotu każdej JOT związanego z jej działalnością jako JOT.

4.   Waga w procesie decyzyjnym organizacji JOT nie zależy od wkładu finansowego JOT, liczby opracowanych przez nie europejskich dokumentów oceny ani liczby wydanych przez nie europejskich ocen technicznych.

5.   Komisja jest zapraszana do udziału we wszystkich posiedzeniach organizacji JOT.

6.   Organizacja JOT może otrzymać finansowanie unijne w celu wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2. Komisja może uzależnić finansowanie organizacji JOT, niezależnie od tego, czy odbywa się ono za pomocą dotacji czy w oparciu o procedurę przetargową, od spełnienia określonych w tych zadaniach pewnych wymagań organizacyjnych i wymagań dotyczących wyników.

1.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o jednostkach upoważnionych do wykonywania zadań strony trzeciej w zakresie oceny i weryfikacji właściwości użytkowych, oceny zgodności i weryfikacji obliczeń dotyczących zrównoważenia środowiskowego na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie informują Komisję o swoich procedurach oceny i notyfikacji jednostek, które mają być upoważnione do wykonywania tych zadań, oraz monitorowania jednostek notyfikowanych, jak również o wszelkich zmianach w tym zakresie. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

1.   Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący odpowiedzialny za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych do oceny i notyfikacji jednostek, które mają być upoważnione do wykonywania zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji na potrzeby niniejszego rozporządzenia, oraz monitorowanie jednostek notyfikowanych, w tym ich zgodności z wymaganiami określonymi w art. 46 i 48.

2.   Państwa członkowskie mogą zdecydować, że ocena i monitorowanie, o których mowa w ust. 1, mają być przeprowadzane przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z nimi.

3.   W przypadku gdy organ notyfikujący przekazuje lub w inny sposób powierza ocenę, notyfikację lub monitorowanie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, podmiotowi, który nie jest podmiotem sprawującym władzę publiczną, taki podmiot musi być osobą prawną oraz spełniać odpowiednio wymagania określone w art. 44. Podmiot taki musi być ponadto przygotowany na pokrycie zobowiązań wynikających ze swojej działalności.

4.   Organ notyfikujący ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podmiot, o którym mowa w ust. 2 i 3.

1.   Organ notyfikujący ustanawiany jest w sposób niepowodujący konfliktu interesów z jednostkami notyfikowanymi.

2.   Sposób organizacji i działania organu notyfikującego zapewnia obiektywność i bezstronność jego działalności.

3.   Sposób organizacji organu notyfikującego gwarantuje, że każda decyzja związana z notyfikacją jednostki, która ma zostać upoważniona do wykonywania zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji, jest podejmowana przez kompetentne osoby spoza grona osób, które przeprowadziły ocenę.

4.   Organ notyfikujący nie oferuje ani nie realizuje zadań pozostających w gestii jednostek notyfikowanych ani nie świadczy usług doradczych na zasadach komercyjnych bądź konkurencyjnych.

5.   Organ notyfikujący zapewnia poufność uzyskanych informacji. Prowadzi on jednak, na żądanie, wymianę informacji na temat jednostek notyfikowanych z Komisją, z organami notyfikującymi z innych państw członkowskich oraz z innymi właściwymi organami krajowymi, które zapewniają poufność otrzymanych informacji.

6.   Organ notyfikujący, w tym w przypadkach gdy organem notyfikującym jest krajowa jednostka akredytująca, uwzględnia w procesie notyfikacji wyłącznie konkretną jednostkę ubiegającą się o notyfikację i nie bierze pod uwagę zdolności ani personelu spółek dominujących lub spółek-sióstr. Organ notyfikujący ocenia tę jednostkę w odniesieniu do wszystkich odpowiednich wymagań i zadań strony trzeciej w zakresie oceny i weryfikacji.

7.   Organ notyfikujący musi dysponować personelem w odpowiedniej liczbie posiadającym kompetencje do właściwego wykonywania swoich zadań i wystarczającym finansowaniem.

1.   Komisja zapewnia, aby została wprowadzona odpowiednia koordynacja i współpraca między organami krajowymi państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę notyfikacji oraz organami notyfikującymi i wyznaczającymi, odbywająca się w ramach grupy koordynacyjnej organów notyfikujących i wyznaczających w dziedzinie wyrobów budowlanych. Grupa ta spotyka się regularnie, przynajmniej raz w roku.

Krajowe organy państw członkowskich odpowiedzialne za politykę notyfikacji oraz organy notyfikujące i wyznaczające przewidziane w niniejszym rozporządzeniu uczestniczą w działaniach tej grupy.

2.   Komisja może określić szczegółowe ustalenia dotyczące funkcjonowania grupy koordynacyjnej organów notyfikujących i wyznaczających.

3.   Komisja zapewnia organizację regularnej wymiany doświadczeń między krajowymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę notyfikacji a organami notyfikującymi i wyznaczającymi.

1.   Na potrzeby notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi spełniać wymagania określone w ust. 2–12.

2.   Jednostkę oceniającą zgodność ustanawia się na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego i posiada ona osobowość prawną.

3.   Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, niezależną od organizacji lub wyrobu, które ocenia.

Nie może mieć ona powiązań biznesowych z organizacjami, których przedmiotem zainteresowania są oceniane przez nią wyroby, w szczególności z producentami, ich partnerami handlowymi ani inwestorami posiadającymi w nich udziały kapitałowe.

Jednostkę należącą do stowarzyszenia przedsiębiorców lub zrzeszenia zawodowego reprezentującego przedsiębiorstwa zajmujące się projektowaniem, produkcją, dostarczaniem, montowaniem, użytkowaniem lub konserwacją wyrobów, które ocenia, można jednak uznać za taką jednostkę, pod warunkiem że wykazano jej niezależność i brak jakiegokolwiek konfliktu interesów. Nie wyklucza to prowadzenia przez tę jednostkę działań w ramach oceny i weryfikacji dotyczących konkurencyjnych producentów.

4.   Jednostka oceniająca zgodność, jej kierownictwo najwyższego szczebla oraz personel odpowiedzialny za wykonywanie zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, importerami, dystrybutorami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami ani konserwatorami wyrobów, które oceniają, ani przedstawicielami żadnej z tych stron. Nie wyklucza to korzystania z ocenianych wyrobów, które są potrzebne jednostce oceniającej zgodność do realizacji jej zadań, ani korzystania z tych wyrobów do celów osobistych.

Jednostka oceniająca zgodność, jej kierownictwo najwyższego szczebla oraz personel odpowiedzialny za wykonywanie zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji nie mogą bezpośrednio uczestniczyć w projektowaniu, produkcji lub budowie, wprowadzaniu do obrotu, instalowaniu, stosowaniu lub konserwacji tych wyrobów ani też reprezentować stron zaangażowanych w te działania. Nie mogą oni podejmować żadnej działalności, która mogłaby uchybiać niezależności ich opinii i uczciwości przy wykonywaniu zadań, w odniesieniu do których zostali notyfikowani. Ma to zastosowanie w szczególności do usług doradczych dotyczących rodzin wyrobów, w odniesieniu do których zostali notyfikowani.

Jednostki oceniające zgodność zapewniają, by działalność ich spółek dominujących lub spółek-sióstr, ich spółek zależnych lub podwykonawców nie wpływała na poufność, obiektywizm i bezstronność ich działań związanych z oceną lub weryfikacją.

Jednostka oceniająca zgodność nie zleca podwykonawcy ani spółce zależnej ustanawiania ani nadzoru procedur wewnętrznych, ogólnych polityk, kodeksów postępowania ani innych przepisów wewnętrznych, ani też przydzielania personelu do poszczególnych zadań oraz podejmowania decyzji w sprawie oceny zgodności.

5.   Jednostki oceniające zgodność i ich personel wykonują zadania strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji, zachowując najwyższy stopień uczciwości zawodowej i wymaganych technicznych kompetencji w danej dziedzinie. Nie mogą być poddawani żadnym naciskom czy zachętom, zwłaszcza finansowym, które mogłyby wpływać na ich osąd lub wyniki ich działań związanych z oceną lub weryfikacją, w szczególności ze strony osób lub grup osób mających interes w wynikach tych działań.

6.   Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do wykonywania wszystkich zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji, przydzielonych jej zgodnie z załącznikiem IX i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje wspomniane zadania samodzielnie, czy też są one realizowane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

Przez cały czas dla każdego systemu oceny i weryfikacji oraz dla każdego rodzaju lub każdej kategorii wyrobów, zasadniczych charakterystyk i zadań, w odniesieniu do których została notyfikowana, jednostka oceniająca zgodność musi dysponować:

Jednostka oceniająca zgodność musi posiadać środki konieczne do prawidłowej realizacji zadań o charakterze technicznym i administracyjnym związanych z działalnością, w odniesieniu do której ubiega się o notyfikację, oraz mieć dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub wyposażenia.

7.   Personel odpowiedzialny za wykonywanie zadań, w odniesieniu do których jednostka ubiega się o notyfikację, musi posiadać:

8.   Personel odpowiedzialny za podejmowanie decyzji dotyczących oceny:

9.   Gwarantuje się bezstronność jednostki i jej kierownictwa najwyższego szczebla oraz personelu przeprowadzającego oceny.

Wynagrodzenie kierownictwa najwyższego szczebla jednostki oraz jej personelu przeprowadzającego oceny nie może być zależne od liczby wykonanych ocen ani od ich wyników.

10.   Jednostka oceniająca zgodność musi posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, chyba że zgodnie z prawem krajowym odpowiedzialność spoczywa na państwie członkowskim lub za dokonaną ocenę lub weryfikację bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.

11.   Personel jednostki oceniającej zgodność dochowuje tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swoich zadań zgodnie z załącznikiem IX, z wyjątkiem kontaktów z organami notyfikującymi i innymi właściwymi organami krajowymi państwa członkowskiego, w którym realizowane są działania. Prawo własności podlega ochronie.

12.   Jednostka oceniająca zgodność bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynacyjnej jednostki notyfikowanej, powołanej na podstawie niniejszego rozporządzenia, lub zapewnia, aby jej personel przeprowadzający oceny był informowany o takiej działalności, oraz stosuje decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy jako ogólne wytyczne.

1.   W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca określone zadania związane z wykonywaniem zadań strony trzeciej w procesie oceny i weryfikacji lub gdy korzysta z usług spółki zależnej, zapewnia ona, aby podwykonawca lub spółka zależna spełniali wymagania określone w art. 46, oraz odpowiednio powiadamia organ notyfikujący.

2.   Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub spółki zależne, niezależnie od tego, gdzie mają siedzibę, oraz monitoruje ich kompetencje w odniesieniu do własnych kompetencji, jak opisano w art. 46 ust. 6 lit. b).

3.   Działania mogą być zlecane lub prowadzone przez spółkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.

4.   Jednostka notyfikowana przechowuje do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny i monitorowania kwalifikacji podwykonawcy lub spółki zależnej oraz prac wykonywanych przez nich zgodnie z załącznikiem IX.

1.   Na wniosek producenta i w przypadku gdy jest to uzasadnione względami technicznymi, ekonomicznymi lub logistycznymi związanymi z charakterem wyrobu lub aparaturą badawczą, jednostki notyfikowane mogą zdecydować o przeprowadzeniu badań, o których mowa w załączniku IX, dotyczących systemów oceny i weryfikacji 1+, 1 i 3 lub o zleceniu przeprowadzenia tych badań pod ich nadzorem, w zakładach produkcyjnych z wykorzystaniem aparatury badawczej wewnętrznego laboratorium producenta, albo, za uprzednią zgodą producenta, w laboratorium zewnętrznym z wykorzystaniem aparatury badawczej tego laboratorium.

Jednostki notyfikowane prowadzące takie badania muszą zostać wyraźnie upoważnione do pracy poza swoim laboratorium badawczym i również w tym zakresie muszą spełniać wymagania określone w art. 46.

2.   Przed przeprowadzeniem badań, o których mowa w ust. 1, jednostki notyfikowane sprawdzają, czy spełniono wymagania związane z metodą badań i oceniają, czy:

Jednostki notyfikowane ponoszą pełną odpowiedzialność za całość badań, w tym za dokładność i spójność pomiarową wzrocowań i pomiarów oraz za wiarygodność wyników badań.

1.   Jednostka, która ma być upoważniona do wykonywania zadań strony trzeciej w systemach oceny i weryfikacji, przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę.

2.   Do wniosku dołącza się opis działalności, która ma być wykonywana przez jednostkę, procesów oceny i weryfikacji, w odniesieniu do których jednostka uważa się za kompetentną, opis kompetencji, o których mowa w art. 46 ust. 6 lit. b), a także certyfikat akredytacji, jeżeli jednostka go posiada, wydany przez krajową jednostkę akredytującą, poświadczający, że jednostka spełnia wymagania określone w art. 46. Certyfikat akredytacji odnosi się wyłącznie do konkretnego podmiotu prawnego, który ubiega się o notyfikację, i opiera się, oprócz odpowiednich norm zharmonizowanych, na specyficznych wymaganiach i zadaniach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

3.   Jeżeli dana jednostka nie może przedstawić certyfikatu akredytacji, przedkłada organowi notyfikującemu wszelkie dokumenty konieczne do sprawdzenia, uznania i regularnego nadzorowania jej zgodności z wymaganiami określonymi w art. 46.

1.   Organy notyfikujące mogą notyfikować wyłącznie jednostki, które spełniają wymagania określone w art. 46.

2.   Organy notyfikujące dokonują notyfikacji skierowanych do Komisji i pozostałych państw członkowskich przy wykorzystaniu opracowanego i zarządzanego przez Komisję elektronicznego narzędzia do notyfikacji.

W drodze wyjątku, w przypadkach dotyczących grup zasadniczych charakterystyk określonych w załączniku X, dla których nie jest dostępne odpowiednie narzędzie elektroniczne, dopuszcza się dokonywanie notyfikacji w innej formie elektronicznej.

3.   Notyfikacja zawiera pełne szczegółowe dane dotyczące funkcji, które ma pełnić dana jednostka, odniesienie do odpowiedniej zharmonizowanej specyfikacji technicznej lub odpowiedniego europejskiego dokumentu oceny oraz, na potrzeby systemu przewidzianego w załączniku IX, zasadnicze charakterystyki, w odniesieniu do których jednostka jest kompetentna, oraz odpowiednie poświadczenie tych kompetencji.

Odniesienie do odpowiedniej zharmonizowanej specyfikacji technicznej lub odpowiedniego dokumentu oceny nie jest jednak wymagane w przypadkach dotyczących grup zasadniczych charakterystyk określonych w załączniku X.

4.   W przypadku gdy podstawy notyfikacji nie stanowi certyfikat akredytacji, o którym mowa w art. 50 ust. 2, organ notyfikujący przedkłada Komisji i pozostałym państwom członkowskim wszelkie dokumenty potwierdzające kompetencje jednostki oraz wprowadzone rozwiązania mające zapewnić systematyczne monitorowanie tej jednostki i dalsze spełnianie przez nią wymagań określonych w art. 46.

5.   Dana jednostka może prowadzić działalność jednostki notyfikowanej, jeżeli Komisja lub pozostałe państwa członkowskie nie zgłoszą zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji w przypadku korzystania z certyfikatu akredytacji lub w terminie dwóch miesięcy od notyfikacji w przypadku, gdy certyfikat akredytacji nie jest stosowany.

Wyłącznie taką jednostkę uznaje się za jednostkę notyfikowaną na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

6.   Ważne notyfikacje są wpisywane przez Komisję do wykazu jednostek notyfikowanych, o którym mowa w art. 52 ust. 2.

7.   Komisja i pozostałe państwa członkowskie są powiadamiane o wszelkich późniejszych istotnych zmianach w notyfikacji.

1.   Komisja przydziela jednostce notyfikowanej numer identyfikacyjny.

Przydziela tylko jeden taki numer, nawet w przypadku gdy dana jednostka jest notyfikowana na mocy różnych aktów prawnych Unii.

2.   Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, włącznie z numerami identyfikacyjnymi, które im przydzielono, oraz informacją na temat rodzaju działalności będącej przedmiotem notyfikacji.

Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

1.   W przypadku gdy organ notyfikujący ustalił lub otrzymał informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymagania określone w art. 46 lub że nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący w stosownym przypadku ogranicza, zawiesza lub cofa notyfikację, zależnie od wagi niespełniania tych wymagań lub niewypełniania tych obowiązków. Niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2.   W razie ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia notyfikacji lub w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną notyfikujące państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia, by sprawy tej jednostki były rozpatrywane przez inną jednostkę notyfikowaną albo by mogły być one przejęte przez odpowiedzialne organy notyfikujące lub właściwe organy krajowe na ich żądanie.

1.   Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informacje o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub ciągłości wywiązywania się przez jednostkę notyfikowaną z nałożonych na nią wymagań i obowiązków.

2.   Na wniosek Komisji notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszelkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki.

3.   Komisja zapewnia poufność wszystkich informacji wrażliwych uzyskanych w trakcie badania takich przypadków.

4.   W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że jednostka notyfikowana nie spełnia wymagań notyfikacji lub przestała je spełniać, informuje o tym notyfikujące państwo członkowskie i zwraca się do niego o podjęcie koniecznych środków naprawczych, łącznie z cofnięciem notyfikacji, jeśli zachodzi taka potrzeba.

1.   Zgodnie z załącznikiem IX jednostki notyfikowane przeprowadzają następujące oceny i weryfikacje:

Zadania te w dalszej części dokumentu określa się jako „oceny i weryfikacje”.

2.   Oceny i weryfikacje przeprowadza się z zachowaniem przejrzystości w odniesieniu do producenta i w sposób proporcjonalny, unikając stwarzania niepotrzebnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki notyfikowane wykonują swe zadania, uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym przedsiębiorstwo prowadzi działalność, i jego strukturę, stopień złożoności technologii wykorzystywanych przy produkcji oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

Jednostki notyfikowane uwzględniają jednak przy tym to, jak dalece rygorystyczne wymagania zostały nałożone na wyrób niniejszym rozporządzeniem oraz jaką rolę odgrywa wyrób w spełnianiu wszystkich podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych.

3.   W przypadku gdy podczas wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji jednostka notyfikowana stwierdza, że producent nie zapewnił stałości właściwości użytkowych i zgodności produkowanego wyrobu, zobowiązuje ona producenta do podjęcia odpowiednich środków naprawczych i nie wydaje mu certyfikatu ani sprawozdania z walidacji.

4.   W przypadku gdy podczas działań monitorujących, mających na celu weryfikację zgodności i stałości właściwości użytkowych produkowanego wyrobu, jednostka notyfikowana stwierdza, że wyrób nie posiada już tych samych właściwości użytkowych co typ wyrobu, zobowiązuje ona producenta do podjęcia w razie potrzeby odpowiednich środków naprawczych oraz zawiesza lub cofa odnośny certyfikat lub sprawozdanie z walidacji.

5.   W razie niepodjęcia środków naprawczych lub jeżeli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana ogranicza, zawiesza lub cofa wszelkie certyfikaty lub sprawozdania z walidacji, stosownie do sytuacji.

6.   Przy podejmowaniu decyzji dotyczących oceny, w tym decyzji o potrzebie zawieszenia lub cofnięcia certyfikatu lub sprawozdania z walidacji w świetle ewentualnych przypadków niezgodności, jednostki notyfikowane powinny stosować jasne i z góry określone kryteria.

7.   Na wniosek producenta lub dostawcy jednostki notyfikowane współpracują ze sobą i udostępniają wszelkie odpowiednie informacje jednostkom notyfikowanym, które uznały oceny i weryfikacje tego producenta lub dostawcy zgodnie z art. 62. Jednostki notyfikowane zawierają w tym celu umowę.

1.   Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

2.   Jednostki notyfikowane przekazują innym jednostkom notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia, wykonującym podobne zadania strony trzeciej zgodnie z systemami oceny i weryfikacji i dla wyrobów objętych tą samą zharmonizowaną specyfikacją techniczną, odpowiednie informacje dotyczące negatywnych wyników tych ocen i weryfikacji, w szczególności o odmowie, ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu certyfikatów, sprawozdań z walidacji lub sprawozdań z badań, a także na żądanie przekazują pozytywne wyniki tych ocen.

Na żądanie innej jednostki notyfikowanej, właściwego organu krajowego lub Komisji jednostka notyfikowana informuje stronę wnioskującą, czy wydane przez nią certyfikaty, sprawozdania z walidacji lub sprawozdania z badań są ważne, ograniczone, zawieszone lub zostały cofnięte.

3.   W przypadku gdy Komisja lub właściwy organ krajowy państwa członkowskiego zwrócą się do jednostki notyfikowanej ustanowionej na terytorium innego państwa członkowskiego z zapytaniem dotyczącym przeprowadzonej przez nią oceny, jednostka przesyła kopię tego zapytania do organu notyfikującego tego innego państwa członkowskiego. Zainteresowana jednostka notyfikowana odpowiada na takie zapytania bezzwłocznie, nie później niż w ciągu 15 dni. Organ notyfikujący zapewnia, by takie zapytania były rozpatrywane przez jednostkę notyfikowaną, chyba że istnieje uzasadniony powód, by tego nie robić.

4.   W przypadku gdy jednostki notyfikowane mają lub otrzymują dowody potwierdzające, że:

mają one obowiązek zgłosić takie dowody i udostępnić je właściwemu organowi nadzoru rynku lub organowi notyfikującemu, stosownie do przypadku.

1.   Komisja zapewnia, aby została wprowadzona odpowiednia koordynacja i współpraca jednostek notyfikowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz zapewnia jej właściwe funkcjonowanie w ramach grupy jednostek notyfikowanych.

Jednostki notyfikowane uczestniczą w pracach tej grupy bezpośrednio lub poprzez wyznaczonych przedstawicieli. Organy notyfikujące zapewniają, aby jednostki notyfikowane uczestniczyły w pracach tej grupy.

2.   Jednostki notyfikowane stosują jako ogólne wytyczne wszelkie odpowiednie dokumenty opracowane w wyniku prac grupy, o której mowa w ust. 1.

3.   Koordynacja i współpraca w grupie, o której mowa w ust. 1, mają na celu zapewnienie zharmonizowanego stosowania niniejszego rozporządzenia.

1.   Producent może zastąpić badanie typu lub obliczenie typu specjalną sekcją w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 22 ust. 3, wykazującą, że:

Jeżeli warunki określone w lit. c) są spełnione, producent może deklarować właściwości użytkowe odpowiadające wszystkim lub niektórym wynikom badań tego innego wyrobu. Producent może stosować tę uproszczoną procedurę jedynie po uzyskaniu zgody od tego innego producenta, który pozostaje odpowiedzialny za dokładność, wiarygodność i stałość tych wyników badań.

2.   Jeżeli mający zastosowanie system oceny i weryfikacji obejmuje ocenę właściwości użytkowych przeprowadzaną przez jednostkę notyfikowaną, jak określono w załączniku IX, jednostka notyfikowana lub JOT, zamiast oceny właściwości użytkowych wyrobu określonej w załączniku IX, ocenia i poświadcza prawidłowe wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   Mikroprzedsiębiorstwo może zastąpić badanie typu lub obliczenie typu w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk zgodnie z systemem oceny i weryfikacji 3 określonym w załączniku IX pkt 5 specjalną sekcją dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 22 ust. 3, zawierającą dane równoważne z oceną wymaganą dla tych zasadniczych charakterystyk zgodnie z mającymi zastosowanie zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi lub europejskim dokumentem oceny.

2.   Jednostka notyfikowana lub JOT, zamiast oceny właściwości użytkowych wyrobu określonych w załączniku IX, ocenia i poświadcza prawidłowe wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   Zamiast wyłączenia, o którym mowa w art. 14 lit. a), producent wyrobu, który spełnia warunki określone w art. 14 lit. a), może zastąpić ocenę właściwości użytkowych wyrobu specjalną sekcją w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 22 ust. 3, wykazującą zgodność tego wyrobu z mającymi zastosowanie wymaganiami i zawierającą dane równoważne danym wymaganym na podstawie niniejszego rozporządzenia i mających zastosowanie zharmonizowanych specyfikacji technicznych lub europejskiego dokumentu oceny.

2.   Jeżeli mający zastosowanie system oceny i weryfikacji obejmuje ocenę właściwości użytkowych przeprowadzaną przez jednostkę notyfikowaną, jak określono w załączniku IX, jednostka notyfikowana lub JOT, zamiast oceny właściwości użytkowych wyrobu określonej w załączniku IX, ocenia i poświadcza prawidłowe wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   W przypadku gdy jednostka notyfikowana ma ocenić i zweryfikować dany wyrób zgodnie z załącznikiem IX, może ona odstąpić od oceny i weryfikacji i uznać ocenę i weryfikację przeprowadzoną przez inną jednostkę notyfikowaną dla tego samego podmiotu gospodarczego, jeżeli mają zastosowanie wszystkie poniższe warunki:

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie do sprawozdań z walidacji oraz do ocen obliczeń dotyczących zrównoważenia środowiskowego dokonywanych na podstawie rozporządzenia (UE) 2024/1781.

2.   W przypadku gdy jednostka notyfikowana ma ocenić i zweryfikować dany wyrób zgodnie z załącznikiem IX, może ona odstąpić od oceny i weryfikacji jego części lub materiałów oraz uznać wyniki oceny i weryfikacji przeprowadzonej przez inną jednostkę notyfikowaną, jeżeli dostawca tych części lub materiałów zastosował do nich wymagany system oceny i weryfikacji oraz producent wyrobu i dostawca zawarli umowę, która zapewnia swobodny przepływ wszystkich informacji między nimi a jednostkami notyfikowanymi w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie do ocen obliczeń dotyczących zrównoważenia środowiskowego dokonywanych na podstawie rozporządzenia (UE) 2024/1781.

1.   Bez uszczerbku dla obowiązków podmiotów gospodarczych wynikających z niniejszego rozporządzenia oraz działań organów nadzoru rynku na podstawie rozporządzenia (UE) 2019/1020 Komisja tworzy system umożliwiający osobom fizycznym lub prawnym składanie skarg lub zgłoszeń dotyczących ewentualnych niezgodności z niniejszym rozporządzeniem.

2.   Jeżeli na podstawie jasno zdefiniowanych kryteriów Komisja uzna skargę lub zgłoszenie za istotne i uzasadnione, bez zbędnej zwłoki przekazuje tę skargę lub to zgłoszenie do pojedynczego punktu kontaktowego danego państwa członkowskiego w celu podjęcia działań następczych wobec odpowiedniej osoby fizycznej lub prawnej zgodnie z art. 11 ust. 7 lit. a) rozporządzenia (UE) 2019/1020.

1.   Państwa członkowskie wyznaczają spośród swoich organów nadzoru rynku co najmniej jeden organ, który dysponuje szczególną wiedzą potrzebną do oceny wyrobów zarówno pod względem technicznym, jak i prawnym.

2.   Państwa członkowskie wyznaczają pojedynczy punkt kontaktowy, który pełni rolę głównego punktu kontaktowego z Komisją i pojedynczymi punktami kontaktowymi innych państw członkowskich, które są właściwe na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym w odniesieniu do wniosków na podstawie art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (UE) 2019/1020.

3.   Organy nadzoru rynku wyznaczone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu posiadają wszystkie uprawnienia wymienione w art. 14 rozporządzenia (UE) 2019/1020. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia uprawnienia te stosuje się również do wszystkich podmiotów gospodarczych objętych niniejszym rozporządzeniem.

4.   Na potrzeby nadzoru rynku, prowadzenia postępowań wyjaśniających i egzekwowania przepisów organy nadzoru rynku mają prawo zwracać się do innych organów lub podmiotów o odpowiednie informacje będące w ich posiadaniu.

1.   W przypadku gdy organ nadzoru rynku jednego z państw członkowskich ma wystarczające powody, by sądzić, że określone wyroby objęte zharmonizowaną specyfikacją techniczną lub w odniesieniu do których wydano europejską ocenę techniczną, lub ich producent nie spełniają wymagań, dokonuje on oceny tych wyrobów i producenta pod kątem spełnienia odnośnych wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze współpracują w razie konieczności z organami nadzoru rynku.

Jeżeli w toku tej oceny organ nadzoru rynku stwierdzi, że dane wyroby lub ich producent nie spełniają wymagań i obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu, żąda on niezwłocznie od odpowiedniego podmiotu gospodarczego podjęcia odpowiednich i proporcjonalnych działań naprawczych, przewidzianych w art. 16 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/1020, w celu wyeliminowania niezgodności, a jeśli nie jest to możliwe, do wycofania wyrobów z obrotu lub ich wycofania od użytkowników w rozsądnym terminie, który jest współmierny do charakteru niezgodności.

Organ nadzoru rynku powiadamia o tym jednostki notyfikowane, jeżeli ich to dotyczy.

2.   W przypadku gdy organ nadzoru rynku uzna, że niezgodność nie ogranicza się do terytorium jego państwa, informuje on, za pośrednictwem pojedynczego punktu kontaktowego, Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, których podjęcia zażądał od podmiotu gospodarczego.

3.   Dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie wszelkich odpowiednich działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych wyrobów, które udostępnił na rynku w Unii.

4.   W przypadku gdy dany podmiot gospodarczy nie podejmie działań naprawczych, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, lub gdy niezgodność nadal występuje, organ nadzoru rynku zapewnia, aby dany wyrób został wycofany z obrotu lub wycofany od użytkowników lub aby jego udostępnianie na rynku zostało zakazane lub ograniczone.

Organ nadzoru rynku niezwłocznie informuje o tych środkach opinię publiczną, a za pośrednictwem pojedynczego punktu kontaktowego – Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

5.   Informacje, o których mowa w ust. 4 akapit drugi, obejmują wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane niezbędne do identyfikacji wyrobów niezgodnych z wymaganiami, pochodzenie tych wyrobów, charakter zarzucanej niezgodności i związanego z tym ryzyka, charakter i okres obowiązywania wprowadzonych środków krajowych, a także argumenty przedstawione przez dany podmiot gospodarczy. W szczególności organy nadzoru rynku są zobowiązane wskazać, czy niezgodność ta wynika z:

6.   Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich przyjętych środkach i przekazują im wszelkie posiadane przez nie dodatkowe informacje dotyczące niezgodności danych wyrobów, a w przypadku gdy nie zgadzają się z notyfikowanym środkiem krajowym, powiadamiają Komisję i pozostałe państwa członkowskie o swoich zastrzeżeniach.

7.   W przypadku gdy w terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4, żadne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłaszają zastrzeżeń wobec środka tymczasowego przyjętego przez dane państwo członkowskie w odniesieniu do danego wyrobu, środek ten uznaje się za uzasadniony.

8.   Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne wprowadzenie stosownych środków ograniczających w odniesieniu do danego wyrobu lub producenta, takich jak wycofanie wyrobów z obrotu.

1.   Jeżeli po zakończeniu procedury określonej w art. 65 ust. 4, 6 i 7 zgłaszane są zastrzeżenia wobec środka podjętego przez państwo członkowskie lub jeżeli Komisja uznaje środek krajowy za sprzeczny z prawodawstwem unijnym, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym oraz poddaje środek krajowy ocenie. Okres konsultacji nie może przekraczać dwóch miesięcy. Na podstawie wyników tej oceny Komisja, w ciągu dodatkowych dwóch miesięcy po zakończeniu okresu konsultacji, dąży do przyjęcia aktów wykonawczych określających jej decyzję o tym, czy środek krajowy jest uzasadniony.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 90 ust. 2.

Decyzja Komisji skierowana jest do wszystkich państw członkowskich i Komisja niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy.

2.   Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie bezzwłocznie zapewniają przyjęcie odpowiednich środków ograniczających, takich jak wycofanie z obrotu, w odniesieniu do wyrobu niezgodnego z wymaganiami oraz informują o tych środkach Komisję. Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za nieuzasadniony, dane państwo członkowskie uchyla go.

3.   W przypadku uznania środka krajowego za uzasadniony i stwierdzenia, że niezgodność danego wyrobu lub jego producenta wynika z uchybień w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych, europejskich dokumentach oceny, dobrowolnych normach zharmonizowanych lub wspólnych specyfikacjach ustanowionych na mocy aktów wykonawczych, o których mowa w art. 65 ust. 5 lit. d), Komisja stosuje procedurę przewidzianą w art. 5 ust. 9, art. 6 ust. 5, art. 7 ust. 6 lub art. 36 niniejszego rozporządzenia lub w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, odpowiednio do przypadku.

1.   Jeżeli po przeprowadzeniu oceny na mocy art. 65 ust. 1 organ nadzoru rynku stwierdza, że wyrób jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, ale mimo to stwarza ryzyko dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub, w stosownych przypadkach, dla środowiska lub dla innych kwestii ważnych z punktu widzenia ochrony interesu publicznego, zobowiązuje on właściwy podmiot gospodarczy do podjęcia wszelkich odpowiednich środków zapewniających, by dane wyroby nie stwarzały już ryzyka przy ich wprowadzaniu do obrotu, służących wycofaniu wyrobów z obrotu lub wycofaniu ich od użytkowników w rozsądnym, odpowiednim do charakteru ryzyka terminie, który dany organ może wyznaczyć.

2.   Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich wyrobów, których to dotyczy, udostępnionych przez ten podmiot gospodarczy na rynku w całej Unii.

3.   Organ nadzoru rynku, za pośrednictwem pojedynczego punktu kontaktowego, niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacje te obejmują wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane niezbędne do identyfikacji danego wyrobu, pochodzenie i łańcuch dostaw wyrobu, charakter występującego ryzyka oraz charakter i okres obowiązywania podjętych środków krajowych.

4.   Komisja niezwłocznie konsultuje się z państwami członkowskimi i odpowiednimi podmiotami gospodarczymi oraz ocenia podjęte środki krajowe. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający jej decyzję o tym, czy dany środek jest uzasadniony, i, w razie konieczności, nakazujący podjęcie odpowiednich środków.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 90 ust. 2.

5.   Decyzja Komisji skierowana jest do wszystkich państw członkowskich i Komisja niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy.

1.   Na potrzeby niniejszego rozporządzenia posiedzenia grupy ds. współpracy administracyjnej ustanowionej na podstawie art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/1020 (zwanej dalej „grupą ADCO”) odbywają się w regularnych odstępach czasu oraz, w razie potrzeby, na uzasadniony wniosek Komisji lub co najmniej dwóch uczestniczących organów nadzoru rynku.

W kontekście wykonywania swoich zadań określonych w art. 32 rozporządzenia (UE) 2019/1020 grupa ADCO wspiera wykonanie niniejszego rozporządzenia, mianowicie poprzez określenie wspólnych priorytetów w zakresie nadzoru rynku.

2.   W oparciu o priorytety określone w porozumieniu z grupą ADCO Komisja:

W stosownych przypadkach Unia finansuje działania, o których mowa w lit. a), b) i c).

3.   Komisja zapewnia wsparcie techniczne i logistyczne, aby grupa ADCO mogła wypełniać swoje zadania określone w niniejszym artykule i w art. 32 rozporządzenia (UE) 2019/1020.

1.   Organy nadzoru rynku wprowadzają do systemu informacyjnego i komunikacyjnego, o którym mowa w art. 34 rozporządzenia (UE) 2019/1020, informacje na temat charakteru i surowości wszelkich sankcji nałożonych w związku z nieprzestrzeganiem przepisów niniejszego rozporządzenia.

2.   Co cztery lata, do 30 czerwca, Komisja sporządza sprawozdanie na podstawie informacji wprowadzonych przez organy nadzoru rynku do systemu informacyjnego i komunikacyjnego, o którym mowa w art. 34 rozporządzenia (UE) 2019/1020. Pierwsze z tych sprawozdań zostanie opublikowane do dnia 9 stycznia 2030 r.

Sprawozdanie to obejmuje:

3.   Komisja publikuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w systemie informacyjnym i komunikacyjnym, o którym mowa w art. 34 rozporządzenia (UE) 2019/1020, oraz podaje do wiadomości publicznej jego streszczenie.

1.   Komisja ustanawia i utrzymuje system informacyjny i komunikacyjny służący do gromadzenia, przetwarzania i przechowywania w uporządkowany sposób informacji dotyczących kwestii związanych z interpretacją lub stosowaniem przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu lub na jego podstawie, w celu zapewnienia zharmonizowanego stosowania tych przepisów.

Oprócz Komisji i państw członkowskich dostęp do systemu informacyjnego i komunikacyjnego mają organy nadzoru rynku, jednolite urzędy łącznikowe wyznaczone na podstawie art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/1020, organy wyznaczone na podstawie art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/1020, organy notyfikujące, przedstawiciele grupy jednostek notyfikowanych i organizacji JOT oraz punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych.

2.   Podmioty wymienione w ust. 1 mogą korzystać z systemu informacyjnego i komunikacyjnego w celu zgłaszania wszelkich pytań lub kwestii związanych z interpretacją lub stosowaniem przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu lub na jego podstawie, w tym ich powiązań z innymi przepisami prawa Unii.

3.   Na potrzeby ust. 2 podmioty wymienione w ust. 1 mogą zgłaszać pytania lub kwestie związane z następującymi zagadnieniami:

4.   Zgłaszając pytanie lub kwestię, właściwy organ wprowadza do systemu informacyjnego i komunikacyjnego informacje dotyczące:

5.   Państwa członkowskie ustanawiają krajowy system informacyjny lub usługę dystrybucji poczty elektronicznej, aby informować swoje właściwe organy krajowe, podmioty gospodarcze prowadzące działalność na ich terytorium, JOT i jednostki notyfikowane, których miejsce prowadzenia działalności znajduje się na ich terytorium, a także, na wniosek, inne JOT i jednostki notyfikowane, o wszystkich sprawach mających znaczenie dla prawidłowej interpretacji lub stosowania przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu lub na jego podstawie. Uwzględniają przy tym informacje dostępne w systemie informacyjnym i komunikacyjnym, o którym mowa w ust. 1.

6.   Właściwe organy krajowe, JOT i jednostki notyfikowane, których miejsce prowadzenia działalności znajduje się w danym państwie członkowskim, rejestrują się w tym systemie lub usłudze dystrybucji poczty elektronicznej i uwzględniają wszystkie informacje przekazywane za ich pośrednictwem. Podmioty gospodarcze mogą zarejestrować się w systemie lub w usłudze dystrybucji poczty elektronicznej. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki, aby zwrócić uwagę podmiotów gospodarczych na system lub usługę dystrybucji poczty elektronicznej.

7.   Krajowy system informacyjny lub usługa dystrybucji poczty elektronicznej umożliwia przyjmowanie skarg zgłaszanych przez osoby fizyczne lub prawne, w tym JOT i jednostki notyfikowane, dotyczących niejednolitego stosowania przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu lub na jego podstawie. Pojedynczy punkt kontaktowy, o ile uzna to za stosowne, przekazuje takie skargi swoim odpowiednikom w innych państwach członkowskich oraz Komisji.

1.   Państwa członkowskie wspierają podmioty gospodarcze za pośrednictwem punktów kontaktowych ds. wyrobów budowlanych. Państwa członkowskie wyznaczają i utrzymują na swoim terytorium co najmniej jeden punkt kontaktowy ds. wyrobów budowlanych i zapewniają, aby ich punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych miały wystarczające uprawnienia i odpowiednie zasoby do właściwego wykonywania swoich zadań. Zapewniają one, aby punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych świadczyły swoje usługi zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1724 oraz aby współpracowały z punktami kontaktowymi ds. produktów na potrzeby wzajemnego uznawania ustanowionymi na podstawie art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/515 (29).

2.   Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych dostarczają, na wniosek podmiotu gospodarczego lub właściwego organu krajowego innego państwa członkowskiego, wszelkie użyteczne informacje dotyczące wyrobu, takie jak:

Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych przekazują również informacje na temat przepisów dotyczących wyrobów, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i aktach przyjętych na jego podstawie.

3.   Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych udzielają informacji nieodpłatnie w terminie 15 dni roboczych od otrzymania wniosku złożonego zgodnie z ust. 2.

4.   Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych muszą być w stanie wykonywać swoje zadania w sposób pozwalający unikać konfliktów interesów, zwłaszcza jeśli chodzi o procedury uzyskiwania oznakowania CE.

5.   Ust. 1–4 mają zastosowanie również do wyrobów, których nie objęto jeszcze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.

6.   Komisja publikuje i na bieżąco aktualizuje wykaz krajowych punktów kontaktowych ds. wyrobów budowlanych.

1.   Organy nadzoru rynku, punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych, organy wyznaczające, JOT, organy notyfikujące i jednostki notyfikowane zapewniają, aby ich pracownicy:

2.   Komisja organizuje okresowo, a co najmniej raz w roku, wspólne szkolenia dla pracowników organów nadzoru rynku, punktów kontaktowych ds. wyrobów budowlanych, organów wyznaczających, organów notyfikujących i jednostek notyfikowanych. Komisja organizuje te szkolenia we współpracy z państwami członkowskimi.

W szkoleniach mogą uczestniczyć pracownicy organów wyznaczonych na podstawie art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/1020, jednolitych urzędów łącznikowych wyznaczonych na podstawie art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/1020 oraz, w stosownych przypadkach, innych organów państw członkowskich uczestniczących we wdrażaniu lub egzekwowaniu przepisów niniejszego rozporządzenia.

3.   We współpracy z państwami członkowskimi Komisja może organizować programy wymiany pracowników między organami nadzoru rynku, organami notyfikującymi i jednostkami notyfikowanymi z co najmniej dwóch państw członkowskich.

1.   W celu wypełnienia swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia w zakresie nadzoru rynku, wyznaczania i nadzorowania JOT, jednostek notyfikowanych i punktów kontaktowych ds. wyrobów budowlanych państwa członkowskie mogą wyznaczyć:

Zainteresowane państwa członkowskie wspólnie zapewniają spełnienie wszystkich stosownych wymagań przez wspólne jednostki lub organy. Państwa członkowskie ponoszą za nie wspólną odpowiedzialność, natomiast decyzje podjęte wobec osób fizycznych lub prawnych w danym państwie członkowskim są prawnie przypisywane wyłącznie temu państwu członkowskiemu.

2.   Organy różnych państw członkowskich mogą, bez uszczerbku dla ich indywidualnych obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia lub innych aktów ustawodawczych, dzielić się zasobami i obowiązkami w celu zapewnienia zharmonizowanego stosowania lub skutecznego egzekwowania przepisów niniejszego rozporządzenia.

W tym celu mogą one również:

Odpowiednie państwa członkowskie ponoszą wspólną odpowiedzialność za działania podjęte na podstawie niniejszego ustępu.

1.   Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez ustanowienie systemu cyfrowego paszportu produktu dla wyrobów budowlanych zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale.

2.   System cyfrowego paszportu produktu dla wyrobów budowlanych:

1.   Informacje zawarte w cyfrowym paszporcie produktu muszą być dokładne, pełne i aktualne.

2.   Cyfrowy paszport produktu dla wyrobu objętego niniejszym rozporządzeniem:

3.   Wymagania, o których mowa w ust. 2:

4.   Wyroby, do których stosuje się zwolnienie ustanowione w art. 14, są również zwolnione z obowiązku dostarczenia cyfrowego paszportu produktu.

1.   Cyfrowy paszport produktu spełnia następujące warunki:

2.   Jeżeli inne przepisy Unii zawierają wymaganie, by uwzględnić w cyfrowym paszporcie produktu określone informacje, lub na to zezwalają, informacje te mogą być zawarte w cyfrowym paszporcie produktu zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 75 ust. 1.

3.   Producent, który wprowadza wyrób do obrotu, dostarcza podmiotom udostępniającym wyrób na rynku do sprzedaży online lub w inny sposób na odległość cyfrową kopię nośnika danych i identyfikator wyrobu, aby umożliwić im udostępnienie ich klientom, jeżeli fizyczny dostęp do wyrobu nie jest możliwy. Podmiot gospodarczy dostarcza taką cyfrową kopię lub link do strony internetowej bezpłatnie, w terminie 5 dni roboczych od otrzymania wniosku.

1.   Art. 12 rozporządzenia (UE) 2024/1781 stosuje się na potrzeby wykonania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do unikatowych identyfikatorów i nośników danych, chyba że akt delegowany, o którym mowa w art. 75 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zawiera bardziej szczegółowe lub alternatywne przepisy dotyczące tych unikatowych identyfikatorów i nośników danych, o których to przepisach mowa w art. 75 ust. 2 lit. h) niniejszego rozporządzenia.

2.   Art. 13 rozporządzenia (UE) 2024/1781 stosuje się na potrzeby wykonania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do rejestru cyfrowych paszportów produktów, chyba że akt delegowany, o którym mowa w art. 75 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zawiera bardziej szczegółowe lub alternatywne przepisy dotyczące tego rejestru, o których to przepisach mowa w art. 75 ust. 2 lit. h) niniejszego rozporządzenia.

3.   Art. 14 rozporządzenia (UE) 2024/1781 stosuje się na potrzeby wykonania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do portalu internetowego z informacjami zawartymi w paszporcie produktu.

1.   Sześć miesięcy po wejściu w życie aktu delegowanego, o którym mowa w art. 75 ust. 1, system musi być w pełni operacyjny i spełniać swoje zamierzone cele, w tym funkcje przewidziane w art. 76. 18 miesięcy po wejściu w życie aktu delegowanego, o którym mowa w art. 75 ust. 1, zastosowanie mają obowiązki ustanowione na podstawie art. 22 ust. 7. Producenci mogą korzystać z systemu na zasadzie dobrowolności w okresie przejściowym.

2.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 89, aby zmienić niniejsze rozporządzenie w celu:

1.   Na potrzeby ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób lub środowiska Komisja może współpracować z organami państw trzecich lub organizacjami międzynarodowymi w obszarze stosowania niniejszego rozporządzenia. Współpraca ta może obejmować:

Wymiana informacji na podstawie niniejszego ustępu odbywa się z poszanowaniem zasad poufności i z mającym zastosowanie prawem Unii.

2.   Wymiana informacji, o której mowa w ust. 1, może przyjąć formę:

Komisja regularnie informuje państwa członkowskie o podejmowanych na podstawie akapitu pierwszego działaniach w zakresie współpracy z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi.

3.   Komisja może przyjmować akty wykonawcze dające organom wybranych państw trzecich, które dobrowolnie stosują niniejsze rozporządzenie lub które posiadają ramy prawne dotyczące wyrobów budowlanych podobne do niniejszego rozporządzenia, dostęp do co najmniej jednego z poniższych elementów lub prawo do pełnego uczestnictwa w nich:

Dostępu do systemów i szkoleń, o których mowa w akapicie pierwszym, udziela się pod warunkiem że zainteresowane państwo trzecie zobowiąże się do podjęcia działań przeciwko podmiotom gospodarczym naruszającym niniejsze rozporządzenie na ich terytorium oraz do zapewnienia poufności.

Pełne uczestnictwo w systemach, o których mowa w art. 71 i 75, może być przyznane wyłącznie w przypadku, gdy przewidują to umowy między Unią Europejską a państwami trzecimi. Takie uczestnictwo może być oferowane państwom trzecim, pod warunkiem że przepisy państwa trzeciego są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, a właściwe organy krajowe państw trzecich uznają certyfikaty wydane przez jednostki notyfikowane lub europejskie oceny techniczne dokonane na podstawie niniejszego rozporządzenia. Uczestnictwo to jest uzależnione od spełnienia tych samych obowiązków, które mają zastosowanie do państw członkowskich na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym obowiązków dotyczących zgłaszania i działań następczych.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 90 ust. 2.

4.   Wszelka wymiana informacji na podstawie niniejszego artykułu – w zakresie, w jakim dotyczy ona danych osobowych – odbywa się zgodnie z unijnymi przepisami o ochronie danych. Jeżeli w odniesieniu do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej Komisja nie przyjęła decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony na podstawie art. 45 rozporządzenia (UE) 2016/679, wymiana informacji nie obejmuje danych osobowych. Jeżeli w odniesieniu do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej przyjęto decyzję stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony, wymiana informacji z tym państwem trzecim lub z tą organizacją międzynarodową może dotyczyć danych osobowych objętych zakresem stosowania decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, lecz tylko w zakresie, w jakim taka wymiana jest niezbędna wyłącznie w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób lub ochrony środowiska.

1.   Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 89 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie obowiązkowych minimalnych wymagań w zakresie zrównoważenia środowiskowego dla wyrobów budowlanych.

2.   W przypadku procedur udzielania zamówień objętych zakresem dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE (32) lub 2014/25/UE (33), gdy zamówienia wymagają minimalnych właściwości użytkowych w zakresie zrównoważenia środowiskowego dla wyrobów budowlanych w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk objętych zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi, instytucje zamawiające i podmioty zamawiające stosują obowiązkowe minimalne wymagania w zakresie zrównoważenia środowiskowego określone w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1.

Nie wyklucza to ustanowienia przez instytucje zamawiające i podmioty zamawiające:

3.   Państwa członkowskie i Komisja zapewniają instytucjom zamawiającym i podmiotom zamawiającym odpowiedzialnym za zamówienia publiczne pomoc techniczną i doradztwo w zakresie sposobu spełnienia obowiązkowych minimalnych wymagań w zakresie zrównoważenia środowiskowego określonych w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1.

4.   Obowiązkowe minimalne wymagania w zakresie zrównoważenia środowiskowego określone w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 1, dotyczące zamówień publicznych udzielanych przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające mogą, stosownie do danej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów, przybrać formę:

5.   Ustanawiając obowiązkowe minimalne wymagania w zakresie zrównoważenia środowiskowego dotyczące zamówień publicznych na podstawie ust. 1, Komisja zgodnie z ust. 13 i 28 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie i odpowiednimi zainteresowanymi stronami, przeprowadza ocenę skutków i bierze pod uwagę co najmniej następujące kryteria:

Komisja przeprowadzi pierwszą ocenę wpływu do 31 grudnia 2026 r.

6.   Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające mogą w drodze wyjątku podjąć decyzję o niestosowaniu ust. 2 niniejszego artykułu, jeżeli po przeprowadzeniu wstępnych konsultacji rynkowych zgodnie z art. 40 dyrektywy 2014/24/UE i art. 58 dyrektywy 2014/25/UE stwierdzono, że:

Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające mogą przyjąć, że szacowane w oparciu o obiektywne i przejrzyste dane różnice w wartości zamówienia powyżej 10 % są nieproporcjonalne.

W przypadku gdy instytucje zamawiające i podmioty zamawiające korzystają z odstępstwa określonego w niniejszym ustępie, postępowania o udzielenie zamówienia nie można uznać za zrównoważone środowiskowo w odniesieniu do wyrobów budowlanych, do których zastosowano wyjątki.

Co trzy lata państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie na temat stosowania niniejszego ustępu, zgodnie z art. 83 dyrektywy 2014/24/UE.

Niniejszy ustęp pozostaje bez uszczerbku dla możliwości wykluczenia rażąco niskich ofert zgodnie z art. 69 dyrektywy 2014/24/UE i art. 84 dyrektywy 2014/25/UE.

7.   Oznakowanie ekologiczne UE i inne krajowe lub regionalne systemy oznakowania ekologicznego EN ISO 14024 typu I oficjalnie uznane zgodnie z art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 (34) mogą być stosowane w celu wykazania zgodności z minimalnymi wymaganiami zrównoważenia środowiskowego, jeżeli takie oznakowanie jest zgodne z wymaganiami określonymi w art. 19 niniejszego rozporządzenia.

1.   Art. 86–88 niniejszego rozporządzenia stosuje się wyłącznie w przypadkach, gdy Komisja przyjęła na podstawie art. 28 rozporządzenia (UE) 2024/2747 akt wykonawczy w odniesieniu do wyrobów budowlanych objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

2.   Art. 86–88 niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie wyłącznie do wyrobów budowlanych, które wskazano jako towary istotne w kontekście kryzysu na podstawie art. 18 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2024/2747.

3.   Niniejszy rozdział, z wyjątkiem uprawnień Komisji, o których mowa w art. 87 ust. 7 niniejszego rozporządzenia, ma zastosowanie wyłącznie w okresie obowiązywania trybu sytuacji nadzwyczajnej na rynku wewnętrznym uruchomionego zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) 2024/2747.

4.   Komisja może przyjmować akty wykonawcze dotyczące działań naprawczych lub ograniczających, które należy podjąć, procedur, których należy przestrzegać, oraz szczegółowych wymagań dotyczących etykiet i identyfikowalności wyrobów budowlanych wprowadzanych do obrotu zgodnie z art. 86 i 87. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3.

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie do wyrobów budowlanych wymienionych w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 85 ust. 1, które stanowią przedmiot zadań wykonywanych przez jednostki notyfikowane jako strona trzecia związanych z oceną i weryfikacją wyrobów budowlanych zgodnie z art. 10 ust. 1.

2.   Jednostki notyfikowane dokładają wszelkich starań, aby priorytetowo przetwarzać wnioski dotyczące zadań strony trzeciej związanych z oceną i weryfikacją wyrobów budowlanych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, niezależnie od tego, czy wnioski te złożono przed uruchomieniem procedur nadzwyczajnych zgodnie z art. 85, czy po nim.

3.   Priorytetowe traktowanie wniosków dotyczących wykonywania zadań strony trzeciej związanych z oceną i weryfikacją wyrobów budowlanych na podstawie ust. 2 nie może powodować dodatkowych nieproporcjonalnych kosztów dla producentów, którzy złożyli te wnioski.

4.   Jednostki notyfikowane dokładają racjonalnych starań, aby zwiększyć swoje zdolności w zakresie oceny i weryfikacji wyrobów budowlanych, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do których zostały notyfikowane.

1.   W przypadku wskazania wyrobów budowlanych jako towarów istotnych w kontekście kryzysu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych wymieniających odpowiednie normy lub ustanawiających wspólne specyfikacje uwzględniające metody i kryteria oceny właściwości użytkowych tych wyrobów w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk, w przypadkach gdy:

2.   Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1, przewidują najbardziej odpowiednie alternatywne rozwiązanie techniczne na potrzeby zapewnienia oceny i deklaracji właściwości użytkowych zgodnie z ust. 5. W tym celu te akty wykonawcze mogą zawierać odniesienia do norm europejskich lub odniesienia do odpowiednich mających zastosowanie norm międzynarodowych lub krajowych lub, w przypadku braku normy europejskiej lub braku mającej zastosowanie odpowiedniej normy międzynarodowej lub krajowej, w tych aktach wykonawczych mogą być ustanowione wspólne specyfikacje.

3.   Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 3 i mają one zastosowanie do ostatniego dnia okresu, w którym uruchomiony jest tryb sytuacji nadzwyczajnej na rynku wewnętrznym, chyba że te akty wykonawcze zostaną zmienione lub uchylone zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu.

4.   Przed sporządzeniem projektu aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, że jej zdaniem spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu. Przygotowując ten projekt aktu wykonawczego, Komisja uwzględnia opinie grupy ekspertów ds. dorobku związanego z rozporządzeniem w sprawie wyrobów budowlanych i należycie konsultuje się ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

5.   Bez uszczerbku dla art. 13 i 15, metody i kryteria określone w normach lub we wspólnych specyfikacjach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich częściach, można stosować do oceny i deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych objętych tymi normami lub wspólnymi specyfikacjami w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk. Począwszy od następnego dnia po wygaśnięciu trybu sytuacji nadzwyczajnej na rynku wewnętrznym lub jego odwołaniu nie jest możliwe sporządzanie deklaracji właściwości użytkowych i zgodności w oparciu o normy lub wspólne specyfikacje, o których mowa w akcie wykonawczym, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

6.   Na zasadzie odstępstwa od art. 85 ust. 3, chyba że istnieje wystarczający powód, by sądzić, że wyroby budowlane objęte normami lub wspólnymi specyfikacjami, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, stanowią zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub nie osiągają deklarowanych właściwości użytkowych, deklaracje właściwości użytkowych i zgodności wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu zgodnie z tymi normami lub wspólnymi specyfikacjami zachowują ważność po wygaśnięciu lub uchyleniu aktu wykonawczego przyjętego na podstawie ust. 3 niniejszego artykułu oraz po wygaśnięciu lub odwołaniu trybu sytuacji nadzwyczajnej na rynku wewnętrznym.

7.   W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że norma lub wspólna specyfikacja, o których mowa w ust. 1, jest nieprawidłowa pod względem metod i kryteriów oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, informuje o tym Komisję, przekazując jej szczegółowe wyjaśnienia. Komisja ocenia to szczegółowe wyjaśnienie i w stosownych przypadkach może zmienić lub uchylić akt wykonawczy wymieniający normy lub ustanawiający daną wspólną specyfikację.

1.   Państwa członkowskie traktują priorytetowo działania w zakresie nadzoru rynku dotyczące wyrobów budowlanych wymienionych w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 85 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Komisja ułatwia koordynację tych działań w zakresie priorytetowego traktowania za pośrednictwem Unijnej Sieci ds. Zgodności Produktów ustanowionej na mocy art. 29 rozporządzenia (UE) 2019/1020.

2.   W przypadku uruchomienia trybu sytuacji nadzwyczajnej na rynku wewnętrznym organy nadzoru rynku państw członkowskich zapewniają dołożenie wszelkich starań, aby udzielić pomocy innym organom nadzoru rynku, w tym poprzez mobilizowanie i oddelegowywanie zespołów ekspertów celem tymczasowego wzmocnienia personelu organów nadzoru rynku wnioskujących o pomoc lub poprzez zapewnienie wsparcia logistycznego, takiego jak wzmocnienie zdolności w zakresie badań wyrobów budowlanych wymienionych w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 85 ust. 1.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 7, art. 5 ust. 5, 6 i 10, art. 7 ust. 1 i 8, art. 9 ust. 3 i 4, art. 10 ust. 2 i 4, art. 12, art. 15 ust. 5, art. 22 ust. 8 i 9, art. 32 ust. 5, art. 75 ust. 1, art. 80 ust. 2 i art. 83 ust. 1 powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 7 stycznia 2025 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 4 ust. 7, art. 5 ust. 5, 6 i 10, art. 7 ust. 1 i 8, art. 9 ust. 3 i 4, art. 10 ust. 2 i 4, art. 12, art. 15 ust. 5, art. 22 ust. 8 i 9, art. 32 ust. 5, art. 75 ust. 1, art. 80 ust. 2 i art. 83 ust. 1 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 7, art. 5 ust. 5, 6 lub 10, art. 7 ust. 1 i 8, art. 9 ust. 3 lub 4, art. 10 ust. 2 lub 4, art. 12, art. 15 ust. 5, art. 22 ust. 8 lub 9, art. 32 ust. 5, art. 75 ust. 1, art. 80 ust. 2 lub art. 83 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. Wyrobów Budowlanych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

1.   Wszystkie wnioski od lub do jednostek notyfikowanych lub JOT oraz decyzje podejmowane przez te jednostki na podstawie niniejszego rozporządzenia można dostarczyć w formie papierowej lub w powszechnie stosowanym formacie elektronicznym, pod warunkiem że podpis spełnia wymagania rozporządzenia (UE) nr 910/2014, a osoba podpisująca jest uprawniona do reprezentowania jednostki lub podmiotu gospodarczego, zgodnie z prawem państw członkowskich lub prawem Unii.

2.   O ile nie określono inaczej, wszystkie obowiązki w zakresie informowania wynikające z niniejszego rozporządzenia mogą być wypełniane drogą elektroniczną. W przypadku gdy informacje są przekazywane drogą elektroniczną, informacje te są wydawane w łatwym do odczytu formacie elektronicznym, który umożliwia odbiorcy ich pobranie i wydrukowanie.

W przypadku ustanowienia obowiązku zgodnie z art. 22 ust. 7 podmioty gospodarcze wypełniają obowiązki informacyjne dotyczące dokumentów, o których mowa w art. 76 ust. 2, dostarczając cyfrowy paszport produktu.

Deklaracja właściwości użytkowych i zgodności, jak również informacje ogólne o wyrobie, instrukcje użytkowania i informacje dotyczące bezpieczeństwa są przekazywane nieodpłatnie w formie papierowej, na żądanie użytkownika końcowego w momencie zakupu.

1.   Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych wyznaczone na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/2011 uznaje się za wyznaczone również na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2.   JOT i jednostki notyfikowane, które są wyznaczone lub notyfikowane na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/2011 uznaje się za wyznaczone lub notyfikowane również na podstawie niniejszego rozporządzenia. Są one jednak oceniane i wyznaczane na nowo przez wyznaczające państwa członkowskie zgodnie z cyklem okresowej ponownej oceny i najpóźniej do dnia 8 stycznia 2030 r. Zastosowanie ma procedura sprzeciwu określona w art. 51 ust. 5 niniejszego rozporządzenia.

3.   Zharmonizowane normy, do których odniesienia znajdują się w wykazie opublikowanym zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 305/2011, które obowiązują w dniu 8 stycznia 2026 r., zachowują ważność na mocy rozporządzenia (UE) nr 305/2011 do czasu ich wycofania przez Komisję lub uchylenia w inny sposób.

4.   Europejskie dokumenty oceny, do których odniesienia znajdują się w wykazie opublikowanym zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 do dnia 8 stycznia 2026 r., zachowują ważność do dnia 9 stycznia 2031 r., chyba że ich termin ważności wygasł z innych powodów. Wyroby nie mogą być wprowadzane do obrotu na podstawie europejskich ocen technicznych wydanych zgodnie z tymi europejskimi dokumentami oceny po dniu 9 stycznia 2036 r.

5.   Jeżeli zharmonizowana specyfikacja techniczna przyjęta zgodnie z art. 5 ust. 8 lub art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia obejmuje ten sam wyrób i to samo zamierzone zastosowanie co europejski dokument oceny, do którego odniesienie znajduje się w wykazie opublikowanym zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 305/2011, europejski dokument oceny nie może być dalej stosowany na potrzeby niniejszego rozporządzenia, a wyroby nie mogą być wprowadzane do obrotu na podstawie europejskich ocen technicznych wydanych zgodnie z niniejszym europejskim dokumentem oceny.

6.   Europejskie oceny techniczne wydane na podstawie europejskich dokumentów oceny, do których odniesienia nie są zawarte w wykazie opublikowanym zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 do dnia 8 stycznia 2026 r., traktuje się jako wnioski o europejską ocenę techniczną na podstawie niniejszego rozporządzenia. Producent nie ponosi kosztów przeniesienia administracyjnego.

7.   Certyfikaty, sprawozdania z badań oraz europejskie oceny techniczne wydane na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/2011 mogą być wykorzystywane jako podstawa techniczna do wykazania zgodności wyrobu z niniejszym rozporządzeniem w przypadkach, gdy typ wyrobu odpowiada typowi wyrobu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, a wymagania i metody oceny są ważne w świetle mającej zastosowanie zharmonizowanej specyfikacji technicznej lub europejskiego dokumentu oceny. Uznawanie takich dokumentów jest możliwe na warunkach określonych w art. 62 niniejszego rozporządzenia stosowanych odpowiednio.

8.   Art. 2, art. 4–9, art. 11–18, art. 27 i 28, art. 36–40, art. 47–49, art. 52 i 53, art. 55 i art. 60–64 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 mają zastosowanie wyłącznie do wyrobów objętych normami, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, lub do wyrobów objętych europejskimi dokumentami oceny, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu.

Na potrzeby art. 5 ust. 7, art. 6 ust. 1 i art. 31 ust. 2 niniejszego rozporządzenia normy zharmonizowane, do których odniesienia znajdują się w wykazie opublikowanym zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 i które nie zostały wycofane, traktuje się jako normy zharmonizowane dotyczące właściwości użytkowych.

9.   Wymagania i obowiązki podmiotów gospodarczych określone w rozdziałach I, II i III mają zastosowanie do określonej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów w ramach takiej rodziny po upływie roku od daty przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 5 ust. 8, na mocy którego norma zharmonizowana stała się obowiązkowa, lub od daty przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 6 ust. 1, obejmującego tę rodzinę wyrobów lub kategorię wyrobów, chyba że w akcie wykonawczym określono późniejszą datę rozpoczęcia stosowania. Podmioty gospodarcze mogą jednak zdecydować się na stosowanie tych zharmonizowanych specyfikacji technicznych od momentu ich wejścia w życie, przeprowadzając procedurę prowadzącą do uzyskania deklaracji właściwości użytkowych i zgodności.

10.   W ciągu jednego roku od daty rozpoczęcia stosowania wymagań i obowiązków w odniesieniu do określonej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów, zgodnie z ust. 9 niniejszego artykułu, Komisja wycofuje z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej odniesienia do norm zharmonizowanych i europejskich dokumentów oceny lub ich części opublikowanych tam zgodnie z art. 17 ust. 5 i art. 22 rozporządzenia (UE) nr 305/2011, jeżeli dotyczą one tej samej rodziny wyrobów lub kategorii wyrobów.