Parque nacional de los Everglades

Parque Nacional de los Everglades
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
	Vista del parque.
Llugar	Estaos Xuníos d'América
Criterios	Natural: viii, ix, x
Referencia	76
Inscripción	1979 (III Sesión)
En peligru	1993-2007; dende 2010
Área	Europa y América del Norte

El Parque nacional de los Everglades atopar nel estremu sureste de los Estaos Xuníos nel estáu de Florida. Protexe la parte meridional de los Everglades, al sur de la carretera federal 41, que nel so percorríu pol cantu del parque nacional recibe'l nome de Tamiami Trail. El parque tien una estensión de 6.104 quilómetros cuadraos, y namái representa'l 20% de la estensión original del güelga. Acueye un ecosistema principal y tamién únicu del mundu.

Everglades, que la so traducción podría ser "barraqueres eternes", foi conocíu polos españoles como Cañaveral de La Florida.

El parque foi creáu'l 6 d'avientu de 1947, anque l'autorización pa la so creación databa del 30 de mayu de 1934. En 1976, foi declaráu reserva de la biosfera pola Unesco, en 1979, Patrimoniu de la Humanidá, y en 1987, güelga d'importancia internacional. Ente 1993 y 2007 tuvo inscritu na llista del Patrimoniu de la Humanidá en peligru, volviendo incluyise en 2010.^[1] En 1978, cerca del 86% del parque foi designáu Área Natural Montesa col nome de Marjory Stoneman Douglas Wilderness.

L'únicu accesu per autopista ye la carretera estatal 9336, que xune Florida City cola mariña en Flamingo. Les úniques construcciones nel interior del parque son los centros de visitantes y unos pocos edificios auxiliares. Hai dellos aparcamientos y caminos nel parque, de los que'l más famosu ye'l llamáu Anhinga Trail, que dexa reparar de cerca aves como les garces y l'aninga americana (Anhinga anhinga). Esta postrera pósase de cutiu nes barandielles de les pasareles de madera.

Xeografía

El parque nacional ta arrodiáu, al este, peles zones agrícoles y urbanes de Miami, Homestead y Florida City; al sur atopen l'estrechu y los cayos de Florida; al oeste'l Golfu de Méxicu y al norte la Reserva nacional Big Cypress. Nel estremu suroeste del parque atopa'l llagu Ingraham, el más meridional de los Estaos Xuníos.

Na seición sudoriental del parque, al oeste de Homestead y Florida City, na carretera 9336, atópase'l Centru de Visitantes Earnest F. Coe, qu'alluga les oficines centrales del parque. A unos seis quilómetros al oeste ta'l Centru de Visitantes Royal Palm, y un pocu más escontra l'oeste atopen los centros Daniel Beard y Hidden Lake. Toos estos centros tán arrodiaos per un área de pinares.

La canal de Taylor (Taylor Slough) cuerre dende Royal Palm hasta la badea de Florida. Un slough, nos Everglades, ye una zona d'agües daqué más fondes onde esiste una corriente, lenta pero medible; los sloughs son los ríos de los Everglades.

A unos seis quilómetros al oeste de Royal Palm pela carretera 9336 ta'l cayo de Long Pine Key. Nun ye en realidá una isla, sinón una área d'acampada ente pinares. Seis quilómetros más allá ta'l mirador de Pahayokee, una plataforma elevada d'observación dende onde s'apodera'l parque escontra'l norte.

Siguiendo escontra'l sur, la carretera 9336 crucia un gran banzáu de cipreses. Nel cantu esterior d'esti banzáu atópase Mahogany Hammock, un camín que s'interna nel parque. Más al sur llegar a los manglares pantanosos de la mariña. Escondíos ente los miles de mangles hai cientos de pequeños llagos y ríos que desagüen nel estrechu de Florida. Los estuarios pantanosos d'esta zona son los únicos llugares de los Estaos Xuníos onde pueden atopase cocodrilos, anque son bien raros. Nestos estuarios tamién hai manatís, visibles na superficie nes fríes mañanes de la seronda. La carretera termina nel Centru de Visitantes de Flamingo, el más meridional del parque. Ta asitiáu na greba pradería costera, al norte de la badea de Florida. Hai dellos caminos que conducen dende Flamingo al oeste hasta'l Cabu Sable, nel estremu sudoccidental de Florida. Tamién sale de Flamingo la llamada Wilderness Waterway, una ruta en canoa d'unos 150 quilómetros que llega hasta'l Centru de Visitantes Gulf Coast, nel norte. Esti centru acueye tanto a los visitantes del noroeste del parque nacional como a los de la vecina Reserva nacional Big Cypress.

Na parte norte del parque atopa'l Centru de Visitantes Shark Valley. Un camín circular d'unos once quilómetros dexa l'accesu a la canal de Shark River (Shark River Slough), una corriente d'agua duce que comunica'l llagu Okeechobee, al norte del parque, cola mariña del suroeste. A lo llargo de la canal hai cientos de montecillos montiegos qu'alluguen munches de les especies de mamíferos y aves de presa de los Everglades, arrodiaos d'interminables estensiones de pradería (Cladium) onde pueden atopase aves acuátiques y aligátores. Una torre d'observación dexa reparar la pradería escontra'l sur.

Clima

El clima de los Everglades atopar nuna zona de transición ente'l clima subtropical y el tropical. Como la mayoría de les rexones con esti tipu de clima, hai dos estaciones básiques: una "estación seca" (iviernu) que s'estiende dende payares hasta abril, y una "estación húmeda" (branu), que s'estiende dende mayu hasta ochobre. Alredor del 70% de la precipitación añal nel sur de Florida producir na temporada d'agües, de cutiu como curtios pero intensos bastios tropicales. La estación seca ve poca agua y el mugor ye de cutiu bien baxa. La estación seca pue ser severa, pudiéndose xenerar quemes forestales nesta dómina.

El rangu añal de temperatures nos Everglades ye bastante pequeñu, que van dende una temperatura medio mensual d'alredor de 18° C en xineru a 29° C en xunetu. Les altes temperatures na temporada caliente y húmedo (branu) polo xeneral superen los 32° C. Les xelaes son bien rares en tola rexón. Les precipitaciones medies añales son d'aproximao 160 cm, siendo na zona costera del este onde se rexistra la mayor parte de la precipitación.

Flora

El suelu, suxetu a frecuentes hinchentes, ye bien fértil, pero gradualmente tase desecando. La vexetación ye lujuriante; ente les especies indíxenes hai carbayos, podofilas (Podophyllum peltatum), pepinos, asimines, anonas coloraes (Annona reticulata), el Pinu ellioti (Pinus elliottii), el metopium toxiferum y Palmito selvaxe (Serenoa repens), según los famosos manglares na llinia de mariña del parque; amás hai munches variedaes de flores monteses, ente les que destaquen les orquídees.

Fauna

Ente les aves carauterístiques del parque destaquen el busardo colicorto (Buteo brachyurus), el garrapatero aní (Crotophaga ani) y el flamencu americanu (Phoenicopterus ruber). Abonden les aves acuátiques, como les garces, los ibis, el tántalo americanu (Mycteria americana) y l'espátula rosada (Ajaia ajaja). Tamién ta presente'l carrao (Aramus guarauna). Ente les aves de presa abonden el busardo de costazos coloraos (Buteo lineatus) y l'águila pescadora (Pandion haliaetus); más raru ye'l caracoleru (Rostrhamus sociabilis). Na badea de Florida abonden los pelícanos, limícolas, charranes y rayadores.

Nos cursos d'agua hai llondres (Lontra canadensis), manatís del Caribe (Trichechus manatus), aligátores (Alligator mississippiensis) y cocodrilos (Crocodylus acutus). El parque ye l'únicu llugar del mundu nel que aligátores y cocodrilos coesisten naturalmente. Equí tamién s'atopen numberoses especies de tortúes, ente elles la típica tortúa de banduyu naranxa. Tamién s'atopen nel parque venaos y los postreros pumes de Florida según tamién una gran cantidá de culiebres.

Conseyos práuticos

Circulación

N'automóvil: namái hai 2 "carreteres" que lo crucien: la Tamiami trail (que coneuta Tampa a Miami) y l'Alligator Alley.

Solamente hai una única estación de serviciu pa estes carreteres. Esiste tamién otres víes secundaries: Flamingo trail (Pista Flamencu), Anhinga trail (Pista Anjinga), etc.

El hidrodeslizador, representa'l mediu de tresporte ideal pa navegar sobre los banzaos y percorrer el manglar, meyor ye tomar unu d'estos llamaos «airboat».

El Parque nacional del Everglades ta prohibíu a toa embarcación motorizada, pero na so contorna ufiértense percorríos más o menos llargues sobre terrenales privaos. La máquina, el «drôle d'engin» como dicen los cajún son más bien rústicos. En realidá, ye una gabarra amplia, de 5 a 8 metros de llargor con fondu planu, en madera, plásticu o d'aluminiu onde les mercancíes y los pasaxeros asítiense delantre (lo que llogra la vista) ente que na parte de tras atópase una especie de "puexu" sobre la cual asítiase'l pilotu y un motor petardeante que muevea una enorme héliz.

L'aparatu empieza a movese con suavidá dende'l cai; el petardeo yá bien pronunciáu debíu al escape llibre. Nes grandes yerbes, afayar rápido los primeres "gators" indolentemente disimulaos. Asina la embarcación algama les 55 milles (70 km/h) en llinia recta, ye muncho más incómodu nos xiros que ye necesariu prever bien de mano. Con tou, nada (sía que non los árboles) torga la meyora d'esta embarcación, nin les agües, nin la folla, nin les yerbes.

Estancia

Hoteles: atópase en Miami, Tampa y Flamingo City.

Bear Lake, el Flamingo Visitor Center según el Micosukee Indian village son los otros llugares d'interés pa visitar. Equí pueden atopase auténtiques alcordances de la cultura india: pintures, llances, Tomahawks, etc.

Historia del parque

De Florida cola esperanza de caltener siquier parte de los Everglades, propunxo per primer vegada que l'área de convertise nun parque nacional en 1923. Cinco años más tarde, la llexislatura del estáu de Florida creó'l Parque Nacional de los Everglades tropicales de la Comisión pa estudiar la formación d'una área protexida. La comisión taba encabezada por un desarrollador de la tierra volvióse conservacionista llamáu Ernest F. Coe, quien foi moteyáu'l padre de Parque Nacional Everglades. El plan original de Coe pal parque inclúi más de 2.000.000 d'hectárees (8.100 km²) incluyendo Cayo Largo y Big Cypress, y la so negativa a faer concesiones, casi torgáu la creación del parque. Dellos otros intereses, incluyíos los desarrolladores de la tierra y los cazadores deportivos, esixó parte de la tierra va retayase.

La comisión tamién s'encarga de proponer un métodu pa recaldar el dineru pa mercar la tierra. La busca coincidió cola llegada de la Gran Depresión nos Estaos Xuníos, y el dineru pa la compra de terrenes foi bien escasu. La Cámara de Representantes d'EE.XX. autorizó la creación del nuevu parque nacional el 30 de mayu de 1934, pero pasó namái con un pilotu qu'aseguró nun hai dineru sería asignáu al proyeutu mientres siquier cinco años. Pasión de Coe y la politiquería EE.XX. Senador Spessard Holanda, ayudó a establecer dafechu, dempués d'Holanda foi capaz d'axustar 1.300.000 hectárees (5.300 km²) del parque, dexando de Big Cypress, Key Largo, l'área de Turner River, y una de 22,000 acres (89 km²) les víes de tierra llamáu "El furacu de donar", que foi tamién de gran valor pa l'agricultura. Editor de The Miami Herald John Pennekamp foi fundamental nel impulsu de la Llexislatura de la Florida pa recaldar $ 2 millones pa mercar los terrenes privaos dientro de les llendes del parque. Foi dedicáu pol presidente Harry Truman el 6 d'avientu de 1947, un mes dempués del llibru de Douglas foi puestu en llibertá. Nel mesmu añu, delles nubes tropicales azotó'l sur de la Florida, lo que provocó la construcción de 1.400 milles (2.300 km) de canales, la unviada d'agua ensin deseyar polos llabradores y los residentes nel océanu. El parque protexe les graes última de pinu Rockland na Florida

Poco camudó na década de 1960, cuando'l parque taba en peligru por cuenta de la esviación d'agua pa les árees metropolitanes. Anque'l Cuerpu d'Inxenieros del Exércitu de los EE.XX. taba dirixida a apurrir l'agua abondo pa caltener el parque, el Cuerpu de nun siguir alantre. Les batalles polítiques llibrar pola cantidá d'agua del parque taba recibiendo, ente que dalgunos de los sos ríos y llagos, charcos de folla fíxose. En 1972 introducióse un proyeutu de llei pa frenar el desenvolvimientu nel Sur de la Florida y garantizar el parque nacional recibiría la cantidá d'agua que precisa. Los esfuercios volvió reparase'l dañu causáu por décades de mala alministración: el Cuerpu d'Inxenieros del Exércitu camudó'l so enfoque en 1990 na construcción de diques y canales a la construcción de proyeutos puramente ambientales ".

Rexones orixinalmente delineada por Ernest Coe va añadiéndose amodo nos últimos años al Parque Nacional Everglades, o incorporase a otres árees protexíes: Parque Nacional Biscayne, Reserva Nacional Big Cypress, John Pennekamp Coral Reef State Park en Key Largo, Ten Thousand Islands National Wildlife Refuge, y "El furacu de donar", taben toes protexíes dempués de l'apertura del parque en 1947. Parque Nacional de Everglades foi declaráu Reserva de la Biosfera'l 26 d'ochobre de 1976. El 10 de payares de 1978, la mayor parte del parque foi declaráu área montesa. Denominaciones ermu cubiertu 1.296.505 hectárees (5,246.77 km²) en 2003-cerca del 86 per cientu del parque. Foi declarada pola UNESCO Patrimoniu de la Humanidá'l 24 d'ochobre de 1979, y como Güelga d'Importancia Internacional el 4 de xunu de 1987.

== Los esfuercios de restauración Presidente George HW Bush robló'l Parque Nacional Everglades Llei de Protección y Espansión el 13 d'avientu de 1989, qu'añadió 109.506 hectárees (443.16 km²) a la parte oriental del parque, el parque zarráu a hidrodeslizadores, dirixió'l Departamentu del Exércitu pa restablecer l'agua a ameyorar los ecosistemes nel Parque Nacional Everglades, y "directu (ed), el Secretariu del Interior pa xestionar el Parque con cuenta de caltener la bayura natural, la diversidá y la integridá ecolóxica de les plantes y animales nativos, según el comportamientu de los animales nativos , como parte del so ecosistema ". Bush señaló na so declaración al roblar l'acta, "Al traviés d'esta llexislación que'l ríu de yerba agora puede restaurase al so fluxu natural de l'agua". En 1993, sicasí, el parque foi asitiáu na Llista del Patrimoniu Mundial en peligru.

En 2000, el Congresu aprobó una iniciativa federal pa restaurar los Everglades, llamáu Comprehensive Everglades Restoration Plan (CERP), colos oxetivos de la "restauración, preservación y protección del ecosistema del sur de Florida, ente qu'apurre l'agua pa otres necesidaes rellacionaes de la rexón" , y qu'afirma ser la restauración ambiental más grande na hestoria. Foi un revesosu plan, los detractores esmolecíos de que "basar en tecnoloxíes de la incertidume, pasa per alto la calidá de l'agua, subsidia la crecedera y estropiar los retrasos de los sos beneficios ambientales". Los partidarios del plan inclúin la National Audubon Society, que foi acusáu polos Amigos de los Everglades y la Fundación Llegal de la Biodiversidá de dar prioridá a los intereses agrícola y comercial. Anhinga Trail lleva'l nome de l'ave

CERP proyeutos tán diseñaos pa prindar 1,7 mil millones de galones (6,4 mil millones llitros) d'agua fresco acaldía, almacenalo en depósitos soterraños y la lliberación de l'agua a les zones dientro de los 16 condaos nel sur de la Florida. Aproximao 35.600 hectárees (144 km²) de güelgues artificiales van construyise pa confinar l'agua contaminada primero que sía apurríu a los Everglades, y 240 milles (390 km) de canales qu'esvien l'agua lloñe de los Everglades van ser destruyíos. Mientres los primeros cinco años d'aplicación, CERP yera responsable de la compra de 207.000 hectárees (840 km²) de tierra a un costu de $ 1 mil millones. El plan apunta a pasar 10,5 mil millones dólares en 30 años, la combinación de 50 proyeutos distintos y dándo-yos plazos de 5-años. L'Estáu de Florida invirtió más de $ 2 millones de dólares na restauración de los Everglades, pero los fondos nun fueron oldeaos pol gobiernu d'EE.XX.. En xunu de 2008, el gobiernu d'EE.XX. gastó namái 400 millones de dólares el 7,8 mil millones dólares llexisláu. A pesar d'esto, el Parque Nacional Everglades retirar en 2007 de la Llista del Patrimoniu Mundial en peligru. El Conseyu Nacional d'Investigaciones informó en setiembre de 2008 que nun hai proyeutos de CERP completárase, y la falta de progresos nes entregues d'agua al Parque Nacional Everglades "ye una de les hestories más descuayante en restauración de los Everglades".

Parque Nacional Everglades ta direutamente afectada polos furacanes Katrina, Wilma y Rita en 2005. Tales nubes son una parte natural del ecosistema del parque; 1960 el furacán Donna dexáu nada nos manglares, pero "de pies inconvenientes muertu" delles milles d'anchu, pero 30 años más tarde la zona recuperara dafechu. Como yera d'esperar, lo que más sufrió nel parque de los furacanes del 2005 fueron les estructures feches pol home. El centru de visitantes y agóspiense nel Flamingo fueron estropiaos por 125 mph (201 km / h) y vientos de 8 pies (2,4 m), marees de torbonada. L'albergue tuvo funcionando mientres 50 años cuando sufrió un dañu irreparable y, finalmente baltáu en 2009, nun hai nada previstu pa reemplazala.

Parque de la economía

Parque Nacional Everglades informar en 2005 un presupuestu de más de $ 28 millones. D'esa cantidá, 14,8 millones dólares conceder dende'l Serviciu de Parques Nacionales, y 13,5 millones dólares de delles fontes, incluyendo CERP, donaciones y otres subvenciones. La cuota d'inscripción de los vehículos nel 2006 bazcuyó ente $ 10 y $ 200 pa viaxes n'autobús. De los casi un millón de visitantes al Parque Nacional Everglades, en 2006, más de 38.000 campistas mientres la nueche fueron, pagando 16 dólares per nueche o $ 10 la nueche de los permisos de travesía. Los turistes gastaron 2,6 millones dólares nel parque y $ 48 millones nes economíes locales. Más de 900 puestos de trabayu caltuviéronse o creaos dientro o pol parque y el parque de valor añadíu de $ 35 millones pa les economíes locales.

Referencies

↑ World Heritage Committee inscribes Everglades National Park on List of World Heritage in Danger

Enllaces esternos

Sitiu oficial: Everglades National Park (n'inglés)
Everglades National Park (UNESCO) (n'inglés)
Ficha del parque nel UNEP-WCMC(n'inglés)
Everglades National Park
The Comprehensive Everglades Restoration Plan (CERP)

[1] World Heritage Committee inscribes Everglades National Park on List of World Heritage in Danger

[1]